Of Love and Politics I: Juego Limpio - Completed

CHAPTER 37

"Rory."

"H-Hey."

Malalaki ang mga matang tumingin ito sa kanya. It seems Rory didn't know na makikita niya ito dito.

Lily bit her lip. She successfully cornered Rory pero hindi naman niya alam ang sasabihin niya. She thought she already have something constructed pero tila nawala iyon sa isip niya. Ngayon niya lang kasi naisingit din sa oras niya ang kaibigan dahil nag paalam si Alana na may gagawin pa ito kaya hindi sila nag kita ngayon. Kaya naman tumiyempo na siyang makausap ang bestfriend niya.

"Galit ka pa din ba sakin?"

Rory sighed. Ibinaba nito ang hawak hawak na arnis at hinarap siya. Hindi ito nakatingin sa kanya kung hindi sa arnis nitong ipinapaikot nito sa kamay nito.

"Hindi ako magagalit sayo Lilly, but I----"Pumikit ito. Lily could see the conflict in Rory's eyes nang tuluyan na itong humarap sa kanya. "Bakit ang manhid manhid mo?"

There was so much hurt in her bestfriend's voice when she said that. Bahagya ding nanginig ang boses ni Rory na tila ano mang oras ay iiyak ito.

Lily felt her body shook. Hindi siya manhid. She just doesn't want anything to change between them kaya hindi niya ito pinapatulan. Isa pa kahit anong gawin niya. Hindi niya talaga magugustuhan si Rory higit pa sa pagkakaibigan kagaya ng gusto nito. That's why she didn't acknowledge what Rory is hinting at.

"R-Rory...I'm sorry."

Nag init ang sulok ng mga mata niya. She wanted to comfort Rory pero kung siya ang dahilan ng sakit ng damdamin nito ay hindi niya iyon dapat gawin.

But what Rory said next made her body cold.

"I liked you Lily. From the very first time I saw you pero hindi ko akalain na itong pag hangang nararamdaman ko ay magiging pag ibig. I haved loved you from a distance." Tumulo ang luha sa mga mata nito. Rory wiped it away. "I know na gusto mo si Alvidrez. You are her fan ever since na nakilala kita. Wala ka nang ibang bukambibig kundi si Alvidrez. Nung nag college tayo, saka ka lang ata huminto sa pag sasalita tungkol sa kanya nang maging notorious na ang image niya sa buong school. Akala ko nung una ay pag hanga lang din ang nararamdaman mo sa kanya. But I'm wrong. You don't just admire her. You are obsessed with her. I tried to make you like me pero wala pa din."

Huminga ito ng malalim. "So now. I wanted to make some distance, Lil. Hindi ko kayang makita kang sweet sa kanya. Hayaan mo muna akong mag move on. Promise I'll be your bestfriend again kapag nawala na 'tong nararamdaman ko sayo."

Lily's hands trembled. Hindi niya akalain na ganun kalalim ang nararamdaman nito sa kanya. She thought Rory had a simple crush on her.

She let her hand relax. Humugot siya ng malalim ng hininga at ibinuga iyon. She looked at Rory.

"I-I'm so sorry, Rory."

"It's ok Lil. You can't force someone to love you. I understand pero hindi ko pwedeng baliwalain ang sakit." Rory chuckled but there's pain in her eyes and voice. "Mag iingat ka. Just tell me kung sinaktan ka ni Alvidrez. I'll come running to you."

Lily bit her lip hard. Nag tubig ang sulok ng mga mata niya. Her breathing also becomes restricted. Ito ang ayaw niyang mangyari noon kaya hindi niya pinapatulan ang mga parinig nito sa kanya. She doesn't want to hurt her bestfriend pero nasaktan niya pa din ito. Pero heto at siya pa rin ang iniintindi nito.

"I understand too Rory. Thank you." Lily bowed her head down. Kuyom kuyom niya ng mahigpit ang kamay niya dahil gusto niyang yakapin si Rory. Pero nag dadalawang isip siya dahil alam niyang nasaktan niya ito and the last thing Rory wanted from her is a consolation hug.

Hindi na ito nag salita. Rory looked away.

