Zamanda Yolculuk

11. Bölüm

Alya ve Ben bir birimize bakıp ne olduğunu anlamaya çalışıyorduk. Okuduklarımız karşısında şok olmuştuk. Aynı zamanda da bu mektubun bir şaka olduğunu düşünmeye başlamıştık.
"Ne?!" "Ne?!" "Alya bu okuduklarımız da neyin nesi, bu nasıl mümkün olabilir" "Bana bir ümit veriyor ve ardından hayalkırıklığına uğratıyor, neden bana bunu yapıyor?" "Belki de bir açıklaması vardır bekleyip görelim derim"
Alya'yı kapıya kadar geçirdikten sonra günün yorgunluğu ile yatakta uyuyakalmıştım. Gecenin geç saatlerinde annemin bağırma sesi ile irkilmiştim. Kabus mu görmüştü? Onun odasına doğru gittim ve "Annecim iyi misin? Kapıyı açıyorum bak" diye seslendim. Kapıyı açmıştım. Annem uyuyordu ve ses ondan gelmemiş gibiydi. Bu sesi neden duymuştum. Gece yatağıma döndüm ve uykuya daldım. Sabah olmuştu. Annemi merak edip yanına gitmiştim. Aklıma bir fikir gelmişti eğer gerçekten annemse beni yanıltmayacaktı. "Annecim Günaydın. Bu gün daha iyi misin?" "Ne anlamda iyi miyim?" " Dün seni üzdüm ya hani.." " Boşver önemli değil" " Sen genelde boşver demezsin, bu gerçekten sen misin?" Gözlerini bir anda bana çevirdi ve üzerime hızlı hızlı yaklaşmaya başladı. Gözleri kan kırmızısıydı. Bir anda bayılıp kendimden geçmiştim. Gözlerimi açtığımda yatağımdaydım. Bu da neyin nesiydi? Ben rüya mı görmüştüm? Ya da bu olay az önce yaşandı da beni mi yatağıma geri taşıdı? Annemin yanına gitmeye korkmuştum. Kapı aralığından başımı dışarıya çıkardım. Mutfaktan sesler geliyordu, parmak ucunda mutfağa yakınlaştım. Mutfağın kapısından içeriye bakmak için kapıyı araladım. Bu annemdi ve kahvaltı hazırlıyordu. Az önce yaşananların bir kabus olduğunu anlamak içimi rahatlatmıştı.
"Günaydın Annecim" "Günaydın kızım" Bu kesinlikle annemdi. "Annecim birşey soracağım. Dün gece kötü bir rüya mı gördün? Gece bağırış seslerini duydum. Sana bakmak için odana geldiğimde uyumaya devam ediyordun, ben de kabus görüyorsun diye düşündüm. " Kabus gördüğümü hatırlamıyorum, doğru duyduğuna emin misin?"
Ne yani dün gece olanlarda mı rüyaydı? Yoksa.. Yoksa ikimizde mi bir oyunun içindeydik. Anneme belli etmemem gerek. Belli ki, yaptığı şeylerden haberi yok. Annemle kahvaltı ettikten sonra yarınki toplantı için sunum hazırlamaya başladım. İşlerimi halledip, odamı toparladım. Akşam yemeğini günün yoğunluğu nedeniyle geç yiye bilmiştim. Ardından biraz dizi izleyip uykuya daldım. Gece duyduğum ağlama sesi beni uykumdan uyandırmaya yetmişti. Neler oluyordu böyle. Neden sadece geceleri bu sesleri duyuyordum. Saatin tik tak sesleri aniden durdu. Pilinin bittiğini düşündüm ve değişmek için çekmeceden pili aldım ve saatime baktım. Saati ayarlamak için dakikanın geçmesini bekledim. Saat elimde bekleyeli 2 dakika geçmişti belki de ama telefondaki saatim ilerlemiyordu. Neler oluyordu anlam veremiyordum. Saati yatağıma bırakıp anneme bakmak için odasına gittim. Kapıyı açtığımda annem yüzü pencereye dönük şekilde duruyordu. Işığı açmak istedim ve benim elimi görüyormuş gibi "yapma" dedi. "Neden annecim" dedim detone olmuş sesimle. "Bu bedene dün gece girmeye çalışsamda başarısız oldum. Dün geceyi unutması için de  hafızasını sildim. Ama bu gün bunu başardım. Bu bedene girdiğim için bana kızacaksın biliyorum." Yüzünü bana döndü ve yanıma yakınlaştı. "Bizim için geri dönmeyi başardım, en kısa sürede kendi bedenime de kavuşacağım. Lütfen bizden vazgeçme. " Bu kelimesinden sonra annem kollarıma yığıldı ve bir anda annemin odasının girişinde asılı olan saatin tik tak sesleri eski haline geri döndü. Annemi yerine yatırmak için  gayret göstersem de başaramamıştım. Annem gözlerini açmıştı. "Ben yerde mi uyumuşum? Çok yoruldum herhalde. Sen neden buradasın?" "Anne bu sen misin?" " O ne demek?"
Görünen o ki, yine annemin hafızasını silip ortadan kaybolmuştu. Özgür geçmişteki ölüm zamanı yakınlaşmadan yanıma gelmeye çalışıyordu diye düşünmüştüm.  Ama yanıma gelse bile, ölüm zamanı yakınlaştığında kaybolup gidecek. Bana ikinci kez bu acıyı yaşatmayı layik görüyor olamazdı. Benim için uğraştığı emekler boşa gidemezdi. Bana döndüğü zaman onun yeni kaderini yaratması için yol bulmam gerekiyor..