"ဘယ်သူလဲ.."
မှုန်ဝါးဝါးပုံရိပ်တွေကြားလမ်းပျောက်၍ပြေးလွှားနေမိတဲ့သူ...
"Pooh...ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်
ပြန်လာခဲ့ပါ"
"ဟင်း"
အသက်မဲ့သောအပြုံးထက်ကမျက်ရည်ကြောင့်သူပိုနာကျင်ရပါသည်။
အပြုံးဖျောဖျော့တို့နှင့်နောက်ဆုတ်နေတဲ့ခြေလှမ်းတွေနောက်မှာကအတိမ်အနက်မသိရသောသမုဒ္ဒရာ
သူတို့များစွာကြိုးစားခဲ့ပြီးမှတဲ့လား
ဘာလဲ..ကံတရားကလှည့်စားရတာကိုနှစ်ခြိုက်တယ်ထင်တယ်နော်...
"Pooh..မင်းအဲ့လိုလုပ်ရင်ကိုယ်မုန်းပစ်မှာနော်..pooh"
တောင့်ခံနိုင်မှုမရှိတော့သောဒူးတွေကယိုင်လုလု
ခုတ်မောင်းနေသောသဘောင်္စက်သံတွေကြားကငိုသံတချို့
အခုထိသူ့အပေါ်မလိမ္မာတဲ့ကောင်လေးကသူ့အသည်းကိုတစစီခြွေနင်းပစ်လိုက်ပြီ~~
"Poohhhh!"
နေရောင်ခြည်ခပ်အေးအေးကမနက်ပိုင်းအာရုဏ်ဆိုတာအသိပေးလျက်ပြတင်းမှန်မြှဖတ်ကာအခန်းတွင်းဝင်ရောက်လာခြင်းကြောင့်တကြောင်း
သူအမုန်းဆုံးအိမ်မက်ကြောင့်လည်းတကြောင်း
ပိုင်ဆိုင်ခါနီးအရာကိုလက်လွှတ်လိုက်ရသည့်ဆို့နင့်နင့်ခံစားချက်ကြောင့်လည်းတကြောင်း
မသိဖူးမကြားဖူးသော်လည်းလွန်စွာရင်းနှီးနေသည့်နာမည်လေးအားအော်ဟစ်မိရင်းနိုးထလာခဲ့သည်။
ထုံးစံအတိုင်းအိပ်ယာပေါ်ကဆင်းပြီးတဖက်ခြံဘက်ပြတင်းပေါက်လိုက်ကာလေးလှစ်ကနဲဖွင့်ကြည့်တော့အပင်တွေရေပိုက်နဲ့ဖြန်းနေတဲ့တယောက်ကိုထိပ်တိုက်မြင်မိတာပင်။
မနေ့ကတော့သူတို့သားအဖနှစ်ယောက်အပေါ်စိန်ခေါ်မှုတွေဟစ်ကြွေးပြီးခဲ့တဲ့ကောင်လေးမဟုတ်သလို~
မင်းကမဖြစ်နိုင်တဲ့အရာတွေကိုစိန်ခေါ်ခဲ့တာဘဲကောင်လေးရေ
ဖေကြီးကိုသူနည်းနည်းသက်ညှာဖို့ပြောတော့ထူးဆန်းတဲ့အကြည့်တွေနဲ့ကြည့်ခံရသေးတာသူက
သိပ်ခေါင်းမာတဲ့ကောင်လေးကသန်းချီတဲ့အကြွေးတွေကို3လနဲ့ဘယ်လိုရအောင်ရှာမှာလဲ
YOU ARE READING
Would be mine, forever?
Fiksi Penggemarpondphuwin fan fic mm_sub {Zawgyi+Unicode} ONGOING... (PAUSED)
