အကြမ်းဖက်၀တ္ထုထဲကဇာတ်လိုက်မရဲ့အကိုကြီးဖြစ်လာတယ်

Chapter 106

ဘာလို့ အရင်ဘဝက ဖြစ်ခဲ့တဲ့ကိစ္စတွေကို စိတ်ရှုပ်ခံပြီး တွေးနေတော့မှာလဲ...

အဆုံးတွင် ရွှယ်ယန့်အကြောင်းကို မတွေးသင့်ပဲ တွေးခဲ့သည့်လူက သူကိုယ်တိုင်ဖြစ်နေသည်။ ဤဘဝတွင် ထိုကိစ္စများ ဖြစ်မည်ဖြစ်စေ မဖြစ်မည်ဖြစ်စေ သူ၏ထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်မှုများအပေါ် သိသာထင်ရှားသည့်ရလဒ်မရှိပေ။

ကျွင်းဟွိုင်လန် ခပ်ဖျော့ဖျော့ပြုံးပြလိုက်ပြီး ရှန်းလျှိုဖုန်းပြောသည်ကို ငြင်းဆိုလိုက်ကာ ထိုအကြောင်း ဆက်မပြောတော့ပဲ စကားလမ်းကြောင်းလွှဲလိုက်သည်။

ဤတစ်ကြိမ်တွင် ရှန်းလျှိုဖုန်းနှင့် စကားကောင်းကောင်းပြောခဲ့ရ၍ ယခင်ကဲ့သို့ မျက်နှာညှိုးမနေတော့ပေ။

ရှန်းလျှိုဖုန်းမှာ အမြဲတစေ တစ်ခုခုမှားယွင်းနေသည်ဟု ခံစားရသော်လည်း မည်သည့်အရာက မှားယွင်းနေကြောင်းကို သူမသိပေ။

ရိုးသားစွာပြောရလျှင် ကျွင်းဟွိုင်လန်က ‌အစောပိုင်းတွင် စိတ်မကြည်မလင်ဖြစ်နေခဲ့သော်လည်း အသက်ဝင်နေသည့်ပုံ ဖြစ်နေသေးသည်။

ယခုလက်ရှိအချိန်တွင်မူ သူ့မျက်လုံးထဲမှ အလင်းရောင်လေးပင် ပျောက်ကွယ်သွားပြီဟု ထင်ရသည်။

——

ကျွင်းဟွိုင်လန်က နေ့ခင်းပိုင်းစာသင်ချိန် ပြီးဆုံးသည်အထိ ကျောင်းတော်တွင် တစ်နေကုန်နေခဲ့သည်။

သူက ပြဿနာမှထွက်ပြေးနေခြင်းဖြစ်ကြောင်းကို ရှန်းလျှိုဖုန်းက မမြင်နိုင်ဖြစ်နေသည်။ မနက်ပိုင်းက ကိစ္စများကိုလည်း ရှန်းလျှိုဖုန်းက လုံးဝမေ့သွားပြီး သူ့ဘေးနားတွင် အဖော်ပြုပေးမည့်လူတစ်ယောက် ရှိနေ၍ ပျော်ရွှင်နေမိသည်။

အတန်းများပြီးဆုံးသွားသည့်အခါ ဝိုင်သွားသောက်ရန် နေရာရှာထားပြီး ကျွင်းဟွိုင်လန်ကို ခေါ်လိုက်သည်။

ကျွင်းဟွိုင်လန်ကလည်း မငြင်းဆန်ပေ။

မမျှော်လင့်ထားသည်မှာ သူတို့နှစ်ယောက် တံခါးဝသို့ရောက်ချိန်တွင် ခြွေရံသင်းပင်းများစွာနှင့် မြင်းလှည်းတစ်စီးရပ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။