İPTİLA

İPTİLA - Altıncı Bölüm

Binanın kapısını yavaşça açtım.
Rüzgar saçlarımı savuruyordu.

Saçlarımı kulağımın arkasına alıp kafamı kaldırdırmamla karşı kaldırımda arabasına yaslanmış kömür karası yorgun gözleriyle beni izleyen Mahi'yi görmem bir oldu...

Gerçek olduğuna inanamıyordum.
Gözlerimi ayırmadan ona doğru yürümeye başladım.
Benim ona doğru yürümemle beraber arabaya yaslanmayı bırakıp doğruldu.
Yanına gitmemi bekliyordu.

Ona yaklaştıkça her hücresine dalga dalga yayılmış olan saf yorgunluğu görebiliyordum.
Tıpkı onu gördüğüm ilk günkü gibiydi yorgunluk tüm acımasızlığıyla üzerine sinmişti.

Artık tam karşısındaydım kömür karası gözlerine baktım.
Perişan haldeydi.
Gözlerinin altı kızarmış, saçları dağınık saçlarının alnına düşen birkaç tutamının gölgesi yüzüne düşüyordu.
Sakalları onu en son görmemden bu yana tıraş edilmemiş gibiydi.

Sağ elimi yüzüne uzattım.
Kızarmış gözlerinde gezdirdim.
Ona veda edemeden gitmişti o gün.
Şimdi yeni bir başlangıç için gelmiş olsa bile ben veda edecektim.

Gözlerini kapattı.
Kaç acının şahidiydi kapattığı bu gözleri?
Kaç ölümün?
Kaç çırpınışın?
Neyi görmek istemiyordu kapattığında gözlerini?
Ya da neyle yüzleşmek istiyordu karanlığında?

Elini belime uzattı.
Büyük elleri tüm belimi kavramıştı.
Beni kendine çektiğinde aramızda bir nefes uzaklık vardı.
Başını yavaş yavaş boynuma yaklaştırdı.

Kokumu içine çekiyordu.
"Bu kokuya ihtiyacım var." diye fısıldadı.
Ne dediğini anlamıyordum.
Neden kokumu içine çekiyordu anlamıyordum.

"Mahi" dedim.
Kafasını boynumdan çekip kömür karası yorgun gözleriyle gözlerime baktı .
"Hmmm" dedi boğazından gelen hoş tınıyla.

"Bırak beni" dedim göğsündeki ellerimle onu itmeye çalışıyordum.
"Bana bir gece ver." dedi beni mümkünmüş gibi daha çok kendine çekerken.

Ne için benden bir gece istiyordu.
"Bir gece mi?" dedim hiçbir şey anlamıyordum.

"Bu gece benimle uyu." dedi.
Söyledikleriyle şok olmuştum.
Ondan uzaklaşmaya çalıştım bu sefer uzaklaşmama izin vermişti.

Sözlerini kafamda anlamlandırmaya çalışıyordum benden bu gece onunla uyumamı istiyordu.

"Neden?" dedim.
"Seninle uyuyabiliyor muyum bunu görmem lazım yoksa delireceğim." dedi.

Şok olmuş ne diyeceğimi bilemez haldeydim.
Hafızamı yokladığımda parçalar tek tek birleşiyordu.
Birlikte uyuduğumuz gecenin sabahında dinlenmiş görünüyordu.
Yorgun görünmediğini söylediğimde dinlenmek iyi geldi demişti.
Benden gizlemiş olmalıydı.
O gece uyumuştu ve bu sadece bir tesadüf mü görmek istiyordu şimdi.

"Sen o gece..."
"Uyudum evet." dedi devam etmemi beklemeden.
"Bir haftadır her Allah'ın günü deniyorum." dedi denediği ve uyuyamadığı her günün siniri yansımıştı sesine.

Üzerine sinen yorgunluğu ben ona ilk baktığımda görmüştüm söylemese bile haykırıyordu gözleri.
Ama bunu yapamazdım.
Ali sabırla beni beklerken bunu Ali'ye yapamazdım.

Gözlerim dolu dolu kömür karası gözlerine bakarken
"Ben yapamam." dedim kafamı sağa sola sallarken ondan biraz daha uzaklaştım.

Kolumdan tuttu beni kendine çekti.
Sinir bedenine dalga dalga yayılıyordu görebiliyordum.

"O adam yüzünden mi?" diye sordu çenesi gerilirken.
"Evet" dedim kararlılıkla Ali'yi hiçbir zaman sevmemiş olsam da ona saygı duyuyordum.

Mahi'nin siniri daha gözle görülür bir hal almıştı.
Çenesinı sıkıp gözlerini kapattı.
Sinirini bastırmaya çalıştığı belliydi.
"Bu gece izin ver.
Ben ilk kez bir kadının karşısında bu haldeyim ve bir kez daha yinelemeyeceğim." dedi