A Soul's Metamorphosis (Metamorphosis Series 1)

Chapter 33

Hmmmm.... Why don't we give some solo moment sina Lord Klinton at Lady Shanea???

I know, you already know that he is 'one' of the supporting male lead... That's why, I'll let him to be the first one to have a solo momentum with Lady Shanea.... 😁😉

💖💖💓💓💗💗💞💝💞💗💗💓💓💖💖

"Hi!"

Napatigil ako sa aking paglalakad papunta sa aking dorm ng may biglang magsalita sa tabi ko. Kaya't nilingon ko ito na saglit kong ikinagulat ng malaman kung sino ngunit kalaunan ay ikinangiti ko ng tipid.

"Oh! Hello, Lord Klinton." Bati ko dito.

"Ackk! You're really hardheaded! I already told you to stop calling me with that 'lord' thingy! Just call me by my name alone." Reklamo nito habang nakasimangot.

I chuckle.

"Sorry, hindi ko lang mapigilan na tawagin ka ng ganun. Also, hindi lang naman ikaw ang tinatawag ko ng ganyan. Halos lahat kaya kayo..."

He pout from what I retorted na ikinangiti ko pa lalo.

Napakaligalig talaga niya.

"Hmp! Fine! Pero kahit na! Gusto ko, tawagin mo lang ako sa aking ngalan. Dahil kung hindi, magagalit na ako sa'yo."

I secretly smirk.

"Okay. Sir Klinton." Biro ko dito.

"Ugh! Oh! Pleeeease! Wala na nga yung 'lord', 'sir' naman ang ipinalit mo?!" Naiinis na nitong saad na ikinatawa ko.

Natigil lang ako sa pagtawa ng mapansin kong nakatulala na ito habang naka-awang ang bibig na nakatingin sa akin.

Kaya napatikhim ako at napangiwi.

Ano ba ang ibig sabihin sa reaksiyon niyang iyan? Dapat na ba akong mailang o ano??

Napabuga na lang ako ng hangin at napa-iling-iling.

Napakunot ang noo ko ng makita kong hindi pa rin nagbabago ang reaksiyon nito kaya napagdesisyunan ko na pukawin na ito sa pagkakatulala.

So that, I clap my hands once, not that hard, near on his face that cause a not so loud sound that will surely wake him na ikinagulat nga nito at ikinakurap-kurap ng mata.

"Why did you suddenly space out? May problema ba?" I remain my voice casual as it were.

Ayokong maramdaman niya na kahit papaano ay nailang ako sa nangyari.

"A-ahm. Yes!...I...I mean nothing..." Pautal-utal nitong saad habang nagkakamot sa kaniyang batok.

Napaiwas din ito ng tingin sa akin kaya nakita ko ang namumula nitong tenga.

Maputi ang kulay ng balat nito kaya talagang kapansin-pansin.

"Are you sure?" Paniniguro ko.

Tumikhim muna ito bago sumagot. Humarap na din ito sa akin ng maayos at balik sa dati ang reaksiyon ng mukha niya which is yung palaging nakangiti at magiliw.

"Yeah. By the way, How are you? I'm sorry pala if we didn't say anything about our mission bago kami umalis."

Nilibot ko ang aking paningin sa paligid, naghahanap ng maaaring maupuan. Nakakaramdam na kasi ako ng pangangalay dahil kanina pa kami nakatayo.