A Soul's Metamorphosis (Metamorphosis Series 1)

Chapter 34

I am having a hard time thinking if when should I tell about I and Sophia's situation now to Kuya Dave and the Duke.

Or, maaari din namang si Healer Celine ang kausapin ko. Or si Lady Roselia... Kaya lang ang layo pala ng tinitirhan niya...

Maaari ding kay Healer Celine na muna, baka alam niya kung ano ang dahilan at matulungan niya ako...

Tama!

Pagbalik namin sa Academy, makiki-usap ako kay Prince Krane...

For now, let's stay calm first...

"We're here." Kuya announce na ikinabalik ng aking diwa.

Nakarating na pala kami.

Napatingin ako sa labas ng bintanang nasa tabi lang ng kinauupuan ko. At napangiti sa tanawing nakikita ko.

Tanaw ko mula rito ang ganda ng kapaligiran sa labas ng Duchal mansion. Simula't sa unang pagkarating ko rito ay hindi pa rin nagbabago ang itsura nito.

Hindi pa man gaano katagal ang di ko pagkaka-uwi dito at hindi ko man ihayag ay namiss ko ang mag-stay sa mansion na ito.

"Let's go, Nea." Aya sa akin ni Kuya na nasa labas na pala ng karwaheng sinakyan namin.

Kaya tumayo na ako para lumabas. Bago makababa ay nakangiti kong inabot ang kamay niya na naka-angat na para tulungan ako sa aking pagbaba.

Pagkababa ay ipinulupot niya ang hawak na niyang kamay ko sa kaniyang kanang braso.

Pareho kaming nakangiti habang naglalakad na papasok ng Mansyon.

Nginitian kami ng dalawang knights na nagbabantay sa labas ng makita nila kami bago nila binuksan ang double door papasok para sa amin.

"Welcome home my dear son and daughter!" The Duke gladly greeted as he welcomed us pagkapasok na pagkapasok pa lang namin sa living room ng mansyon.

Nakangiting lumapit siya sa amin and he gave us both a warm hugs. Nakangiting yinakap rin namin siya pabalik at bilang paggalang na rin.

"Let's go to the dining room first..." Aya niya sa amin ng bumitaw na ito sa pagkaka-yakap sa amin. "...and while we're eating, we'll going to talk as a coping and also I want to know too if how was the days of the two of you inside of the academy. You don't know how I misses you two so much, do you?" At habang naglalakad kami papuntang dining ay kinakausap niya kami.

"Yes, Father. We missed you too." Kuya Dave plainly said na ikina-ilang ko.

I don't know if he really meant those words or not... Wala kasing ka-emo-emosiyon... O sadyang nagki-cringe lang siya sa mga pinagsasabi ng Duke?

Maybe the latter?? Or both??

Pagkarating namin ng dining room ay sabay-sabay na kaming naupo sa mga assigned seats namin.

"Are you really my son? Why are you like that to me?" Pagdadrama nito kay Kuya.

Sabay baling nito sa akin habang nagpupunas ng mga matang akala mo'y may tumulong luha.

Napangiwi na lang ako sa aking isipan dahil sa ginagawa niya.

I thought makakaligtas na ako, hindi pala.

"My dear daughter? Do you hate me too?"

Pasimple kong tiningnan si Kuya.

Napasimangot na lang ako sa aking isipan ng makita ito na walang pakialam sa nangyayari at halatang walang balak na tulungan ako sa Duke.