Chasing You (Jolina Dela Cruz FanFic)

28

Nakakulong lang ako sa apartment ko, pagod ako sa exam ko kahapon. I am emotionally and mentally drained. Wala akong gana kumilos at mag-ayos. I feel so weak. I need a break like a very good break. Nagsscroll lang ako sa facebook, instagram at twitter ko. Ayaw ko magbabad sa twitter dahil nakikita ko ang random tag kay Jolina and talking about her story. After her debut sa UAAP naging maingay na ang pangalan niya sa mga social media platforms.

My friend keep asking me if how I am feeling and kung okay lang ba ako. I don't also have an energy na i-answer sila. Good thing I don't have monday class and I have most of my time until tomorrow. Gusto ko lang magpahinga. Pinuntahan na rin ako ni Gab dito, para i-check if okay lang ba ako, and explaining na hindi niya ko madadamayan today dahil may major exam and I said na it's okay lang. Since, She does not have any responsibility sakin.

Nalulugmok talaga ako. Naburyo ako sa mga social media accounts ko at tinignan ko ang mga picture naman ni Jolina. From our random gala to our last Bohol trip. Even yung UAAP season niya. I was there when she needs me, but nasaan siya ngayon? Nowhere to be found.

Narinig ko naman na may kumatok sa pintuan ko, siguro si Gab dahil nag-aalala rin siya sa akin. Tamad akong tumayo sa higaan ko. Patuloy pa rin sa pagkatok yung tao sa labas.

"Sandaliiii!" sigaw ko kung sino man ang tao sa labas.

Naglakad ako ng dahan dahan papunta sa pinto. Mukha pa naman akong multo sa itsura ko ngayon. Binuksan ko naman ang pinto at niluwa nito ang isa Jolina Dela Cruz. Ang daming tumatakbo sa isip ko at ang dami gustong sabihin.

"Hi, A!" Masiglang bati niya sa akin. Wow. Parang walang pinost kahapon ah ang random niya naman after isang isang buwan na walang paramdam.

"Bakit ka andito?" Walang sa mood na sagot ko sa kanya. Mukha naman siyang nalugi after niya marinig ang sagot ko.

"Sungit mo naman today! May dala ako food para may dinner tayo together" Huh? Dinner bigla? Ano to?

"Ahh okay? Pasok ka." Pinapsok ko naman siya sa apartment ko at nilagay ang mga dala niyang pagkain sa lamesa. Alam mo yung pakiramdam na parang walang nangyari at okay lang ang lahat.

"Binili kita ng coffee, A. I also bought yung favorite mo na bread and may dala akong 24 chicken" sabi niya sa akin habang isa-isang pinapakita yung food na binili niya.

I still look shock sa mga nagyayari and hindi ako sumasagot nor nagsasalita. Inayos niya naman ang mga pagkain na dala niya.

"Okay ka lang, A? Something's wrong ba? Busy ka ba or naka-abala ako sa'yo" sunod na sunod niyang tanong sakin. Umiling naman ako to answer the last questions.

"Kumain ka na, Jols?" tanong ko sa kanya. Wala akong ibang masabi. Maraming tumatakbo sa utak ko pero hindi kayang ilabas ng bibig ko.

"Hindi pa, Tara kain tayo?" Masayang yaya niya sa akin. Umupo naman ako sa tabi niya at tahimik na kumain.

"Diba, I still know your faves" sabi niya sa akin at para mabawasan ang katahimikan in between us. I know she knows what is happening dahil siya ang puno't dulo nito.

"I know, you know me well eh" naka-ngiting sagot ko sa kanya.

"Of course naman, tangi!" masayang sagot niya sakin. Grabe na, Ang gulo na sobra ng nararamdaman ko. Hindi ko ma-gets.

"After mo ko i-ghost ng one month?" bigla na lang lumabas sa bibig ko yung mga gusto kong sabihin. Hindi ko alam kung paano at kung ano ang sumapi sa akin. Hindi ko sure kung ako pa ba ito.

