Sahte Bakıcı | Gay

20

Ömer yavaşça Melek'in odasının kapısını açtı. Yatakta uyuyan Melek'i görünce yüzünde kocaman bir gülümseme oluştu. Ama gözlerinin de dolamsına engel olamadı. Melek'e doğru yavaşça yürüdü ve ona doğru eğildi. Üstü hafif açılmıştı örttü. Sonra saçlarının üstüne tüy gibi bir öpücük kondurdu.

"Elveda fıstığım. Umarım bütün güzellikler seni bulur."

Fısıldayarak konuştuktan sonra oradan ayrıldı. Yavaşça her yere bakarak evden ayrıldı. O evden sadece elinde Pamir'in ona aldığı o defter vardı. Başka hiçbir şey almadı. Eşyalarını bile bırakmıştı. Bu evde ona ait tek şey sanki bu deftermiş gibi hissediyordu.

Evden çıkınca bahçede gördüğü Harun ile kaşlarını çattı. Pamir gitmişti ama onun burada ne işi vardı ki? Pamir, Harun olmadan hiçbir yere gitmezdi.

"Ömer"

Onu gören Harun da ona seslenmişti.

"Efendim"

Konuşurken ona doğru yürüdü.

"Bir şey mi oldu?"

Ömer gülümsedi.

"Yok markete gideceğim"

Harun da ona gülümsedi.

"Ne alacağını söyle bizimkiler alsın boşuna dışarıya çıkma"

Ömer başını olumsuz anlamda salladı.

"Hayır kendim giderim hem biraz hava alırsam iyi olur"

Harun tamam anlamında başını salladı. Ömer de ona gülümsedi sonra da bahçenin kapısına gitti ve uzun zamandır kaldığı o evden ayrıldı. Dış kapıdan çıktıktan sonra o eve son kez baktı. Son kez bakıyor olması çok acıydı. Tamam evet alışmıştı bu eve içindekilere ama yine de fazla acı veriyordu buradan gitmek. Bu kadar acımaması gerekiyordu. Bu kadar yakmamalıydı.

Aklına Pamir gelince başını olumsuz anlamda salladı. Hele Harun'un gitmemiş olması onu daha çok endişelendirmişti. Ya tek başına oraya gitmişse. Yalnız oraya gitmesi çok kötüydü. Resmen kurtlar sofrasına bir kuzu bırakmışlardı. Eli cebindeki telefona gitti ve Selin'i aradı.

"Evden çıktın mı?"

O telefonu açar açmaz Selin konuştu. Resmen bu telefonu bekliyordu. Ömer için fazlasıyla korkuyordu. O evde tek başınaydı. Onu orada koruyacak kimse yok. Belki başka biri de ondan şüpheleniyordur. O evde onu koruyacak kimse yoktu ve onun da kendini koruyacak bir şeyi yoktu. 

"Çıktım, sana şey soracaktım Pamir evden yalnız mı çıktı?"

Selin yanındaki Semih'e bir bakış attı. Sonra konuşmaya başladı.

"Evet"

Evet kelimesi o tek kelime Ömer'in içine koca bir korkunun salınmasına neden oldu. Resmen o kurtlar sofrasına tek başına gitmişti.

"Bu arada Yakup sokağın sonunda seni bekliyor. Hızlı ol ve onun yanına git."

Selin aceleleri olduğu için hızlı bir şekilde konuştu ve Ömer'in cevap vermesini beklemeden telefonu kapattı. Ömer yüzüne kapanan telefon ile kaşlarını çattı ve koşarak Yakup'un olduğu arabaya doğru koştu. Arabayı gördüğü an hızla kapıyı açtı ve bindi. Yakup açılan kapı ile korkmuş ve binen kişiye silah çekmişti. Ömer burnunun dibindeki silah ile geriye doğru sendeledi. Arabaya biner binmez yüzüne doğrulmuş bir silah beklemiyordu.

Yakup, Ömer'i görünce silahını indirdi. 

"Kusura bakmayın komiserim."

Ömer gülümsedi.