Lupus Spiritus 🌖 | Larry ✔️

26. Gözyaşları

Düğümlenme, omegaları veya hamile kalabilecek kapasitede olan her kurt insanı hamile bırakmaya yetecek tek bir olaydır. Eğer hamile kalabilecek kapasitedeki türün yumurtalığında bir hastalık durumu yok ise, hamilelik normal seyrinde gerçekleşir. Özellikle üst tür olan alfalar, düğümlenme olayı sırasında kendilerini anımsayamaz, yalnız boşalım salgıladığı eşiyle yaşadığı hazzı hissederek tavır sergilerler.

Louis onu itmekte başarısız olduğunu fark ettiğinde, durumu gözyaşları içinde kabullenerek yüzünü yatağa gömmüş, sessizce ağlıyordu. Harry onu iki koluyla sıkı sıkı kavramanın yanında, Louis'nin duygularını net olarak anımsayamıyordu bile. Mühürlediği noktayı yalıyor, düğüm sırasında kendini mümkünmüş gibi daha çok Louis'ye itiyordu. Gözleri hâlâ iki mücevher tanesi gibi parıldıyordu. Aldığı haz ona sadece zevki ve soyunun devamı için bebek yapma hissini sunuyordu.

Düğüm olayı yaklaşık on dakika sürdü. Harry, derin ve rahat bir nefes bırakmanın ardından Louis'nin pembemsi omzuna öpücüklerini bırakarak usulca içinden çıktı. İşte o anda allak bullak olan zihni yerine geldiğinde, gözleri eski hâlini aldı. Böylece Louis'nin sessiz ağlayışını fark edebildi.

Birkaç saniye boyunca anlamadan kırpıştırdığı gözleri, durumu anlayabildiği anda irice açılmış, korku içinde onu kendine çevirmeye çalışıyordu. Louis yüzünü yataktan kaldıramadan onu itmeye çalışarak, "Git," diye sızlandı.

"Louis... Yalvarırım bak bana, özür dilerim! Tanrım... Özür dilerim, Louis. Be-ben..." Daha ne diyebilirdi? Anlık bir zevke kanarak içine boşaldım demek ne kadar mantıklıydı? Kahretsin... Her şeyi mahvetmişti!

Louis ağlamaya devam ederken Harry, artık eşi olan güzel omegayı kendinden bile koruma dürtüsü hissetmeye başlamıştı. Ancak ondan ayrı durmaya dayanamadığından dolayı, bir eliyle omzunu tutuyor, diğeriyle sırtını okşayarak onu sakinleştirmeye çalışıyordu.

Louis beş dakika kadar ağladıktan sonra sessiz iç çekmeler eşliğinde susuverdi. Ağlamaktan kızarmış yüzünü kaldırıp ona baktığında, Harry'nin de bir o kadar çökmüş ifadesi onu bir nebze de olsun teselli etti. Böylece daha fazla ağlayışını tutamamış olacak ki, içindeki üzüntüyü büyük bir hıçkırıkla tekrar dışa vurmanın ardından hızla eşinin boynuna sarıldı. Harry'nin de hiç vakit kaybetmeden kendisine sarılması üzerine ağlayışı daha sesli bir hâl aldı.

Gelecekle ilgili aklında ne bir düşünce ne de bir soru vardı. Sadece içgüdüsel olarak bazı şeyleri batırdıklarını hissedebiliyordu ve bunun dışa vurumu, güzel omeganın canı çıkarcasına bir sinir boşalımıyla ağlaması oluyordu.

"Hamile kalacağım," diye hıçkırdı, yüzünü Harry'nin boynuna gömmüştü. "Ha-hamile kalacağım ve bu-" Hıçkırıkları ve ağlayışı cümlelerinin önüne geçtiğinde, Harry burnunun sızladığını hissedebiliyordu. Dudaklarını saçlarına bastırıp dolmak üzere olan gözlerini yumdu, onu daha sıkı sarıp bir teselli olabilecekmiş gibi hafifçe sallanmaya başladı. Böylesine taze yaşanan bir kriz anında bunun faydası olur muydu bilmiyordu. Kendini suçlu hissetmenin yanında, özgür bir bedeni kısıtlayacağını düşünerek de yine kendine kızıyordu. Ona bunu, onu ne kadar çok sevdiğini söyleyen kendisi yapmış, bilinçsiz davranmıştı.

"Özür dilerim... Bir faydası olmayacağını biliyorum ama özür dilerim."

"Korkuyorum," diye fısıldadı. "Çok korkuyorum, Harry..."

"Biliyorum."

"Be-ben ne yapacağım?" Harry'ye daha sıkı sarılıp, "Mahvoldum," diye inildedi. "Mahvoldum..."

"Ben yanındayım, Louis. Yemin ederim ki yanındayım. Eğer hamile kalırsan yalnız olmayacağını-"

"Kalacağım," diye hıçkırdı. "Buna eminim, hamile kalacağım!"