Bigla naman nagbago ang ere sa amin dalawa. Ang kaninang nakangiti na Jolina ay biglang naglaho ng unti-unti. Medyo hindi maganda ang timing ng pagtatanong ko. Patuloy lang ako sa pagkain at ganoon rin siya.

"I don't know how to start to explain. I know marami akong kasalanan sa'yo but let me make up to you. I'm sorry, A. Babawi ako" sabi niya sa akin. Naramdaman ko naman ang soncerity sa boses niya.

"Sobrang dami ko na gustong itanong sa'yo, Jols. Hindi ko alam kung saan ko sisimulan kapag nasa harapan na kita." sabi ko sa kanya and I finished eating my food at ganoon rin siya.

"I'll listen naman, A. Ask me whatever and I am ready to answer" casua naman na sagot ni Jolina sakin.

Niligpit na namin ang pinagkainan namin. Umupo ako sa mini sofa ko at si Jolina naman ay umupo sa lapag katapat ko. Inabot niya sakin yung kape na binili niya para sa amin dalawa.

"Sorry, A" pagbasag niya ng katahimikan in between us.

"For what?" tanong ko sa kanya and I sip on my coffee.

"Like alam ko naman sa sarili ko na nag-fucked up ako this previous months eh. I know I hurt you." Pahina nang pahina niya na sinabi sa akin. Medyo hindi ko alam kung ano pa rin mararamdaman.

"You know kung ano ang pwede pangbawi?" sabi ko sa kanya. I don't know if I will just hurt myself with this.

"Syempre. I'll make it up to you" sabi niya sakin and halata mo sa mata niya na gusto niyang bumawi.

"Just answer my question." Tumango-tango naman siya. Sign na I can ask her some questions.

"Nasaan ka for the past month, bakit hindi ka nagparamdam?" casual na tanong ko sa kanya. Humigop naman ako ng kape para mas madagdagan ang kaba ko.

"I went home sa hometown ko. I know you because nagpaalam ako sa'yo. I've been busy sa bahay. My phone broke kaya hindi ako nakapag-update. Naayos lang before ako umuwi ulit dito sa manila. I forgot also my laptop sa dorm, I don't know how I will contact you. I badly want to update you and let you know how I am doing--" she explained and sip some coffee on her cup.

"--I know it will broke you eh. I don't want you na mag-overthink and to sleep with a heavy heart. Of course, you're special to me kaya I want you to be well-" sabi niya sakin. Now I know and it become more brighter and brighter.

"-- I have a lot of story to tell. Gusto ko lagi ikwento kung how my day went. I want to talk to you everyday kasi you're my hope Aria." sabi niya sa akin. Ito na naman ang butterflies in my stomach. Nadadala na naman ako sa words niya.

"I want to say sorry, and you're feelings are valid.  Please don't think too much. I am here na" sabi niya naman sakin. I feel assure and special. Akala ko, matigas na ako and here I am again rumurupok na naman kay Jolina.

"I understand you, Jols" sabi ko sa kanya and hug her. I missed her so much but still there are doubts and I don't know how I'll react to this doubts. I have a lot to things to ask.

"Uhm, I have another question" sabi ko sa kanya. She look to me in my eyes. Ang ganda tignan ng mata ni Jolina. Ito na naman ako eh tignan lang ako nagiging marupok na naman ako. Hay naku, Jolina. She hold my hand and slowly rubbing my thumb.

"Ano yon?" tanong niya ulit sakin.

"Sino yung kausap and nasa IG story mo?" She stopped and look so tense. Bigla naman tumunog ang phone niya, it means na may tumtawag sa kanya. She stands up and get her phone sa dinning table.

"Wait lang, A. I'll be back" sabi niya sa akin. Lumabas naman siya ng apartment ko to answer tha call.

Still, here I am still questioning and overthinking. Hindi ko alam, may lumiwanag pero naguluhan ako.

Jolina, ikaw ang gusto ko.

---
Hi! Vote & Interact with me pls 🥹