Of Love and Politics I: Juego Limpio - Completed

CHAPTER 64

Lily bit her lip hard dahil sa ginawang pag tingin ni Alana sa kanya kanina. Para kasing gusto nitong hubarin sa katawan niya ang tuwalya.

Damn it. Sabi na nga ba at bad idea na dito pa siya naligo. Dapat tiniis na lang niya. She knocks her head softly. Hindi niya alam kung paano tuloy ito pakikitunguhan mamaya. She looked at the clothes Alana gave her. Saglit niyang inamoy iyon and she couldn't help but inhale deeply nang maamoy na mabango iyon. It has a faint smell of Alana.

Hindi niya maiwasang mapangiti. Alana is making an effort to cross the gap between them. Pero pag titiwalaan niya ba ulit ito? Her heart ached for a moment. Hindi niya alam kung kaya niya. But they both are grown up now. Nakakulong na din ang Dad niya. Helen got the justice that she deserved at nagawa lang naman noong lumapit ni Alana sa kanya dahil kay Helen. But now what does Alana wants from her? Gusto niya itong tanungin but why is she afraid of the answers?

Naikuyom nya ang nanginginig niyang mga kamay. Then she sighed and decided to wear the clothes. Pag tumila ang ulan ay babalik na siya sa bahay niya. Her resolve is weakening kapag lagi niyang kaharap at kasama si Alana.

She went out of the bathroom and Alana quickly looked her way. Muli nitong pinasadahan ng tingin ang buong katawan niya and she felt her ears and cheeks get hot. Bakit ba sa tuwing gagawin nito iyon ay hindi niya maiwasang mag blush?

"Why are you looking at me like that?!" Sumimangot siya dito at naupo sa tabi nito.

Alana chuckled. "You looked cute in my clothes."

Ang haba kasi ng suot niya dahil mas matangkad naman talaga ito. She looked like a child wearing a grown ups clothes. Masyadong maluwag.

Hindi siya sumagot sa sinabi nito. She looked away to look out of the window. Malakas pa din ang ulan. She sighed.

"Gusto mo ba ng mainit na gatas?"

She looked at the glass of milk Alana gently pushed her way. Hindi lumilingon na kinuha niya dito ang baso. She took a sip and fixed her eyes on the window sill.

There was a silence between them. Hindi niya din naman alam kung ano ang sasabihin niya dito. She just wanted to go home and sleep.

"Lily....."

"Hmm?"

"Please.... look at me. I have something to say."

Kumabog ang dibdib niya. She doesn't want to look in Alana's way pero napilitan siya nang hawakan nito ang baba niya at iniharap siya nito dito.

There was a storm of emotion in Alana's eyes and Lily couldn't look away. Inantay niya ang sasabihin nito pero tila hirap ito dahil ilang beses itong napapikit at kita niya ang pag tagis ng bagang nito.

"I'm a jerk and a bad woman Lily."

Hindi siya kumibo sa sinabi nito. Hindi siya makahinga habang nakatingin sa mga mata nito. Is this the confrontation that she was avoiding? Hindi niya alam kung kaya niyang marinig ang mga lalabas sa bibig nito. Her eyes teared up. Nag iinit na ang sulok ng mga mata niya and Alana is mirroring her own. Kita niya din ang pag tutubig ng mga mata nito habang nakatingin sa kanya.

Why?

Huminga ito ng malalim bago tumingin sa mga mata niya. "Lily I know na hindi mo pa ako mapapatawad sa nangyari noon. But I am asking for forgiveness not because I felt guilty but I am truly sorry. Alam kong mali ang ginawa ko. I want us to start over again----"

"Alana. Please stop I don't want to hear it." Tumayo na siya at ipinatong ang baso sa lamesa.

Alana held her hands. "Please Lily, just hear me out. Ok lang kung hindi mo pa ako mapapatawad ngayon. Nag sisisi ako sa nagawa ko sayo noon. If you only knew it tears me apart to know that you are hurting-----"

Iwinaksi niya ang kamay nito. "But the deed is already done. Maayos na sana tayo Alana bakit kailangan mo pang banggitin yan?"

"Hindi ko sana ito babanggitin pero I can't live knowing that at the back of your mind. Hindi ako humingi ng tawad. Hindi ko naipaalam sayo how sorry I am. Please Lily, hear me out."

