Son defa

Bölüm / 2

                      1 ay sonra...

Sonuçlar açıklanalı iki gün olmuştu. Evet ilk tercihimi kazanmıştım. Tek sorunum kalmıştı bunu aileme söylemek.

Bugün artık söyleyecektim daha fazla erteleyemezdim. Söyleyip artık olacaklara göre yolumu çizmeliydim. Onların vereceği tepkiye göre Bir b planı düşünmeliydim.

Yaz olduğu için bütün aile bireylerimde burdaydı ablamlar belki bana destek olurlardı. Ha gayret ece diyerek kendimi gazladım. Ve yatağımın üzerinden kalkıp oturma odasına doğru ilerledim. Odaya girdiğimde tedirgince elbisemin yakalarını düzelttim. Kimse içeri geldiğimi farketmemişti bile kendimi farkettirmek için hafifçe öksürdüm.

Malesef yine fatkettirememiştim kendimi , sesimi ayarlayıp yüksekçe söze girdim." Sizinle önemli birşey konuşmam gerek."

Dikkatlarini çekmeyi başarmıştım. Abim alaylı bi şekilde güldü." Sen ve önemli bir şey mi güldürme beni."

"Senin alaylarınla uğraşamayacağım dinlemeyeceksen çık." Dedim öfkeyle. Tabi ki erkek çocuklarına böyle davranmam annemle babamı rahatsız etti." Düzgün konuş abinle." O benimle istediğini konuşsun ama değil mi.

"O bana istediğini desin bir şey yok ama." Dedim. Gözlerim şimdiden dolmuştu.

"Kes." Dedi babam yüksek bir sesle. Bu ailenin beni anlayacağı yoktu,dinleyeceğide. Öyleyse bende anlatmayacaktım. Ne anlatsam boştu bu insanlara en iyisi kendi başımın çaresine bakmalıydım. Gözlerimden akan yaşları kolumla silip odama geldim.

Daha önceden bu duruma karşı ne yapabilirim diye düşünüp para biriktirmiştim. Kumbaramı alıp yatağın üzerine döktüm ve saymaya başladım en azından bilet alacak param olsaydı gerisini hallederdim. Zaten devlet yurdunu garantilemiştim bu yüzden kalacak yerim vardı. Büyük ihtimalle bursta alırdım ama öncesinde kendimi buradan atmalıydım arkamda hiçbir iz bırakmadan.

Çıkan para hem yol parasına yetecek hemde beni orada birazcık idare edecek kadar bir paraydı buna sevinmiştim. Herkes köye gittiğinde burda tek kaldığımda hazırlanıp kaçacağım. İnternetten üniversitenin sayfasına girip kayıtların ne zaman başladığına baktım. 20 eylüldü. Bu tarih gerçekten iyi bir tarihti herkes köyde olurdu bu zamanlarda hemen eylülün 19una bir tane bilet aldım.

Acaba bunu cerenle paylaşmalı mıydım? Eğer paylaşırsam onunda başını yakabilirdim en iyisi hiçbir şey anlatmamak. Birde onu darlamasın ailem. Ama gitmeden önce son bir kez onu görmek istiyordum. Telefonumu alıp cereni aradım.

"Alo ceren nasılsın."

"İyiyim sen nasılsın."

"Bende iyiyim müsaitsen yarın buluşalım mı?"

"Olur tabi bende özledim seni hem zaten üniversitede ayıracak bizi."

Ceren izmirde kazanmıştı bense istanbulda yollarımız ne kadar ayrılsada biliyorumki kalplerimiz hiç ayrılmayacaktı. O benim her zaman yanımda olan tek kişiydi. En iyi dostumdu.

"Olsun mesafeler olsada biz hep yan yanayız."

"Orası öyle tabii her gün arayıp darlayacağım seni." Bu cümlesi yutkunmama sebep olmuştu. Çünkü kaçarak gideceğim için cerenlede bir müddet irtibat kurmayacaktım umarım bana çok kızmazdı bunun için. En azından düzenimi kurana kadar böyle olmalıydı yapacak bir şeyim yoktu.

"Tamam o zmn yarın görüşüyoruz."

"Tamamdır öptüm."

"Bende."

Diyip telefonu kapattım ve yatağın kenarına attım telefonu. Güzel bir plan yapmalıydım. Onların beni hemen bulamayacağı. En azından üniversite kazandığımı ve nereyi kazandığımı bilmiyorlardı o yüzden beni bulmaları biraz zaman alırdı. Peki ya bulduklarında ne yapacaktım. Yatağın üzerinde doğrulup Allah'a yalvardım ne olsun beni bulamasınlardı.

Bir anda aklıma bir fikir geldi. Buldum işte buldum.

İntihar mektubu bırakacaktım. Ve onlar benim öldüğümü sanacaktı. Hemen dibimizde denizde vardı orayada bir iki kıyafet bıraksam. İşte bu be! Kesinlikle bu mantıklıydı. Telefonumuda evde bırakıp giderim böylece benden hiçbir iz kalmaz. Peki ya kıyafetlerim. Zaten dolabımda ne var ne yok o kadar hakim olduklarını sanmıyorum beni bıraz idare edecek bir şeyler alsam yeter. Evet evet kesinlikle bu plan mantıklıydı.

Bölümü nasıl buldunuz?

Sizce ece başarıyla kaçıp üniversiteye gidebilecek mi?

Bundan sonra ailesi ne yapacak nasıl bir yol izleyecek?