SEVDALUK

*29*

O günü hatırlamak bile canımı yakıyordu şuanda kucağımda olan bebeğim olmayabilirdi. İkisinide aynı anda kaybedebilirdim

Ama herşeye rağmen Rabb'im onları bana bağışlamıştı.

Serdar kendini toparlayana kadar Trabzon'a gelmiştik hamileliğim boyunca anne yerine koyduğum kayınvalidem bana yardımcı olmuştu.

Sağsalim bebeğimi kucağıma alabilmiştim

Ben Aylin Gökçe Saraçoğlu güçlü olmayı başarabilmiştim.

∆∆∆

Serdar eski görev yeri olan Van'a gitmişti.

Eski komutanı yani babam bir görev için Serdar'ı çağırmıştı.

İçimdeki kötü hissi ne kadar yok saymaya çalışsam da gitmiyordu.

Baran'ımda hissediyordu ağlıyordu çok hemde

Şehit olan arkadaşım şehit üsteğmen Ela Demir mezarına gelmiştim şehadetinin üzerinden 1 buçuk yıl geçmişti.

Sevdiği adamda baba olmuştu eğer şehit olmasaydı.

Belki o da anne olurdu.

Onun gibi dünyalar güzeli bir kızı olurdu.

Mezar taşındaki resmine dokunup konuşmaya başladım.

"Benim güzel arkadaşım seni çok özledim Bahar'ım seni soruyor bana ona sürekli seni anlatıyorum çok güzel bir teyzen vardı. Diye sen bizi sürekli Serdar yüzbaşı ile yakıştırıyordun ya evlendik biz bir oğlumuz oldu. Eğer bir kızım daha olsaydı senin adını ona koyardım. Orada mutlusun burada olmadığın kadar."

Ela'm benim canım arkadaşım senin ailen biziz

Şehitlikten çıkıp annemle babamın evine lojmana geçmiştim annem Sude Bahar'la ilgileniyordu.

Babam Enes albayda oğlumu kucağında gezdiriyordu.

İçeriye girdiğimde annem konuşmaya başladı.

"Hoşgeldin kızım Ela üsteğmenin mezarına mı? Gittin"

"Evet annem arkadaşım kendini kimsesiz unutuldu hissetmesin diye hep onun yanında olucam diye söz vermiştim."

"Ela üsteğmenin ismini çok duymuştum tanışmak nasip olmadı."

"O benim şehidim annem"

Gülümseyerek Bahar'ı bana uzattı.

"Benim güzel kızım bugün naptın bakalım anneanneni dedeni üzmedin değilimi?"

"Hayıy beyn çok usyuyum ayne baba ne şaman geyiycek"

"Baban yakında gelicek Bahar'ım"

Babasının kızıydı Bahar belki öz babası değildi canımdan çok sevdiğiydi.