Monstrum

Όμοιος ομοίω αεί πελάζει

Είναι πολύ πιθανόν, ακόμη κι αν είχα μεγαλώσει απολύτως απαλλαγμένος από τη δική σου επιρροή, να μην είχα γίνει ο άνθρωπος που θα επιθυμούσες να είμαι.
Φρανζ Κάφκα.

Τα όνειρα καθορίζουν τον εσωτερικό ψυχικό μας κόσμο. Σκέψεις, απορίες, κάθε βαθύτερο συναίσθημα το οποιο λόγω του οτι δεν γίνεται σωστή η εξωτερίκευση τους και τα καταπιέζουμε γίνεται η αφορμή να έρχονται αμέσως μετά στον ύπνο μας.

Υπάρχει το συνειδητό, το υποσυνείδητο και το ασυνείδητο.

Συνειδητά ο νους αντιλαμβάνει και συλλογίζεται κάθε σκέψη με τη βοήθεια του υποσυνείδητου όμως πρίν απο αυτό, εργάζεται σκληρά και βάναυσα το ασυνείδητο προτού φτάσει στην κορυφή του παγόβουνου κάνοντας την αποκάλυψη του.

Η Ρέινα έπιασε αβίαστα την βούρτσα της νιώθοντας τα δόντια της βούρτσας της να γδέρνουν τις τούφες των μαλλιών της. Μετρούσε αντίστροφα απο το εκατό καθώς παρατηρούσε την σκιώδης μορφή της στον καθρέφτη μπροστά της. Έπιασε στα χέρια της εν τέλει την κούπα με το τσάι της και στάθηκε στο περβάζι του παραθύρου απο το εν λόγω κάστρο της. Το δικό της κάστρο ειναι περικυκλωμένο απο φρουρούς, οπλισμένοι, έτοιμοι να πολεμήσουν. Το παραμύθι της είχε γεύση θανάτου, υφή απαλή όπως ενός βαμβακιού, το μελάνι του συγγραφέα μπιγμένο απο κομμάτια παρελθόντος και η δίκη της ιστορία αγάπης εμπλουτισμένη με το όνομα της τραγωδίας.

Μία φορά και έναν καιρό, σε ενα απομακρυσμένο Βασίλειο ηταν μια αήττητη βασίλισσα που πολεμούσε για το δίκιο της, για τον θρόνο της με τα σκιώδη συμφέροντα που βρέθηκαν αντάμα εμποδίζοντας την επαφή της με τον βασιλιά. Αμφιταλαντεύεται κάθε κίνηση της, προσπαθώντας να κερδίσει αμελλητί τους εχθρούς της. Ο βασιλιάς του παραμυθιού βρισκόταν παγιδευμένος σε ενα κάστρο γεμάτο αγκάθια με κηλίδες δηλητηρίου. Φοβόταν και έτρεμε πως στην πραγματικότητα το αντίδοτο του δηλητηρίου ήταν το φιλί της απομακρυσμένης βασίλισσας.

Πήρε μια ανάσα βαριά και βρέθηκε αμέσως στο γρασίδι εξίσου περικυκλωμένη απο λουλούδια. Το αγαπημένο απόκομμα λουλουδιού της, η Λαβένια, το λουλούδι του θανάτου.

Τι τέλος θα έδινες στο έργο σου; Σου παραδίδω ενα κομμάτι χαρτιού και ενα στυλό γεμάτο μελάνι. Για εσένα ποιο ειναι το ιδανικό τέλος; Ένα τέλος χαρούμενο; Ένα τέλος στενάχωρο;

Η, μήπως ενα τέλος ανοιχτό με γευση χαρμολύπης;

Τα παραμύθια ειναι γνωστά για τα χαρούμενη τέλη του, γίνεται όμως να υπάρξει ενα στενάχωρο τέλος;