Lily bit her lip hard to stop herself from crying. Pero hindi na niya napigilan ang sarili niya. Her tears started falling down lalo na nang lumuhod pa si Alana sa harap niya at hinawakan ang kamay niya. It was getting harder to breathe.

Hindi ba't ito naman ang gusto niya? Bakit ngayong humihingi ito ng tawad ay tila mabigat sa dibdib niya? Dahil ba naiisip niyang bakit kailangan pa nilang umabot sa ganito? Alana could have made her father got to jail without hurting her, pero ginawa pa din nito.

"P-Please.... Stand up, Al."

Tumingin ito sa kanya. Alana's tears started to fall. "Gusto kong mapatawad mo ako Lily. Kung hindi man ngayon sana balang araw. I-I just can't hide this feeling anymore. M-Mahal kita Lily. Mahal pa din kita hanggang ngayon."

Her heart stopped beating for a second. "W-What did you just say?"

"Mahal kita Lily. I know you won't believe me dahil sa nangyari noon but I love you----"

"Please stop it! Bakit ka ba nag sisinungaling?! Hindi pa din ba tapos ang pag hihigante mo? What do you want from me, Al?!"

Hindi niya na napigilang isigaw iyon. It was too much kung niloloko na naman siya nito ay hahayaan niya nang isipin nitong nanalo ito. Ayaw niyang paasahin lang siya nito.

"Bakit ako mag sisinungaling Lily? Matagal nang nakakulong ang Dad mo. At alam kong mali akong sayo ko naibuhos ang galit ko sa Dad mo. Pero totoo ang nararamdaman ko."

Lily blinked to stop the tears from coming pero hindi niya na napigilan ang panginginig ng boses niya. Her lips also quivered.

"If you love me then, why did you choose to hurt me!? Tell me that!" Sumakit ang lalamunan niya sa sinabi niya. Her voice strained dahil sa luhang humalo sa lalamunan niya.

Alana wetted her lips. "It was too late. Gusto kong sabihin na hindi kita nilapitan dahil gusto kitang saktan, but I would be lying to you if I said that. Nakipaglapit naman talaga ako sayo noon para saktan ka. I was so mad at the world that it blinded me. But God! I have fallen in love with you Lily. You made me fall so deep that I can't even climb that well. Hanggang ngayon ikaw pa din ang mahal ko. I waited for 3 years at alam kong hindi ako makakalapit sayo hanggang nakatanim pa din sa puso mo ang galit sakin."

Lily couldn't look at Alana's way pero ramdam niya ang higpit ng hawak nito sa kanya. Her body suddenly felt cold. Mahal siya nito? But why? Why did Alana choose to hurt her? Kahit pa huli na ang lahat. Bakit hindi nito sinabi sa kanya noon? Bakit ngayon lang?

"Bakit hindi mo sinabi bago ako nakaalis noon?" Hindi niya na napigilang itanong dito.

"Because the pain I have caused you is still fresh. Sigurado akong mas lalo mo akong iniwasan noon kung itinuloy kong kausapin ka. Kaya nag kasya na lang akong tumanaw sayo sa malayo."

"Who are you to assume what I would do Al? Hindi mo alam kong gaano ko kagusto noon na lumapit ka sakin para makipag usap. But you choose to stay away from me. Pinatagal mo yung sugat ko. You could have put a bandage to it while its fresh pero lumalim na ang sugat at kumikirot iyon tuwing nalalamigan."

Hindi ito nakakibo sa sinabi niya. Yumuko ito.

Lily took that opportunity to loosen Alana's grip on her hands. Kinuha niya ang ibang gamit niya. At dumiretso siya sa pinto para buksan iyon. She should get going dahil hindi niya alam kung kakayanin niyang makita pa si Alana sa ganung katayuan.

Her heart sunk to her stomach nang lumabas siya ng pinto at isinara iyon. She looked up at the sky and it stopped raining. Tumulo ang luha sa mga mata niya. She put a hand to her mouth to stop herself from sobbing. Naglakad siya sa bahay niya at dumiretso sa loob. Doon lang niya hinayaan ang sariling umiyak ng umiyak.