Nowy Porządek Świata

Rozdział 33: "Nadchodzi Czas..."

-To co robimy?- zapytał po chwili milczenia Jack.
- Jeszcze pytasz? Musimy odbić Sarah!- odpowiedziała Tess.
- Ciekawe, zawsze myślałem że jesteś pacyfistką.- wtrącił Witalij.
- A ja myślałam że nie będę musiała mówić tego za ciebie. - odparowała.
- Hej ludzie, jesteśmy tu żeby ustalić dalsze działanie, przepychanki słowne w tym nie pomagają.- przerwał Robert.
***
- Słuchajcie, wiem że wszyscy chcieliby pójść walczyć, ale ktoś musi zostać i pilnować sytuacji, w końcu jeśli wszystko się spieprzy musimy musimy być gotowi do obrony. - wyjaśniał Jack.
- Mów co chcesz, ja muszę ze wzgledu na... stare czasy.- powiedział Witalij. Jack widział że nie powinien drążyć tematu.
- Ja na pewno będę tam potrzebny, w końcu ktoś musi zbierać do kupy tych co się pocharatali. - stwierdził Rob, Jack kiwnął głową na znak że rozumie jego decyzję.
- Cóż, Zi mówił że może im się przydać zdolny strzelec... - zaczęła Scarlett.
- Tylko nie daj się zabić. - powiedział po chwili namysłu Jack widząc że dziewczyna nie widzi sensu w kontynuowaniu wypowiedzi.
- Ja nie idę, pezeszkadzałabym wam tylko. - stwierdziła Tess.
- A ty? - zapytali w końcu chórem.
- Zostaję, Peter prosił i zorganizowanie obrony w razie gdyby doszło do oblężenia New Jamestown pod waszą nieobecność, lub kiedy wy bylibyście... niezdolni do walki. - wyjaśnił.
***
- Hej Ann, czy po zakończeniu zapisów mogłabyś zebrać osoby które zostają w mieście? Chciałbym ich poznać. - Poprosił Jack kiedy w końcu dopchał się do biurka za którym siedziała dziewczyna zapisując nazwiska kolejnych ochotników, przeprowadzając wywiady i przydzielając ich do grup.
- Jasne, aktualnie mam urwanie głowy, ale załatwię to. - powiedziała uśmiechając się bardziej do notatnika niż do swojego rozmówcy.
***
Powoli zmierzchało, Jack wszedł do pomieszczenia w którym było około dwudziestu osób. W większości kobiet, starców i dzieci.
-"Zapowiada się ciekawie" - pomyślał.
***
Jerry spojrzał ze szczytu płotu na wschód. Gdzieś daleko mroczny horyzont rozbłyskiwał jasnyn światłem. Gdzieś tam szalała burza.
***
Siedziała w pustym baraku od dłuższego czasu. Nie wiedziała jak długo, ale ten czas wydawał się wiecznością. Nie potrafiła precyzyjnie określić pory dnia. Ale słuchając odgłosów z zewnątrz i biorąc pod uwagę że na jej rękach pojawiła się gęsia skórka wywnioskowała że na zewnątrz zapadł zmierzch. Gdzieś ze wschodu dobiegł ją stłumiony grzmot.