Monstrum

Inveni et ego amissis you

Οι περισσότεροι από εμάς δεν ζούμε τα όνειρά μας, επειδή ζούμε τους φόβους μας.
Les Brown
_________________________________________________

Δέκα μέρες κατόπιν της κηδείας.

Οι δουλειές έτρεχαν και αυθημερόν η Ρέινα είχε εγκατασταθεί στο γραφείο του Κρίστιαν καθώς μελετούσε μερικά έγγραφα στο γραφείο του. «Οι δουλειές τρέχουν, από πού κι ώσπου να κωλυσιεργούμε Ματέο; Η μεταφορά της κάνναβης θα γίνει σήμερα κι όλας» κοπάνησε με ορμή την παλάμη της στην επιφάνεια του γραφείου και έτριξε τα δόντια της.

Η μορφή της είναι αδιαπέραστη και η ομορφιά της αποκαρδιωτική. Είχε αφήσει τα καστανά μαλλιά της να γλιστρήσουν στην πλάτη της με ομοιόμορφο τρόπο όπου την έκαναν ιδιαιτέρως θελκτική. «Εσυ δεν μιλάς;» απευθύνθηκε στον Κρίστιαν ο Ματέο μα εκείνος σήκωσε τα χέρια του ψηλά και χασκογέλασε. «Έχω πάρει άδεια εδώ και μια εβδομάδα, εντολές δίνει το αφεντικό»

Η Ρέινα χαμογέλασε διάπλατα ώσπου έκαναν την εμφάνιση τους τα αστραφτερά της δόντια και ο Ματέο άφησε μια εύτολμη ανάσα πρωτού εκτελέσει την εντολή της Ρέινας. «Θα το φάτε το κεφάλι σας εσείς οι δύο» γκρίνιαξε ο Ματέο και τους γύρισε την πλάτη ώστε να αποχωρήσει από το γραφείο.

Ο Κρίστιαν έγυρε το πρόσωπο του προς τα πίσω ενώ με έναν παράδοξα θαλερό τρόπο τα χείλη του καμπύλωσαν σε ένα -καχεκτικό- χαμόγελο. «Πως νιώθεις;» άφησε μια ανάσα εκείνη και τον κοίταξε με ένα αλλόκοτο βλέμμα.

«Η γοητεία σου Αλκάρντο, δεν πρόκειται να με καθηλώσει. Χρειάζομαι ένα καυτό ντουζ»

Άρπαξε στα χέρια της ένα τσιγάρο και το τοποθέτησε ανάμεσα στα δύο της ροδαλά χείλη ενώ άρπαξε από τα χέρια του Κρίστιαν τον αναπτήρα του. «Και καταφανώς, κάτι τρέχει με τον Άρτεμ, έπειτα της υποτιθέμενης κηδείας δεν εμφανίστηκε» συμπλήρωσε εκείνη, μα ο Κρίστιαν ήταν έτοιμος για την απορία της. Σηκώθηκε όρθιος και άρπαξε από την βιβλιοθήκη του έναν φάκελο με το όνομα του Άρτεμ.

«Κατόπιν μιας αρκετά έρευνας, υποπτεύομαι και κυκλοφορούν φήμες πως στεγάζει ανήλικες. Ωστόσο, το θέμα το έχω αναθέσει αλλού» η Ρέινα περιεργαζόταν στα χέρια της τον φάκελο του Αρτεμ και εντελώς απροσδόκητα της ξέφυγε ένα γιατί.

«Πιστευεις πως είμαστε σε θέση να μπλέξουμε ξανά με τους Ρώσους ρε Ρέινα; Είχαμε ηρεμήσει κατόπιν της κηδείας γιατί το κάνεις τώρα αυτό;» βλασφίμησε από μέσα του και ετριξε τα δόντια του φανερά εκνευρισμένος ενώ στα χέρια του περιπλανιόταν το ποτήρι με το ουίσκι του.