Lupus Spiritus 🌖 | Larry ✔️

16. Yeni Katılımcı

Hellüü nasılsınız iyisiniz mi? İyisiniz diye umuyorum. Unuttuysanız diye korkmayın, her cümle arasına mutlaka hatırlatmalar koydum. Bu hikâyeyi harcamam doğru olmaz. Size sordum devam dediniz, neden olmasın ♡

Oy ve -özellikle- yorumlarınızı eksik etmeyin, bu bölümü ufak bir geçiş olarak sayıyorum.

___

Derste omegalar ve diğer türler arasındaki ilişkiden bahsediliyordu. Louis ders konularını not alırken her alfa lafı geçtiğinde olduğu gibi Harry'yi hatırlayarak hüzünlü bir nefes çekti. İlkbaharın son günlerinde hava sımsıcak ve neşe uyandırıcı nitelikte parıltılıydı. Ancak Harry'le, Harry üniversite için gittiğinden beri neredeyse hiç görüşememişti ve tüm bu güzel hava Louis için boğucu bir kasvetten daha kötüydü.

On yedi yaşı bitmek üzereydi, yakında on sekiz olacak olmanın hevesi bile içinde yoktu. Harry başka bir eyalete eğitim almaya gittiği günden bu yana belki de en fazla iki kez gelmişti ve bu süre toplam dört günden oluşuyordu. Bir günü ailesiyle ve bir günü Gemma'nın piyano resitaliyle geçmişti. Diğer iki gün boyunca da Louis sınavları için çalıştığından çok az bir vakit bularak onunla ağaç evlerinde buluşabilmişti. Dolayısıyla ayların özlemiyle yanıp tutuşuyordu.

Zil çaldığında Oli, en yakın arkadaşı Louis'ye bakarak alaylı bir iç çekti. "Yine mi onu düşünüyorsun karamelim?"

"Evet..."

"Kendini neden bu kadar üzdüğünü anlamıyorum. Neredeyse her saat başı görüntülü konuşuyorsunuz zaten!"

Louis kitaplarını toplarken derin ve huzursuz bir nefes daha aldı. "Ruh eşinle ten tene temâs kuramadığın anda görürüm ben seni."

"Kurmuyorum ve gayet mutluyum," diye sırıttığında, Louis istemeden gülerek arkasına yaslandı.

"Çünkü henüz ruh eşinle tanışmadın."

"O da doğru... Harry de bilmiyor mu ruh eşi olduğunuzu artık?"

"Biliyor. Son gelişinde söylemiştim."

"O senin kadar takmıyor olmalı."

Yine gülerek kollarını kavuştururken, "Benden daha fena," diye fısıldadı. "Son geldiğinde..." Duraksadı. Oli'ye neredeyse, Harry'nin ona sıkı sıkı dokunup durduğunu anlatacaktı. Utanç verici!

"Son geldiğinde?..."

"Şey işte... Çok özlediğinden bahsedip canını sıkıyordu da."

"Ha... İyi bakalım. Umarım kısa zamanda döner."

Göğsü derince inip kalkarken hüzünlü bir nefesle daha iç çekti. "Umarım..."

O günlerde Harry de Nymphera'nın Safkan Alfalar Üniversitesinde sıkı bir eğitimden geçiyordu. Sabah üç yüz, öğle üç yüz ve gece de dört yüz olmak üzere şınav; fazladan yüz kez de mekik çekerlerdi. On beş dakika dinlenir, bir saat koşu yaparlardı. Böylece vücutları safkan alfa olmanın yanı sıra, dışarıdan bir eğitim müdahalesiyle de sıkı ve çevik olurdu.

Aslında bu sıkı eğitimi Louis'ye anlatsa bile minik omeganın özlemini aza indiremiyordu. Gerçi kendi özlemi de dinmiş sayılmazdı. Ancak, en azından burada aldığı sıkı eğitim sayesinde onu düşünmeyi biraz olsun bırakabiliyordu. Gün geldiğinde Louis'yi doyasıya saracaktı, çünkü yaz ayında -bir aylığına olsa bile- tatili olacaktı. Böylece Harry o bir ayı tatlı sevgilisine ayırabilirdi.

Tüm bunları o yüz mekik çektikten sonra düşünmüştü. Dolayısıyla şimdi terden sırılsıklamdı. Uyluk kaslarından dizlerine kadar titriyordu ama aklında bir şey vardı. Onu yapmadan odasına çıkmak istemiyordu.