Smeraldo

-Gerçekleşen Hayal-

Oysa ben akşam olmuşum

Yapraklarım dökülüyor

Usul usul

Adım sonbahar

-Attila İlhan

Dün kızlarla yapılan konuşmadan sonra güzel bir uyku çekmişti Efsun. Artık kafasında acabalar olsa da ne yapacağını biliyordu. Kaçmayacaktı... Sevdiğini belli edecek belki de yıllarca tuttuğu deftere artık umut dolu şiirler yazacaktı.

Evrende sanki Efsun'un kararlığını görmüş gibi ona bu yolunda yardımcı olmak istiyordu. Duyduğu şeylerin heyecanıyla yanındaki bedene bakıyor ve güzel tebessümlerini sunuyordu.

Aslında bugün dersi yoktu Efsun'un akşam sadece provaya gelecekti ama Füsun Hoca mail atmış ve okula gelmesini, odasında beklediğini söylemişti. Efsun bunun gruptan sorumlu olduğu için bağış gecesiyle alakalı bir konu olduğunu düşünüyordu, teknik olarak bağış gecesiyle ilgili bir konuydu ama grupla alakası yoktu.

Hocanın odasına girmesiyle önce Görkemle göz göze geldi Efsun. Hocanın karşısındaki koltuklara oturunca ise yıllarca hayalini kurduğu şeyin gerçekleşeceğini duyması en son beklediği şeydi.

Son zamanlarda hayatımda ne kadar da beklenmedik şeyler oluyor diye düşünmekten kendini alamadı o an Efsun. Bunlar güzel beklenmedik olaylardı.

Önce yıllarca kaçtığı ama görmek için yanıp tutuştuğu bedeni beklenmedik bir şekilde görmüştü. Daha sonra babasının istediği gibi şehrin en büyük sahnesine çıkabilecekti. Ve en son olarak da bu.

Görkem lisedeyken Efsun'a piyano çaldığı süre boyunca Efsun onun melodileriyle dans etmeyi çok isterdi ama cesaret edemezdi buna. Her zaman ki gibi...

Kendine güveni olmayan bir kız her şeyden kaçardı ve Efsun, hep isteklerini cesaretsizliği yüzünden arka plana iterdi.

Hocanın odasına girdikten sonra Füsun Hoca, Efsun ve Görkem'den bağış gecesi için bir performans sergilemelerini istemişti. Üstelik bu performansı Görkem'in seçtiği müzikle ve Efsun'un koreografisiyle olacaktı. Sahnenin kapanış performansını gerçekleştireceklerdi. Açılış performansını yaptıkları gibi kapanış performansını da yapmalarını istiyordu onlardan Füsun Hoca. Aslında yüzündeki tebessüm de o yüzdendi. Demişti ya beklenmedik çok şey oluyordu son zamanlarda.

Füsun Hoca isteğini önündeki koltuklarda yan yana oturan iki gence söylemiş ve kollarını masaya koyarken ellerini çenesinin altında birleştirmişti "Evet, çocuklar siz ne düşünüyorsunuz?"

Aslında ikisi de aldıkları haber karşısında mutluydu ama bunun altından kalkabilirler mi bilmiyorlardı? Fakat bunu çok istedikleri gözlerinden okunuyordu.

Füsun Hocaya döndü Efsun "Hocam ben teklifinize çok mutlu oldum ama bunun altından kalkabilir miyim bilmiyorum?"

Füsun Hoca Efsun'un sözlerine karşın onun endişeli olduğunu anlıyordu. Sonuçta ondan solo bir performans sergilenmesi isteniyordu ve Efsun kendini yetersiz görüyordu ama durum öyle değildi. Füsun hoca Efsun'u görmüş onun yeteneğine ve profesyonelliğine şahit olmuştu. Sadece biraz cesaret vermesi gerekiyordu bu sebeple oturduğu sandalyesinden dikleşerek kollarını önündeki masasına dayadı "Tabi ki kalkabilirsin Efsun. Sen fakültenin en iyi dansçılarındansın. Zaten sen koreografiyi tamamladıktan sonra ben sana yardımcı olacağım merak etme." sımsıcak bir gülümseme vardı Füsun Hocanın dudaklarında.