"I-I'll get going then." Lily stood up and turned around. Hindi siya lumingon sa kaibigan.

She knew that Rory needed this. It would be too selfish of her to ask Rory to stick around her, kung sa tuwing nakikita sila nito ni Al ay masasaktan lang ito. Hindi siya ganun kasamang tao para gawin iyon sa taong nag mahal lang sa kanya.

Her heart is still aching habang palayo siya ng palayo sa gym na pinag p-praktis-an nito.

She sighed and looked at her phone. Should she call Al?

"Why are you so sad?"

Mabilis ang pag angat niya ng tingin sa narinig na pamilyar na boses. Her eyes immediately lit up.

"A-Al? What are you doing here?"

Alana smiled and tapped her convertible car. "Well. I wanted to see you. Nag tanong ako kung nasan ka and they told me na andito ka nga daw."

Lily opened her mouth. Hindi niya akalain na susunduin siya nito.

"W-Well. I talked with Rory."

"Rory? Akala ko ba iniiwasan ka niya?"

"I cornered her."

"And?"

"S-She doesn't want to be around me anymore. Tama ang hinala mo Al. She liked me." Umiling siya. "No. She loved me more than bestfriends. Nasaktan ko ang bestfriend ko, Al."

Her voice shook. Tuluyan na ding tumulo ang luha sa mga mata niya. Rory is her bestfriend at para din siyang natanggalan ng isang parte ng katawan niya.

"I-I'm sorry, Lily."

Before she could lift her head up. Naramdaman niya ang pag hawak ni Alana sa bewang niya. Al pulled her closer. Ipinatong nito ang ulo niya sa balikat nito. Hinaplos haplos din nito ang likod niya.

Hindi niya na napigilang huwag umiyak sa harap nito. "I'm such a bad person Al. I should have told her earlier na talagang kaibigan lang ang turing ko sa kanya. I should have----"

"Lily. Hindi natin maipipilit kung sino ang magugustuhan natin. Wala kang magagawa kung mahal ka ni Rory. It's ok. Makaka-move on din siya."

Lily cried on Alana's shoulder. Wala itong sinasabi. Just caressing her back. Nang kumalma siya ay nahihyang inangat niya ang tingin ditto.

Alana chuckled and pulled a handkerchief inside the pocket of her pants. Before Lily could say anything ay masuyong pinunasan nito ang luha sa mata niya. Al is focused on wiping her tears at yun ang pagkakataong kinuha niya para titigan ito.

She never thought she would see this side of Alana. Noong pumasok siya noon sa university na pinapasukan nito ay lagi niyang pinag mamasdan ang mukha nito. Al had a lot of expressions on her face. Mas madalas ay nakasimangot ito. But Alana had been smiling lately at ang gentle nito sa kanya. She wonders if she already broke down the walls Alana had been keeping up all this time.

Unti unti na ba itong nag o-open up sa kanya?

She couldn't help but smile. Naramdaman niya agad ang unti unting pag tibok ng malakas ng puso niya. She put a hand to her heart. Its warm habang nakatingin ditto.

"W-What?" Napansin siguro nitong nakatingin siya dito.

Lily only shook her head and smiled. "Thank you, Al. I love you."

Hindi ito nakakibo sa sinabi niya. Alana gritted her teeth. Ibubuka sana nito ang bibig but choose to closed it again.

Lily bit her lip. Alam niyang gusto lang siya ni Alana at hindi pa siya nito mahal. But she'll make sure that she'll hear Alana say it the next time.

"It's ok. I know na hindi pa ganun kalalim ang pagkakagusto mo sakin. I can wait Al." Pagkasabi nun ay hinaplos niya ang pisngi nito. Her eyes became hooded habang nakatingin sa mata nito then her eyes shifted to those plump pink lips. "I can wait hanggang masabi mong mahal mon a din ako."

Pagkatapos ay tinitigan niya ang mga mata nito. Alana's eyes are hooded with some kind of emotions habang nakatingin sa kanya. Whatever it is. Lily wanted to uncover it one by one. Kaya niyang antayin ito. No matter how long it takes.