Nie pamiętam, kiedy ostatni raz płakałem tak bardzo. A raczej, kiedy w ogóle płakałem. Owszem, czasem wieczorem zdarzało mi się uronić kilka łez, ale zaraz mi przechodziło i nawet nie pamiętałem, dlaczego było mi smutno. Ale to, co działo się wczoraj było znacznie poważniejsze niż kilka łez.
Najpierw płakałem w poduszkę przez dobre pół godziny. Później oglądałem sobie smutne Tik Toki, a za chwilę znowu płakałem. To było dziwne uczucie, bo naprawdę dawno nie mogłem wydobyć z siebie więcej niż ten jeden szloch i kilka łez. Ale zwyczajnie nie mogłem wytrzymać. Tego było za dużo.
Dobijało mnie to, że nie wiem, kim jestem. Do tej pory kwestia mojej orientacji była dla mnie znakiem zapytania, który zwyczajnie tolerowałem i akceptowałem. Nie czułem potrzeby odpowiadania na to pytanie już, teraz, natychmiast. No bo jakie to miało znaczenie? To, czy jestem hetero czy nie, nie było dla mnie najważniejsze. Ale w ostatnim czasie całkowicie zmieniłem swoje podejście. Właściwie to zaczęło się do pytania Leo: to ma jakiś związek z tobą, czy po prostu czytasz, bo lubisz? Od tamtej pory zadaję sobie to pytanie niemal codziennie, poświęcając mu mniej lub więcej czasu. I mimo tego, że myślę o tym naprawdę dużo i naprawdę często, to wciąż kwestia mojej orientacji jest dla mnie jedną, wielką zagadką i wcale nie zapowiada się, że to zmieni się w najbliższym czasie.
Chciałbym wiedzieć, w jaki sposób Leo i Matthew dowiedzieli się o sobie. Jakie pytania pomogły im w końcu odkryć tą część siebie i co zrobili, żeby choć trochę rozjaśnić sobie sytuację. Chciałbym z nimi o tym porozmawiać. Jesteśmy w końcu przyjaciółmi, prawda? A przyjaciele chyba rozmawiają o takich rzeczach, co nie?
Nic już nie wiem. Z jednej strony wręcz potrzebuję tej rozmowy, ale z drugiej... Z drugiej czuję, że nie powinienem nikomu o tym mówić. No bo, nie wiem nawet, co miałbym w tym temacie powiedzieć. „Hej, nie wiem, jakiej jestem orientacji, daj mi poradnik, jak to zmienić"? No chyba nie.
Nikomu nie powiem. To jest coś, czego powinienem dowiedzieć się sam. W końcu chodzi o mnie i nikogo innego. To moja sprawa, tylko moja. Tylko moja.
CZYTASZ
After Met You × POPRAWIONE ×
Teen FictionAspołeczny Noah z wrodzoną niechęcią do ludzi ma przyjaciela, który należy do klasowej elity i ma od groma znajomych ekstrawertyków. Teraz to brzmi nie tylko egzotycznie, ale też strasznie! Noah kocha czytać i jak na razie nie czuje potrzeby, żeby...
