FREEN'S POV
Weeks passed by and the dance and sports feast is near to come .My schedule became more hectic because of the time of dance practice ended every night and the same time I did my school works so, I barely have time to sleep. But It's fine , I felt happy and that's the most important to me. Also, I took my lunch always with my friends and Rebecca Squad.
"Listen everyone because I have an announcement about our uniform. The school decided that they will shoulder the expenses but except the shoes of course. We still stick to the color of white so to those new member who does'nt have a white shoes then I advice you to buy now." Mikhaela said to us
I felt relieved kasi naman may puti akong sapatos , ibig sabihin hindi na ako gagastos pa. Nakangiti akong nakatingin sa sapatos kong suot.
"Oyy ' Freen, I like your shoes. The price was so fucking expensive." saad ni Tipsky na nakaupo sa aking tabi
"Thank you. Actually, I received this as a birthday gift." I said to him while smiling
"Jowa mo yung nagbigay ? Iba yung ngitian mo eh." saad niya kaya mas pinili ko nalang ngumiti kaysa sagutin ang tanong niya dahil sobrang daldal niya kausap.
Pagkatapos ng announcement ay dumiretso na ako sa locker room namin . I decided na hubarin muna ang sapatos dahil lalabhan ko ito at di ko muna susuotin hanggat di nagsisimula ang dance and sports feast. May 1 week pa kami sa practice kaya para iwas sira ay di ko muna susuotin . Mahirap na wala akong pambili tas nag-iisang sapatos ko lang to na puti. Pinatong ko muna sa labas ng taas ng locker ko dahil hahanapin ko muna ang susi .
"Saan na ba yun?" saad ko sa sarili habang hinahanap sa bag
"Freen? Matagal ka pa ba diyan? Una na ako ha? May pasok ako sa first period ko eh." paalam ni tipsky
Pinauna ko nalang siya kasi magbibihis pa ako. Nagmadali na akong hanapin ang susi ng locker dahil papunta na raw si Nam at sabay na kami papasok sa klase. Buti nalang nahanap ko na ang susi kaya nakapagbihis na ako. Tama rin yung pagdating ni Nam kaya dumiretso na kami sa klase namin.
Mabilis lang lumipas ang oras at tapos na ang klase namin sa umaga . Papunta na kami sa Cafeteria.
"Grabe ang hirap naman ng lesson ngayon, di ako napakasa sa quiz." Shai complained
"How come guys na ang dali lang para sa inyo yung lesson ? Di ko man lang kayo nakitang nahirapan?" tanong ni Engfa sa amin ni Nam.
"Sisiw lang sa amin dahil we're ..."
"Because we're a hardworking students, nag-aaral talaga kami araw-araw tas nag a-advance study din." dugtong ko sa sinabi ni Nam at dinilatan ko siya ng mata .
"Yeah, right!" sang-ayon ni Nam sabay irap sa akin
Nag-order agad kami pagdating sa Cafeteria. Maya-maya ay dumating na rin sila Rebecca. Her friends smiling ear to ear when they see as but except to Rebecca. Wala yata siya sa mood. Sa mga araw na lagi kaming nagkakasabay kumain ay nasabi ko na rin na kaibigan na nga kami. Yung chismis na tungkol sa amin ay hinayaan nalang namin . Ang importante alam namin yung totoo na magkaibigan lang talaga kami. Kaya siguro patuloy pa rin si Heidi sa pagsulpot at napagtri-tripan pa rin ako pero thankful ako kasi lagi naman ako nililigtas ni Rebecca.
"Are you okay, Rebecca?" I asked her worriedly
"Ye-Yes , I'm fine." tipid niyang sagot di man lang ako nagawang tingnan
"Don't worry Freen. Rebecca is Fine. Wala lang yan sa mood. You know girl thing." Yuki explained
Nung sinabi niya yun ay gets ko na agad kaya pinili ko nalang tumahimik at kumain. Napansin ko minsan ang mga nakaw na tingin ni Rebecca kaya tinitingnan ko rin siya pero umiiwas naman siya kapag tiningnan.
"You know what Freen and Rebecca , You should talk to each other para kayong may Cold war." Noey said na nakatingin sa aming dalawa
" No , we're not" sabay naming saad
Napatitig kami sa isa't isa pero siya ang unang pumutol. Weird!
"Wala lang talaga sa mood si Rebecca tas pressure na rin dahil darating na yung grandparents niya sa mother side. Manonood kasi yun sa game then sobrang taas ng standarnd and Strict kasi yun." saad ni Yuki sa amin na nagpabalik sa aking wisyo.
"Really? Okay, I'm sorry, Rebecca don't worry because I believe that your team will get the championship." saad ni Noey
After I heard Yuki , I just focused on my food. I understand what Rebecca feel right now. It's not easy to be pressured by anyone specially if it's a family members.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
HEIDI'S POV
" Mag-enjoy ka lang Freen Sarocha tingnan natin kung makangiti ka pa mamaya. Hampaslupa! Di ka nababagay dito, lalong-lalo na kay Rebecca. Kung may maipagmamalaki ka man marahil itong sapatos mo. Infairness, mamahalin to at limited audition lang ang ganitong sapatos."
" Anong gagawin natin sa sapatos niya?" maarteng saad ng kaibigan ko
"Sunugin o itapon mo HAHAHAHAH! Tingnan natin kung may masusuot pa siyang ganyan ka mahal na sapatos. I'm sure bigay lang yan or worse ninakaw niya" saad ko
"Copy , sis!"
Lumabas agad kami sa locker room ng dance club. Mahirap na baka may makakita pa sa amin.
BINABASA MO ANG
Love is Love (Beckfreen)
FanfictionIs it possible to fall in love with a woman, with same gender?
