REBECCA'S POV
After I visited freen in the hospital I headed to my first period of class and I'm literally confused because nobody on the room. I realized that while I'm walking inside the campus there's no students roaming around.
Fuck!
My phone rang and I answered the call without looking who's the Caller.
"Hello?!" irita kong saad pagkasagot ko sa tawag
"Wow! Wala ka ba sa mood? Asan ka na oyy?" saad ng kabilang linya.
Napakamot ako sa ulo dahil totoo na wala ako sa mood at Alam ko kung bakit at di ko matanggap ang dahilan . Sasagot na sana ako nang biglang nagsalita ulit ang kabilang linya.
"Hoy! Miss Armstrong? Andito kami sa gymnasium kasi mayroong abrupt meeting si Mr. President about sa Opening ng dance and sports feast sa darating na monday kaya Kahit apo ka pa ng may-ari ng School ay hindi ka exempted." mahabang sabi ng bestfriend kong si Yuki
"Yeah! I'm coming" walang gana kong sagot at binaba ang tawag saka agad na pumunta sa gymnasium ng Campus.
Pagpasok ko palang sa entrance ay agad kong naagaw ang atensyon ng mga students . Hindi ko nalang pinansin at dumiretso ako sa squad ko. Pagkaupo ko sa tabi ni Yuki ay sinalubong agad ako ng tanong.
"Bakit ka Late? Saan ka galing ha?" Usisa niyang tanong , daig pa ang police man kung magtanong.
Inirapan ko muna siya bago nagsalita "Sa Hospital" maikli kong sagot at nakinig na ako kay Grandpa but I saw yuki in my peripheral view that she's smiling meaningfully to me
agad ako nagsalita na di tumitingin sa kanya "Stop , staring at me like that. I know what you're thinking and to satisfiy your thoughts , Well, You're right" I said
"See , tama ako!" singit na saad ni Anggee
"I Just visited her, there's nothing wrong with my action" I said innocently
" Yeah ! You're right but at least you told us that you're going to visit her . Nag-alala rin kami sa kanya kahapon" seryosong saad ni Charlotte kaya napagtanto kong tama siya.
"Then visit her" maikli kong saad at binalik ang atensyon sa nagsasalita sa stage.
"We will" sabay sabay nilang saad
Napailing nalang ako sa sagot nila at nakinig nalang ulit sa nagsasalita sa stage kahit alam ko na kung anong sasabihin ni Grandpa. Nawala lang talaga sa isip ko na may meeting ngayon about sa pag welcome sa pagdating ng mga Bigating stock holder ng school or I should say bosses of the boss.
Pagkatapos ng meeting ay naglabasan na agad ang mga estudyante kaya sumunod na kami.
"free tayo ngayong umaga dahil nag iwan lang ng activity yung prof natin sa major tas yung last subject natin ay di daw papasok." masayang saad ni Angge
"Good!" excited na saad ni Yuki "Buti pa dalawin natin si Freen" Suhestiyon niya at natuwa ang lahat maging ako pero may halong kirot dahil sa nakita ko kanina.
"Kayo nalang muna dahil pupuntahan ko pa si Grandpa sa office niya" pagdadahilan ko sa kanila buti nalang ay naniwala agad.
Nauna na sila sa akin at nagkanya-kanyang sumakay sa kanilang sariling sasakyan samantalang ako tamang kaway lang sa kanila.
Pagka-alis nila ay bumalatay agad ang lungkot sa aking mukha na kanina ko pa pilit na tinatago.
" I need to wipe this feeling. Alam kong sa huli akong lang masasaktan nito. How stupid I could be if I let myself to fall in love deeply to freen." saad ko sa sarili habang sinisipa ang bato sa aking harapan.
" Aha! So , my little sister is in love but unfortunely wala kang pag-asa??" saad ng familiar na boses sa likod ko saka inakbayan ako.
" Phi?" malungkot kong saad
Napatingin siya sa akin at agad niyang tinapik ang aking ulo.
"Cheer up, Sis! I thought you're fighter."
" Yes. I am Phi" I said weakly
"Then??? Why you have a miserable look?"taka niyang tanong
"Alangan naman matuwa ako Kuya?" pilosopo kong tanong sabay irap sa kanya.
"I'm sorry , Nong I just want you to realize na wala sa pamilyang Armstrong ang mahina at di marunong lumaban." Ngisi niyang saad
Napailing nalang ako sa sinabi niya. Di pa nga nauumpisahan ang laban alam kong talo na. saad ko sa sarili
"Sabi pala ni mom may family dinner tayo sa sikat na Restaurant sa kaibigan ni Dad so be early later." paalala niya sakin kaya tumango nalang ako at nagpaalam na pupunta muna ako sa mall.
YUKI'S POV
Pagkatapos naming dalawin si Freen sa hospital ay agad kaming bumalik sa School dahil may pasok pa kami sa hapon. Masaya naman yung pagdalaw namin at good news din kasi lalabas na rin si Freen mamaya. Kasu nga lang di sumama si Reb edi sana naging masaya yung usapan kanina dahil plano ko sanang tuksuhin .
"Yuki?" tawag sakin ni Angge kaya napalingon ako agad .
" Asan kaya si Reb?" makahulugan niyang tanong
" Don't worry baka kausap niya lang si Mr. President" saad ko
"May kutob ako na hindi yun nakipag-usap kay Mr. President" seryosong saad ni Angge kya napatingin kami lahat sa kanya
"Bakit mo nasabi yan?" sabay sabay naming tanong sa kanya
"Well, My dad has an appointment meeting to Mr. President earlier." inosente niyang tugon
"Naku! asan kaya yun??" saad ni Charlotte
"Tawagan kaya natin." Suhestiyon ni Angge
kaya agad kong nilabas ang phone at tinawagan si Rebecca. Ilang ring pa bago niya sinagot ang tawag
"Hello!" mahina niyang saad pero nahihimigan ko ang lungkot sa kanyang boses
"Asan ka?" diretso kong tanong
"A-aah , I'm he-here at the office of Mr President" sagot niya sa akin
"Tsk! You're not a good liar Reb . Tell me where are you right now?"
Nagbuntong hininga pa siya bago sumagot saka tumawa ng mahina.
"Haha, Fine . You're right. Don't worry I'm good Yuki. It just I need a fresh air. I just feel... hinto niyang saad at huminga ng malalim bago nag salita , hmm... PRESSURED"
I know to myself na nagsisinungaling siya.
"Okay! Just be safe okay? saka don't worry pagtatakpan kita this time sa mga prof natin kaya may utang ka samin na kuwento"
"HAHA Yeah! See you tomorrow"
"Where is she???" bungad na tanong agad ng mga mukong
"Di sinabi eh, bukas na yun papasok." Maikli kong sagot
"Anong nangyari kaya dun?" Angge asked herself
A/N
Ang lungkot ng News about Freen and Seng
BINABASA MO ANG
Love is Love (Beckfreen)
FanfictionIs it possible to fall in love with a woman, with same gender?
