Some people says that everything happens for a reason...
However, in my perspective - yes? maybe... Maybe to learn a lesson??
But sometimes we can't explain why it happened cause we knew into ourselves that we didn't do anything to have this kind of happening into our life which affects us emotionally, physically, and mentally that made us to be dumb and be on vengeance.
But how about this kind of unexplainable scenario that just happen in me?
Until now, wala pa rin akong nakakalap na magandang impormasiyon na makakasagot sa nangyaring ito sa akin at kay Sophia.
Masarap sa pakiramdam na naranasan ko na din sa wakas ang magkaroon ng pamilya na may totoong nagpapahalaga sa akin at ilang mga tao na kahit hindi ako kilala ay nagtitiwala sa akin at hindi ako kailanman ginamit para sa kanilang pansariling interes kahit na alam nila ang totoong ako.
Hindi pa man ako nagtatagal sa dimensiyong ito pero ramdam ko na sa aking sarili na siguradong sobrang ikalulungkot at ikasasakit ng damdamin ko sa oras na mabalik na ako sa dati kong katawan o maaaring mawala na ng tuluyan.
Hays... I hope that sooner or later, that the answers that I really need ay makamit na...
"Don't you like the foods?" I snap out from the deep thoughts of mine when Kuya Dave talked.
May pag-aalala ang nakapaskil sa mukha nito ng mapatingin ako dito.
Bahagya kong iniling ang aking ulo at sumagot.
"No. I actually love it. Why?" I softly say then smile genuinely. Bumalik ulit ako sa pagkain habang hinihintay siya na magsalita ulit.
"I thought you didn't. Cause your face' expression saying the opposite earlier." Pahayag niya.
Oh? Talaga? Hindi ko man lang napansin... Masiyadong napalalim yata ang tinakbo ng isipan ko.
"Did I?"
"Mm." He simply answer as his face emotions earlier were still the same.
"Sorry...." Paghingi ko ng pasensiya. "But you don't have to worry. I am just thinking something." Pahabol ko to make him feel at ease.
"Ehm!" Napalingon kaming dalawa ni Kuya sa kung sino mang tumikhim.
Medyo nagulat ako ng makita kong kasama pa pala namin sila. Talagang napalayo ang takbo ng isipan ko na maging sila ay di ko napansin.
"Mind if we can also join to the both of you?" Lord Klinton ask with puppy eyes... Pero pasulyap-sulyap sa pagkain na nasa harapan namin.
Hindi pa sinabi na gusto lang kumain... Madami pang pa-segway... Tss.
"Why are you still here? Inimbita ko ba kayo na pumasok dito?" Kuya frankly and coldly said na nakapagpangiwi sa apat at napalingon sa iba't ibang direksiyon maliban sa isa.
"Ouch! Nakakasakit ka naman ng damdamin Dave... Hindi na ba kami pwede dito?" Nagdadramang saad ni Lord Klinton dahil may pahawak-hawak pa ito sa dibdib at kunwaring napapaiyak.
"HINDI" Madiing saad ni Kuya sa kanya.
Ouch! That hurts! Haha!
"Pfft! Haha!" Mahinang tawa ko na mukhang narinig pa rin nila dahil lahat sila ay napatingin sa akin.
Kaya pinigilan ko ang pagtawa ko sa pamamagitan ng pagsubo ng pagkain ngunit may ngiti pa ring nakapaskil sa aking mga labi.
"Here. Kumain na din kayong lima. Hindi ko naman mauubos yan eh."
BINABASA MO ANG
A Soul's Metamorphosis (Metamorphosis Series 1)
РазноеA soul transmigrate into another world. Ano ang mangyayari kung ang kaluluwa niya ay lumabas sa katawan na kinalalagyan niya at mismong katawan na niya ang gamit niya sa dimensyon na iyon? Let's just find out the mystery behind it... Language: TagLi...
