A Soul's Metamorphosis (Metamorphosis Series 1)

Chapter 22

Unang bumungad sa aking paningin ang maliwanag na ilaw na nagmumula pala sa isang maliit na chandelier na nasa kisame.

Nang luminaw na sa aking paningin ang itsura ng kisame ay agad na pumasok sa aking isipan na bumalik na nga talaga ako at andito ako ngayon sa dorm room ni Phia sa academy.

Her soul was now already awake inside of my body, but, my body were still asleep. Nabawasan na din ang mga nakalagay na kung ano-ano sa katawan ko at ang natira na lang ay ang oxygen.

We can already talk but on using telepathy only. I don't know why she can't talk, maybe because she's still inside of my body??

Gusto ko pa sana siyang makasama at maka-usap ngunit gaya ng dati ay hinatak na naman ulit ako ng pamilyar na pwersa pabalik sa katawan ni Phia.

Tanggap ko na sanang hindi na ako makakabalik pa sa mundong ito ulit at ipapa-ubaya ko na sana ng buong-buo kay Phia ang dati niyang katawan ngunit we can't do anything to change our situation.

I know she already misses them that much, but what can we do???

We are in this kind of situation that we still don't know the mysteries hidden beneath with it that even clues can't come out.

Speaking of them...............

Them???

Them!!!

Agad akong napa-upo na mukhang maling desisyon ang ginawa. Nakaramdam kasi ako ng sobrang pagkahilo kaya agad akong napapikit ng mariin at minasa-masahe ang sintido... Geez....

"Nea???" A familiar voice spoke from my back.

Hindi naman ganuon kahina dahil base din sa tono nito ang pagkagulat.

Kahit nahihilo pa ay agad ko itong nilingon at hinarap.

Pagkakita ko palang sa mukha nito, yung mga emosiyon na naramdaman ko noong muli akong bumalik sa aking totoong katawan ay unti-unting nagsibalikan.

I stare on him teary eyes at bumadha sa kaniyang mukha ang pag-aalala kaya agad akong napayuko.

I don't want him to see me crying pero mukhang kahit anong gawin ko ay makikita at makikita pa rin niyang umiiyak ako.

Mabilis kong pinunasan ang mata ko ng magsituluan na ang mga luha dito.

I also bit my lips to refrain myself from sobbing.
 
"Hey, Nea? Are you okay? Are you still hurt? Tell me..." He worriedly ask as his hands are on my shoulders.

He is also trying to take a look at my face but he can't even a glance because I am still bowing my head to avoid his stares.

"Ano ang nararamdaman mo? Do you want me to call Healer Jonas or Healer Celine?? I—"

Bago pa man niya ituloy ang gusto nitong sabihin ay agad na akong nagsalita.

"N-no.... Huwag na... Ayos lang ako... I... I just thought... I thought I can't see you again also the Duke and the others....." Naiiyak na saad ko dito.

Napahinga siya ng malalim at magaan na hinawakan ng kaniyang mga kamay ang aking pisngi.

Itinaas niya ang aking mukha at ipinaharap sa kaniya. Pinunasan din nito ang mga luhang lumandas dito.

"We will not allow that to happen. Hmmm... We will do everything para makasama ka na namin ng buo pati na din si Phia. Dahil hindi din namin makakaya na hindi ka na namin makasama. You are already part of our family. You are now my sister. We can't lost again another member of our family. So don't cry, please..." Madamdamin niyang saad sa akin.