İPTİLA

İPTİLA - Beşinci Bölüm

Hiçbir şey demeden kapıyı açtım adımımı dışarı atmamla Ali'yi görmem bir oldu.
Daha kapıyı kapatamadan hızlı adımlarla yanıma gelip bana sarıldı...

Bazı anlar vardır bulunmak zorundasındır.
Ancak ruhun bu zorunluluğu kabul etmiyordur.
Sen ne kadar çabalarsan çabala oraya ait değilsindir.
Netice de ruhunu hapsedemezsin o yine özgürlüğünü özleyecektir.

Ali bana sıkıca sarılıyordu ama karşılık veremiyordum. Şok olmuştum kıpırdayamıyordum.

...

Genç adam yanındaki kadın kendisine
"Bir daha senin yanında olacak mıyım?" dediğinde ne zor cevap vermişti.

"Olmayacaksın" demişti.
Olamazdı o kimseyi sevemezdi biliyordu. Bunu genç kadına yapamazdı.

Şimdi başka bir adamın kollarındaydı kokusunda huzur bulduğu kadın.
Gözleri kızarmıştı genç adamın, solukları hızlanmıştı.
Göğüs kafesi daralıyordu.

Daha fazla dayanamadı uzanıp kapıyı kapattı ve hızla oradan uzaklaştı.
Kimden kaçtığını bilmeden.
İnsan nereye giderse gitsin kendi kalbinden kaçamazdı.

Genç adam genç kadını ardında bırakınca her şeyin biteceğini sanıyordu.
Daha önceki kadınlar gibi onu da sevmemişti biliyordu emindi.

...

Mahi'nin ardından bakıyordum şimdi asfaltı acıta acıta hızla gitmişti.
Ali bir şeyler soruyordu ama duymuyordum.
Kalbim sıkışmaya başlamıştı elimi kalbime koydum.
Birkaç derin nefesten sonra biraz daha iyiydim.
Ali'nin sorularına cevap verebilecek güçte değildim.
Ben aslında hiçbir şey yapacak güçte değildim.

Ali'den uzaklaştım ve yüzüne baktım ne kadar da endişeli bakıyordu bana.
Günlerdir tıraş olmadığı belliydi.
Perişan olmuştu.
Benim için geldiği hal içimi acıtmıştı.

Yanıma yaklaştı ellerini yüzüme koydu birkaç ufak çizik vardı yüzümde parmaklarını o çiziklerde gezdirdi.

Gözlerimi kapattım ve birkaç damla yaş döküldü. Ali nazikçe sildi gözyaşlarımı.
Ne için ağladığımı bilmeyecek hale gelmiştim.
Ağlıyordum ama içimdeki hangi fırtınanın gözyaşıydı bunlar bilmiyordum.

Gözlerimi açıp Ali'ye baktım.
"Eve çıkalım mı?" dedim kısık bir sesle.
"Çıkalım" deyip bana destek verdi.

Ona tutunarak binadan içeri girdim.
Evim yedinci kattaydı.
Asansörün önüne geldiğimizde Ali asansörün düğmesine bastı.

Soru sormuyordu zaten ben de cevaplamak istemiyordum.
Asansör geldiğinde birlikte asansöre bindik.

Ali yedi numaraya bastı. Asansördeki aynadan kendime baktım.
Saçlarım dağınık gözlerimin altı morarmış dudaklarım çatlamış yüzümün rengi solgundu.

Yüzüme baktıkça acılarım yine yüzüme çarpıyordu.
Asansörün aynasından Ali'ye baktım üzgün olduğu o kadar belliydi ki.
Belki de ona haksızlık ediyordum.
Bütün bunlar bir anda olmuştu.

Asansör yedinci kata geldiğinde birlikte çıktık asansörden.
Benim anahtarım arabamda kalmıştı. Ali'ye baktım anlamış olacak ki anahtarını çıkardı kapıyı açtı ve içeri girdik.

Salona geçtik birlikte.
Beni bir koltuğa oturttuktan sonra salondan çıktı.
Çok geçmeden elinde bir bardak su ve ağrı kesiciyle döndü ilacı alıp ağzıma attım ve suyu içtim.

Ali'ye dönüp
"Biraz uyumaya ihtiyacım var sorularını sonra cevaplasam olur mu?" dedim.
Anlayış göstermesini bekliyordum biraz uyuyup uyuduğum süre boyunca her şeyi unutmak istiyordum.
Annemin ve babamın yokluğunu da Mahi'yi de.