Monstrum

Angel of death (1.1)

Εκεί που σε χαϊδεύω θα σε πνίξω. Δεν την ελέγχω την αγάπη μου.
Τόση στοιβαγμένη τρυφερότητα κάνει τα δάχτυλα μου επικίνδυνα.

Ο άγγελος πετούσε ψηλά στα ουράνια, ελεύθερος από κάθε καταπιεσμένο συναίσθημα που τον σκότωνε με ευλάβεια, αντάμωσε με το σκοτάδι. Τρομοκρατήθηκε δυσμενώς και καθώς πετούσε στα φλογερά αστέρια με παρέα την σελήνη ξέπεσε στο χώμα.

Η μορφή του θανάτου εμφανίστηκε, του χαμογέλασε λάγνα και αντάμωσε με την τρομοκρατημένη πια μορφή του. «Ποιός είσαι εσύ;» το κορμί του αγγέλου πονούσε λόγω της πτώσης, δεν γνώριζε που βρισκόταν, ίσως σε κάποιο παραδεισένιο λιβάδι.

«Άγγελος, ο άγγελος είμαι»

«Εγω είναι ο θάνατος, γλυκέ άγγελε» τα κατάμαυρα μαλλιά της, έκαναν κάθε πιθανό χτύπο της καρδιάς του να χαθεί ανάμεσα σε ανύπαρκτα μα υπαρκτά συναισθήματα που έπαιρναν θέση πάνω του. «Γιατί βρίσκομαι εδώ, θάνατε;» χαμογέλασε αμυδρά αυτή τη φορά ο θάνατος, ούτε εκείνη γνώριζε τον ερχομό του και τον λόγο της επίσκεψης του.

Τα σκοτεινά ουράνια έστειλαν έναν βοριά προς το μέρος του αγγελού ώστε να ανταμώσει με την δελεαστική μορφή του θανάτου. Στάθηκε σθεναρά απέναντι στον άγγελο ο θάνατος και επεξεργαζόταν την μορφή του, η θεωρία του αγγέλου και του θανάτου μόλις έπαιρναν θέση και μορφή.

Ο άγγελος ζούσε στα ουράνια, πετούσε ψηλά και αντάμωνε με τη ζωή, την θλίψη, τον πόνο μέχρι που αντάμωσε με τον θάνατο. Η όψη της ήταν θελκτική μα δελεαστική ταυτοχρόνως παροτρύνοντας τον να την νιώσει. Ο άγγελος ήθελε να δώσει ζωή στον θάνατο, να δώσει ζωή και πνεύμα, μα ήθελε κάτι παραπάνω. Ο άγγελος ήθελε να ενωθεί με τον θάνατο, να γευτεί εκείνη την αλησμόνητη γεύση της πίκρας ενός σεβαστού θανάτου και να αφήσει πέρα για πέρα εκείνο το αίσθημα που τον έπνιγε.

«Δεν γνωρίζω τον λόγο της άφιξης σου, στον παράδεισο μου, άγγελε»

«Μη φοβάσαι, κάποιος βοριάς με έστειλε στην αγκάλη σου» ο θάνατος για μια στιγμή φοβήθηκε. Τι κι αν εκείνος ο άγγελος ζύγωνε και επιθυμούσε το κακό του. Αυτή η βροντερή και επαναπροσγειωτική σκιά του αγγέλου, θύμιζε κάποιου σκοτεινού δαίμονα. Ο άγγελος τύλιξε τις παλάμες του γύρω από το ομοιόμορφο πρόσωπο του θανάτου. Εκείνη η ηλεκτρική ενέργεια μα δύναμη που παρέσυρε το κορμί του αγγέλου κοντά στον θάνατο, τον έκανε να γευτεί έστω για λίγο την θλίψη της.