Love is Love (Beckfreen)

Chapter 29

REBECCA'S POV

Nagmadali akong mag-shower para maabutan sila Freen pero wala na sila sa parking lot.

"Bilis mo naman mag-shower" angal ni Angge na kakarating lang sa  Parking Lot

"Gusto ko nang umuwi eh."

" Nasaan sina Freen at Nam, Lovey?" tanong niya sa  future jowa niya habang hinahanap ng paningin niya ang dalawa

"Nagpaalam na sila na mauuna na magco-commute lang daw sila." sagot ni Shai

Pagkatapos kong marinig ang sinabi ni Shai ay nagpaalam na rin ako sa kanila na mauuna na.

~ARMSTRONG RESIDENCE~

"Good evening mom and dad"  bungad ko sa kanila at hinalikan sila sa pisnge

"Hello, baby . How's your studies." mom asked me

"Fine, mom" maikli kong sagot at umupo sa sofa

Kaharap ko yung parents ko at kita ko sa mukha ni mom na nalulungkot siya sa sitwasyon ko ngayon. Kaya pilit kong pinakita na okay lang ako.

"Pagod ba ang prinsesa namin?"  tanong ni dad sa akin

"Prinsesa na Prinsesa rin ang gusto" sabat ng kuya kong epal na galing sa kwarto na ngumiti nang nakakaloko

I rolled my eyes when I heard Kuya's lines before I answered my Dad and all of them are laughing including Manang Nelia.

" Yes, dad . I'm tired  so let me rest for a while dad"  paalam ko at pumunta na ako sa kwarto ko para magpahinga.

~DINNER TIME~

"Eat this baby"  sabay lagay ng beef stake sa plate ko

"Thanks mom"  I said and smiled to her

"Aloi mak"  [Delicious] saad ko kay mom kaya napangiti ito at kinurot ang aking pisnge

"Bolera na ang baby becbec ko" saad ni Mom

"I'm just telling the truth mom"  ngiti kong sagot

After kong kumain ay nagpaalam agad ako sa kanila na mauuna na ako sa kwarto.  Ang totoo ay gusto ko lang tumambay sa terrace ng kwarto. Gusto ko tingnan ang buwan at kausapin ito tungkol sa bigat ng aking nararamdaman. 

~ tok tok tok tok~

"Come in, bukas yan" sigaw ko

Bumukas ang pinto at pumasok si Dad. Lumapit siya sa akin at niyakap ako nang mahigpit.

"I know you need this princess" saad  ni Dad

Napaiyak ako ng marinig ang sinabi ni dad, pakiramdam ko bigla akong nanghina.

"Iiyak mo lang yan Princess , Everything will be fine. Trust the process baby."  saad ni dad habang hinahaplos ang aking buhok

"Dad?" iyak kong saad

"Yes , Princess?

"Help me to find her? agad kong sagot

"Bakit ngayon mo lang yan naisipan? I thought Ikaw mismo ang hahanap sa kanya? gulat na tanong ni dad

"Please , dad , just do it for me this is my last card to cancel the wedding" i pleaded to my daddy

"Okay baby , I promise hahanapin natin ang prinsesa mo." pagpapatahan ni dad sa sakin

"Thanks , dad" saad ko

After akong i-comfort ni Dad ay nagpaalam na ito na matutulog kaya nahiga na rin ako at pinikit ang mata hanggang sa makatulog.

~KINABUKASAN~

Pinaharorot ko agad ang sasakyan dahil malalate na ako sa 5 a.m na training namin. Buti pagdating ko ay may 15 mins pa ako para makapag-warm-up.

"Muntik ka na ma-late same kayo ni Freen." saad ni Yuki

"Bakit siningit mo sa usapan si Freen?" irita kong tanong

" Wala lang gusto ko lang"  saad niya sabay bikit balikat

" Humingi ako ng tulong kay dad , pinapahanap ko na si spongebob" pag-iiba ko ng usapan , kita sa reaksyon niya nagulat siya sa balita ko.

"Di mo nga alam ang totoong pangalan niya Tanging mga tao lang sa resort ang pwede niyong pagtanungan kung taga- saan o ano pangalan nun." 

"Bakit ngayon mo naisipan hanapin siya?" Akala ko ba after na ng graduation natin para may rason kang bumalik sa THAILAND kung sakaling pigilan ka ng grandpa mo tas gusto mo rin ikaw maghandle ng kompanya niyo dun. Seryoso niyang saad habang tinitingnan ako mata

"I can't wait , I need to see her" i answered and looked away to to her gazed. Pakiramdam ko binabasa niya ang isipan ko.

" You need to see her???? to make sure na siya pa rin sa puso mo?  Come on , Rebecca. I know you." mariin niyang sabi kaya napayuko nalang ako .

"I'm afraid Yuki that I can't fullfill my promise to the girl that I met 10years ago. Alam kong mahal ko siya kahit bata pa kami nun. Masaya ako kapag nakikita at nakakausap ko siya. Pinapabilis niya ang tibok ng puso ko pero ngayon di ko na alam be-because ... because  of that damn fi-fix ma-marriage." naguguluhan kong saad

"Alam mo , ayaw mo lang tanggapin yang nararamdaman mo  eh , kaya dinadahilan mo lang yang fix marriage na yan." seryoso niyang saad sa akin

"Yuki?! Hindi pwede yang iniisip mo"  pailing-iling kong sabi

"Pwede , ayaw mo lang , dahil di mo tanggap."

"Please , Stop it! seryoso kong saad 

"Paano kung di siya mahanap ng dad mo sa Thailand?" tanong niya na nagpatahimik sa akin

Tumalikod nalang ako sa kaibigan ko kasi di ko kaya tanggapin ang katotohanan  at ang posibilidad na di ko makita ang mahal ko , kaya nagwarm- up  nalang ako para i-divert ang atensyon ko pagkatapos ay nag-training na agad kami.

After ng training ay diretso agad kami sa room na hindi kami nagpapansinan ni Yuki kaya nagtaka sina Charlotte at Angge.

"Anong nangyari sa inyong dalawa?"  Angge asked

"Wala" sabay  naming saad

"Woeeee! pag- usapan  niyo yan, Alam niyo ang batas nating magkakaibigan. Hindi pwede matapos ang araw na hindi kayo mag-uusap." saad ni Char

Tumango lang ako bilang sagot at ganun din  naman si  Yuki . Mamaya ko nalang siya kakausapin dahil sobrang gulo ng isip ko.