အကြမ်းဖက်၀တ္ထုထဲကဇာတ်လိုက်မရဲ့အကိုကြီးဖြစ်လာတယ်

Chapter 57

ယခုအချိန်တွင် သူက ပလ္လင်ပေါ်တွင်ထိုင်ပြီး ရွှယ်ယန့်ကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးကြည့်နေမိသည်။ ဝိုင်သောက်ထားမိသဖြင့် အနည်းငယ် ရီဝေဝေဖြစ်နေသောကြောင့် သူ့စိတ်ထဲတွင် လွန်ခဲ့သည့်ဆယ်နှစ်ကျော်ကာလကို ပြန်လည်ရောက်ရှ်ိသွားသည်ဟုပင် ခံစားရပြီး သူက ခန်းမဆောင်ထဲတွင်ထိုင်နေကာ ကိုယ်လုပ်တော်ရှု့က သူ့အတွက် ပထမဆုံးအကြိမ် ကပြဖျော်ဖြေခဲ့သည်ကို ကြည့်ရှု့ခဲ့ရသည့်အချိန်ကို ပြန် တမ်းတမိသွားသည်။

ဧကရာဇ်ချင်းဖျင်မှာ သူ့ဘဝတွင် ပထမဦးဆုံးအနေဖြင့် ဤကလေးက သူနှင့် ကိုယ်လုပ်တော်ရုန်၏ ရင်သွေးဖြစ်ကြောင်း ရှင်းလင်းစွာ သဘောပေါက်သွားခဲ့သည်။

ဒီကလေးက ကိုယ်လုပ်တော်ရုန်နဲ့ တော်တော်လေးတူတာပဲ...

သူ့အတွက် ဤမျှကြာကြာ စိတ်နှင့်လူနှင့် မကပ်သည်မှာ အလွန်ရှားပါးလှပြီး သူပေးလိုက်သည့်အမိန့်ကလည်း အားလုံး စိတ်ပင်မကူးထားသည့်အရာဖြစ်သည်။

သူ၏ မူမမှန်မှုကြောင့် စားသောက်ပွဲ၏ ဒုတိယပိုင်းတွင် အားလုံးက ခပ်မြန်မြန်သာစားသောက်ပြီး စောစောစီးစီး ပြန်ထွက်သွားကြသည်။

ဧကရာဇ်ချင်းဖျင်က အနောက်ဘက်အဆောင်ထဲဝင် အနားယူရန် ထိုင်လိုက်ပြီးချိန်တွင် ရွှယ်ယန့်ကို ခေါ်ဆောင်ခဲ့ရန် လင်းဖူကို ပြောလိုက်သည်။

လင်းဖူ တွန့်ဆုတ်နေမိသည်။

" ဘာဖြစ်လို့လဲ..."

လင်းဖူ အချိန်အနည်းငယ်ကြာသည်အထိ မလှုပ်သောအခါ ဧကရာဇ်က ခေါင်းမော့ကာ မေးလိုက်သည်။

 

လင်းဖူက သူ့ကိုဦးညွတ်လိုက်ပြီးနောက် အသံတိုးတိုးဖြင့် ဖျောင်းဖျပြောဆိုလိုက်သည်။

" အရှင် သူ့ကိုခေါ်ပြီး ဘာများလုပ်မလို့ပါလဲ..."

ဧကရာဇ်ချင်းဖျင်က မူး‌ယစ်နေချိန်ဖြစ်၍ အနည်းငယ် စိတ်ဆတ်နေသည်။

" ငါကိုယ်တော် ဘာကိစ္စလုပ်လုပ် မောင်မင်းရဲ့ထင်မြင်ချက်ကို မေးနေရဦးမှာလား..."

လင်းဖူက အလျင်အမြန်ပင် ပြောလိုက်သည်။

" ဒီအသေခံ အဲ့လို မလုပ်ရဲပါဘူး... ဒါပေမဲ့ သခင်ချင်ထျန်ကျန့်ရဲ့ စကားအရဆိုရင် နတ်ဆိုးကြယ်က အခုနောက်ပိုင်းပြောင်းလဲလာပါပြီတဲ့... ကျွန်တော်မျိုးက ဧကရာဇ်ရဲ့ ကြီးမြတ်တဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ပူပန်မိလို့ပါ ပြီးတော့..."