Oy ve yorumlarınızı bekliyorum
İyi okumalar 🙂
Sessiz ve karanlık bir ormanda nerede olduğumu bilmeden hızlı bir şekilde koşuyordum "anneee!"sesimin ormanda yankılanmasıyla birlikte kurtların ulama sesi geldi.
Duyduğum seslerle birlikte Korkuyla koşarak tekrar bağırdım. "Annee ! ... babaa! Nerdesiniz ?" Ayağımın çalılara takılmasıyla ağzımdan kaçan küçük bir çığlıkla yere düştüm. " Ahh... Bacağım" bacaklarımın acısına aldırmadan hızlıca ağaca tutunarak ayağa kalkmaya çalıştım. Ayağa kalkamadan tekrar dizlerimin üzerine düştüm.dizlerimin acısıyla yere oturdum. Canımın acısıyla dizlerimi kendime çekerek korkuyla ağlamaya başladım. Ağaçların arasından adım sesleri gelmeye başlayınca gözlerimi korkuyla etrafta gezdirdim .
gözlerimdeki yaşları elimle silip bacaklarımdaki sızıya aldırmadan yavaşça ve dikkatli bir şekilde ağaca tutunarak ayağa kalktım. gözyaşlarımdan dolayı etrafı buğulu görüyordum.
Arkamdan ağaçların arasından gelen adım sesleriyle yavaşça arkama döndüm kimseyi göremeyince korkuyla etrafa baktım bir umut tekrar bağırdım " anne? , baba siz misiniz ? "
Yutkunarak "Korkuyorum..." Dedim. Son kelimem istemsizce kısık çıkmıştı.
Ağaçların arasından yüzü kanlı birinin belirmesiyle korkup çığlık atarak tekrar koşmaya başladım. " Yardım edin ! Kimse yok mu! Babaa! " Ağlayarak Durmadan koşmaya devam ederken annemin yerde baygın bir şekilde görmemle durmam bir oldu.
Korkuyla "Anne !" Diyerek tekrar bağırdım . annemin yanına çöküp yüzünü ellerimin arasına aldım. "anne uyan , anne " etrafa bakıp bağırarak" kimse yok mu yardım edin lütfen!" Arkamdan yaklaşan adım sesiyle hareketsizce durdum, sağ gözümden bir yaş aktı.
Arkama dönmeye korkarak yavaşça başımı çevirdim babamı görmemle gözümden akan yaşı sildim." Babaa ! baba yardım et annem uyanmıyor." Anneme dönüp bakacakken annemin
Aniden kaybolmasıyla korkup elimle yerde geriye kaçtım.
"Anne ! Baba annem nereye gitti ?" arkamı döndüm babamı da göremeyince korkuyla daha çok ağlamaya başladım. "Babaa nerdesiniz! " Ayağa kalkıp koşmaya başladım nereye gittiğini bilmeden. Nasıl geldiğimi anlamadan Bir uçurumun kenarında buldum kendimi.
Buraya nasıl gelmiştim anlam verememiştim yolun sonuna gelmiş gibiydim . Umutsuzca önümdeki ucu bucağı görünmeyen uçuruma baktım.
"Kızım" annemin sesini duymamla arkamı döndüm annemi görmemle içimdeki özleme engel olamayarak bir adım attım "anne" diyerek tam sarılacakken uçuruma itmesiyle birlikte kendimi boşlukta buldum .çığlık atarak gözlerimi kapattım."
*. *. *. *. *. *
Çığlık atarak yatağımda doğruldum. Ter içinde kalmıştım etrafa baktım korkuyla , odamda olduğumu anlayınca derin bir nefes aldım. Kabus görmüştüm yine. Ellerimle yüzümü sıvazladım.
odamın penceresinden sızan güneş ışıklarını görünce sabah olduğunu anladım.Masanın üstündeki suyu bardağa boşaltıp içtim . Biraz kendime gelince telefonuma baktım alarmımın çalmasına bir kaç dakika kalmıştı.
telefonumdaki alarmı kapatıp yataktan çıktım.lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım sonra rutin işlerimi halledip aynada kendime baktım. içimden " bugün güzel bir gün olacak" diye geçirdim gülümsedim, o sırada çalan telefonumla art arda gelen mesajlarla irkilip odama geçtim.
telefonum da arkadaşım cerenden gelen mesajlara bakmadan aramasına döndüm ben tam konuşacakken cerenin "Mirayla işe giderken kaza geçirdik şuan hastaneye gidiyoruz hemen gel " demesiyle hemen hangi hastane olduğunu sordum ve durumlarının iyi olduğunu öğrenince telefonu kapatıp hazırlanmaya başladım.
