Monstrum

Si vis pacem para bellum.

Αν θέλεις ειρήνη, να ετοιμάζεσαι για πόλεμο.
Βιργίλιος
Ρωμαίος ποιητής (70-19 π.Χ.)
_________________________________________________

Ο Θάνατος, ενός πολυαγαπημένου ανθρώπου της ζωής σου μπορεί να σε καθηλώσει.
Να αφήσει μια σχεδόν ανοιχτή πληγή που με δυσκολία μπορεί να κλείσει.

Νιώθεις κάθε κομμάτι του ευατού σου να εξασθενεί, να εγκαταλείπει. Να θέλεις να φωνάξεις απεγνωσμένα για βοήθεια μα ακόμη κι έτσι αφήνεις τον ευατο σου να παρασυρθεί από τον πόνο και την θλίψη.

Στην εν προκειμένω περίπτωση, η Ρέινα είχε δεσμευτεί με τον θάνατο. Είχε γίνει ένα με εκείνον, το είχε συνηθίσει πλέον.. η ιδέα του θανάτου δεν φάνταζε πια ξένη.
Γιατί εκείνη, είχε γίνει επισήμως η Βασίλισσα του θανάτου.

°~~~°

Οι καστανές τούφες των μαλλιών της μπλέχτηκαν παράδοξα πάνω στο κορμί του όσο εκείνος είχε τυλίξει τα χέρια του γύρω από το γαλακτερό μικροσκοπικό κορμί της. Η κοφτή της ανάσα έπεφτε στον λαιμό του όση ώρα εκείνος χάιδευε με τα ακροδαχτυλα του τα μαλλιά της και την χάζευε όσο εκείνη κοιμόταν γαλήνια.

Η μυρωδιά των μαλλιών της άφηνε ανεπανόρθωτους κόμπους στην καρδιά του, σε ολόκληρο το σώμα του ακόμη και ένα συνεχόμενο τρέμουλο όσο την είχε στα χέρια του. Τύλιξε μερικές τούφες γύρω από τα δάχτυλα του και μύριζε το -χαμομήλι- σε μυρωδιά από τις τούφες των μαλλιών της. Η συγκεκριμένη γυναίκα, ήταν ο ορισμός από το τοξικό μέλι. Είτε στη γεύση, είτε στην μυρωδιά.

Είναι ο σκοτεινός μου άγγελος. Σκέφτηκε εκείνος και ακούμπησε τα χείλη του πάνω στα μαλλιά της. Τα βλέφαρα της πετάρισαν με το που ένιωσε το φιλί του και ένα γλυκό -στοργικό- χαμόγελο χαράχτηκε στο πρόσωπο της. Η παλάμη του τρύπωσε μέσα από το μαύρο πουκάμισο που φορούσε η Ρέινα και χάιδεψε με τα ακροδαχτυλα του το δέρμα της. «Καλημέρα, aşkim»

«Δεν θα σταματήσεις ποτέ σου να με φωνάζεις aşkim, έτσι;» έτριψε τα μάτια της και χασμουρήθηκε.
«Όσο ζω και αναπνέω γλυκιά μου, θα σε φωνάζω όπως θέλω εγώ, θα σε φιλάω όπως θέλω εγώ και θα σε κάνω δική μου όπως θέλω εγώ» της ψιθύρισε δίπλα από το αυτί της και εκείνη στριφογύρισε τα μάτια της -τάχα- ενοχλημένη.

«Όσο ζω, με τον τρόπο μου θα σε δηλητηριάζω, Αλκάρντο»
«Αυτο ακούστηκε σαν υπόσχεση» είπε ρητορικά δίχως να παίρνει το βλέμμα του από πάνω της. Τα ακροδαχτυλα του έκαναν κύκλους γύρω από το κορμί της και έστειλαν ένα κύμα ρίγους πάνω της.