Love is Love (Beckfreen)

Chapter 33

FREEN'S POV

"Where are you going ha? tanong ng bestfried ko

Di ko muna siya pinansin dahil nagmamadali ako.  Pumasok agad ako sa kwarto para magbihis. Nagjogger pants and  white t-shirt lang ako  at cap na white .

"Aba! Aalis nga di mo ba ako isasama bestfriend?" maktol niyang sabi

"May i-memeet up lang ako sa mall"  saad ko habang sinusuklayan ang buhok

"You know him"

"OMG!! Siya ba tinawagan mo nung hiniram mo phone ko , Freen?" tanong ni Nam na parang gulat na gulat.

Tumango lang ako sa kanya

" I have no choice"  agad kong sabi para matahimik lang ang bibig ng kaibigan ko

"Okay! Ingat sa lakad mo and Please bring pasalubong" pa cute niyang sabi

"Stop that Nam! para kang pato, you' re not cute"  tukso ko sa kanya kaya nagmaktol ito papasok sa kanyang kwarto.

Umalis agad ako buti nakasakay agad ako ng taxi .

~MALL~

Pagpasok ko palang ng entrance ng Mall ay kita ko na ang malaking ngiti ng Loko. Yayakap sana siya pero umiwas ako.

Naghanap agad ako ng restaurant kasi nagutom ako.  Nagkape lang ako kaninang umaga. Sumunod lang siya sa akin.

"Treat me" maikli kong sagot at sumilay ang ngiti sa kanyang labi.

"Sure, anything for my only baby"  masigla niyang saad

Pumasok agad kami sa restaurant at nag order ng makakain. Hinayaan ko lang siyang mag-order. Siya naman din magbabayad.

Habang kumakain kami ay panay ang nakaw tingin nito sa akin.

"What?" irita kong saad

"I Just miss you baby. Are you still mad at me?" he said sadly

"Don't ask me, you know already" malamig kong saad

He bowed his head and the guilt hit me hard . Actually, I'm not mad anymore . Ayaw ko lang maging mahina sa paningin niya.

"I have reason why I leave you without saying goodbye, baby but I'm already here I will never ever leave you again." he said happily but the sadness is evident to his eyes.

I raised my eyebrows to him but he just chuckled

"Eat your food. I'm done" seryoso kong saad

Napansin niyang naubos na ang pagkain ko kaya binilisan niyang ubusin ang ramen na inorder niya.

After niyang kumain ay pumunta agad kami sa Department store sa shoes section. 

Habang abala ako kakatingin sa mga sapatos ay nagsalita ito.

"You know what baby? I'm so happy when you called me. I immediately book a ticket just to got here but I realized now that you called me because of the shoes"  he said and gigled

Napatawa nalang ako sa sinabi niya.  Totoo naman kasi.

"But no worries! I'm really happy to know that you're fine now and  I'm sure your starting achieving your dream." he said and tapped my head

"Buy all you want and I will pay it" mayabang niyang saad habang pinakita ang black card

"Kakainggit naman ng girl na yan, ang gwapo pa ni Kuya oh" malanding saad ng sales lady

"Ou nga, infairness bagay naman sila. Pareho naman silang may itsura." dagdag ng isang sales lady

Napataas ang kilay ko sa mga babaeng nagchichismisaan sa gilid.  Di man lang nila inisip na naririnig namin buti nalang di to naiintindihan ng kasama ko pero laking gulat ko na ngumingiti ito na animo naiintindihan ang pinagsasabi ng mga babae.

"Did you understand them?" i asked him curiously

" HAHAHA Yes, baby.  I understand and I speak tagalog now, Does'nt mean that I don't grow up here ay di ako marunong."

Napanganga ako dahil di ko inakala na marunong siya.

"Are you stunned  of my headpiece , baby? It naturaly runned to my bloodline" mayabang niyang saad

" Ewan ko sayo James Jirayu siraulo" tukso ko sa kanya

"Pardon? What did you say, baby? I did'nt heard the latter"

"Nothing!  I want the same shoes that you bought for me before." seryoso kong saad

Tinawag niya agad  ang sales lady  at  nag request ng isang dosenang limited edition ng sapatos na binili niya dati  sa akin.

Tsk! Iba talaga kapag mayaman!

After niya akong bilhan ng MGA sapatos ay pumunta kami sa Grocery section. Plano kong mag grocery  dahil paubos na yung stock namin sa apartment.

"Baby? I'm gonna bayad your grocery okay? I don't take a No" I just rolled my eyes  because I know how stubborn he is.

Pagkatapos naming magbayad ay lumabas na agad kami sa mall. Tatawag na ako sana ng taxi pero pinigilan niya ako dahil may dala siyang kotse.

"Bakit may kotse ka?"  I asked

"Because I Have?" seryoso niyang saad

Kaya napaface-palm nalang ako sa sagot niya.

"How come that you have a car? Are you gonna stay here for too long?" seryoso kong tanong

"I  stayed her for more than 1 yr baby that's the reason why I can speak tagalog now but I always take a business trip. So, labas pasok ako sa country baby." he explained

Napaisip ako sa mga sinabi niya kaya pala. It explained everything.

Hinatid niya ako sa apartment hindi na ako nakapalag kasi di naman din siya nagpapapigil kaya ayaw ko sana siyang lapitan but wala na akong choice.  hayss!

" You want to get inside? I can offer a coffe"  I said

Sumilay agad ang magandang ngiti ng Loko .Tinulangan agad ako nito ipasok ang limang malalaking bag ng grocery sa apartment.

" So this is your apartment?" tanong niya habang nililibot ang tingin sa loob

"James???" gulat na saad ni Nam

"Hey , Nam!"   masayang bati niya

"Ikaw nga , I mean its you! I miss you so much"  sabay  yakap kay James

"uhm uhmm" kunwari kong ubo kaya kumalas sila sa yakapan session  nila.

" Nam? Don't be so hard to yourself, nakakaintindi yan ng tagalog at nakakapagsalita rin."  I explained

" Really? Good to know! So , may I ask? Bati na kayo?"  seryoso niyang tanong sa akin

"No, I Just need a shoes" plain kong sagot

"HAHAHAHA kawawang Jirayu! Sapatos lang naman pala ang habol sayo" tukso nito.