üstüme beyaz bir tişört ve siyah bir pantolon giyip saçımı açık bırakıp şekil vermeden arabamın anahtarını alıp evden çıktım arabama binip navigasyonu açıp hastaneye hızlıca sürmeye başladım.
bugünün böyle başlayacağını hiç düşünmemiştim , günüm nasıl başlarsa hep öyle devam eder düşüncesinde olduğum için içimi bir sıkıntı kapladı Bunları düşünürken hastaneye geldiğimi farkettim.
Bu Hastaneyi ilk defa görüyordum. apartman tarzında çok büyük geniş bir hastaneydi .bahçesi de bir o kadar güzel çiçekler ve ağaçlarla kaplıydı.hastaneyi fazla incelediğimi fark edince beklemeden Hızlıca hastaneye girdim.
Girişte Mira'ların oda numarasını öğrenip tam asansörlere yönelecekken asansörlerin tıka basa dolu olduğunu görüp şansıma lanet ettim.geri çekildim.
merdivenlerden 20. Kata nasıl çıkacağımı düşünüp oraya yönelirken merdivenlerin olduğu tarafta kalabalık gürültü sesleriyle kavga çıktığını fark ettim . ordan da gidemeyince ,yangın merdivenlerine yöneldim.
kapısını açık görünce beklemeden merdivenlerden yukarı çıkmaya başladım 2. Katta asansör görünce şaşırdım yangın merdivenlerinde asansör olduğunu ilk defa görüyordum.hemen asansöre yöneldim düğmeye bastım, asansörü beklerken buranın ne kadar tenha olmaya başladığını ve gittikçe sessizleştiğini farkettim.
asansör aniden durunca 25-26 yaşlarında saçları yüzüne dağılmış siyah gözlü kumral bir adam nefes nefese koşarak çıktı beni fark etmediğini anladım , o çıkınca bunları düşünmeyerek önüme döndüm, en yakın arkadaşlarım kaza yapmıştı ne kadar durumları kötü olmasa da onların yanında olmalıydım .
Hemen Asansöre binip 20. Kat düğmesine bastım tam asansör kapanırken asansörden çıkan adam arkasını dönüp benim asansörde olduğumu görünce" dur binme asansöre" diye bağırmasıyla irkildim o sırada asansör kapandı.
o kumral adamın neden asansöre binme demesini merak ettim ama çok üzerinde durmadım. 20. Kata gelmeyi beklerken bu asansörün diğer asansörlerden daha farklı olduğunu fark ettim her tarafı camla kaplı siyah ve yeşil çizgili bir asansördü binerken çok dikkatli bakmamıştım.
ben bunları düşünürken 20. Kata geldiğimi belirten ses gelince düşüncelerimden sıyrıldım tam asansör kapısından çıkacakken bana doğrultulan silahlarla , siyah ve yeşil renklerinden oluşan bu yerin hastane katından farklı olan bir yere geldiğimi anlayınca korkudan vücudumu bir titreme sardı.
O sırada "kimsin sen?" diyen sesle kendime gelirken insanı ürpertecek kadar karanlık buz mavisi gözlerle karşılaştım .işte o an da olmamam gereken bir yerde olduğumu anladım .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ORORA
Teen FictionKaderler ve yaşananlar farklı olabilirdi ama birbirine benzeyen insanlar er ya da geç karşılaşıp , tanışırdı. Bir gün kendinizi bilmediğiniz bir yerde bulsanız ne yapardınız? peki ya bir asansör bir kızın kaderini ne kadar değiştirebilirdi ... Ben"...
