Vincit qui se vincit.

508 23 11
                                    

Το μόνο πραγματικό λάθος είναι αυτό από το οποίο δεν μαθαίνουμε τίποτα.
Henry Ford

R h a e n a C a s s a n o 🎤

Κοντοστάθηκα μπροστά απ' τον μονόδρομο καθρέφτη ή αλλιώς κατασκοπευτικό υαλοπίνακα έχοντας κύριο κίνητρο την παρακολούθηση διεξαγωγής συζήτησης του Christian και του Andrew. «Τι σκοπεύεις να κάνεις;» με ρώτησε ο Alessandro, ο οποίος στεκόταν στο πλάι μου.

«Αρχικά θα μάθω τι έγινε εκείνη την νύχτα..και μετά θα τον ξεκοιλιάσω»

Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του έφτασαν στην απόχρωση του πορφυρού, ούρλιαζε με τις φλέβες στο κούτελο του να συμβολίζουν την ανήκουστη οργή του.

Οι άκρες των χειλιών μου καμπύλωσαν σε ένα μακάβριο χαμόγελο. Ώστε, αυτός την σκότωσε;
Ο Andrew γελούσε ατάραχα και αηχα, καθώς το πηχτό και φρέσκο αίμα του κυλούσε συνεχώς απ' την σπασμένη μύτη του και τους κροτάφους του.
Η μπλε σκούρη μακό μπλούζα του Christian, είναι τσαλακωμένη κυρίως ζαρωμένη στις άκρες της.

Ρυτίδες απλωμένες στα χαρακτηριστικά του προσώπου του άκοσμα τον έφεραν σε μια θέση θλιβερή. Σύγχιση στόλιζε τη μορφή του σκληρού νονού της νύχτας, και ο κύριος λόγος είναι η ενταύθα προδοσία του ανθρώπου εμπιστοσύνης του.

Όπως και εγώ, έτσι κι αυτός στάθηκε μπροστά στην τζαμαρία. Με τα μάτια μου βουρκωμένα, τύλιξα την παλάμη μου πάνω στον άθικτο λαιμό μου. Κάθιδρα, η μνήμη μου έτρεξε σε μια ανάμνηση μου χρόνια πριν, εκεί που αγκάλιαζα την τότε άρρωστη μορφή της αδερφής μου και της σιγοτραγουδούσα.

Άνοιξα την πόρτα και βρέθηκα αντιμέτωπη με τους δύο άντρες. Ο Andrew αλυσοδεμένος κατόπιν εντολής του Christian. Ενώ ο Christian, πρόσμενε την άφιξη μου.

«Ας ξεκινήσουμε απ' την αρχή Andrew»

«Καταδέχτηκε να μας συναντήσει η Cassano;»

«Όσο αργείς, τόσο αργός θα είναι και ο θάνατος σου»

«Σαν της αδερφής σου δηλαδή;» ύψωσα την κάννη του όπλου μου στο γόνατο του και πάτησα απευθείας την σκανδάλη. Τα ουρλιαχτά του τρύπησαν τα αυτιά μας, μα ανταυτού εγώ ειδάλλως ικανοποιήθηκα με την ηχώ του πόνου του.

«Christian, αν είναι δυνατόν! Πιστεύεις εκείνη και όχι εμένα; Εγώ είμαι αδερφός σου! Δέκα χρόνια τώρα. Από την σχολή μάλιστα. Και αφήνεις ένα τσουλί να μπεί ανάμεσα μας;»

MonstrumМесто, где живут истории. Откройте их для себя