Liefde op de set

Hoofdstuk 11

Springt ze in het water......

Ik wacht tot ze boven komt. Het duurt veel te lang naar mijn goesting. Ik doe mijn schoenen aan en spring het water in. Ik neem een grote hap adem en duik onder. Ik zwem naar de bodem en zie Clari daar vast hangen aan een touw met haar voet. Ze wilt zich losmaken maar het lukt haar niet. Ik zwem dichter naar haar. Ze kijkt me met angst aan. Ik zwem naar het touw en probeer het los te maken. Het zit best strak. Ik kijk naar boven en ik zie dat Clari haar ogen dicht doe. Ik begin aan het touw te trekken enzo. En uiteindelijk heb ik het los. Ik pak Clari in mijn arme en zwem naar boven. Als we boven komen leg Clari eerst op het gras en dan klim ik uit het meertje. Ze heeft nog steeds haar ogen dicht. Wat moet ik doen? Ik loop naar haar toe. Ik pak mijn gsm en wil net een ambulance bellen, wanneer ze begint te hoesten. Er komt wat water uit haar mond. Ik help haar recht. Als ze stopt met hoesten, geef ik haar een knuffel. Ze bibbert helemaal. 'Hier!' Zeg ik en pak mijn trui, die ik had uit gedaan voordat ik in het water ging. Ze doet hem aan. Ik kijk der aan. Waarom sprong ze het water in. 'Waarom liet je me niet?!' Vraagt ze. 'Omdat ik niet wil dat je dood gaat.' Zeg ik terug. 'Waarom niet?! Dan is iedereen toch gelukkig.' Zegt ze. Ik schrik van die woorden. 'Dat denk je verkeerd. Iedereen zal dan kapot gaan.' Zeg ik. Ze zucht. Was dit een poging voor zelfmoord? O nee wat heb ik gedaan. 'Zullen we gaan?' Vraag ik. Ze knikt. Ik sta op en help haar. Ik kijk even in haar ogen, ze schitteren niet meer, ze staan dof. Vroeger straalde ze zo en nu? Nu kan je er niks meer inzien. We wandelen naar de set. Als we aankomen loopt iedereen naar Clari toe en ze knuffelen haar. 'Waar was je, in hemelsnaam?' Vraagt cande. Ze heft haar schouders op. 'Ik ga me eerst omkleden,' zegt ze en loopt naar haar kleedkamer. 'Waar heb je haar gevonden en wat is er met haar gebeurt?' Vraagt lodo. 'In een verlate plek en toen ik eraan kwam sprong ze in een meertje en ze kwam maar niet boven, dus ben ik er ook maar in gesprongen. Ze zat vast aan een touw en uiteindelijk kreeg het los. Kort samengevat ze was bijna dood en dat wou ze.' Zeg ik. Ik zie dat iedereen schrikt. 'Door wie zou dat toch komen.' Zegt cande sarcastisch. 'Ja ik weet het dat het allemaal mijn fout is maar ik kan niet anders.' Zeg ik. 'Hoezo niet?' Antwoord ze. 'Dat zijn niet jou zaken.' Zeg ik terug. 'Het zijn wel mijn zaken. Jij doet Clari pijn en dat laat ik niet zomaar toe!' Roept ze nu wat. 'Cande rustig.' Zegt lodo. 'Ik doe het ook niet voor mijn plezier! Clari is de enigste vrouw van wie ik hou, maar het kan niet anders! Het mag niet.' Zeg ik. 'Och laat het gewoon! Ik dacht dat je anders was.' Zegt cande en loopt weg. Ik kijk opzij en zie Clari staan met tranen. Ze loopt naar me toe. 'Hier!' Zegt ze en geeft me mijn trui. Voordat ik kan antwoorden is ze al terug weg. 'Goed bezig.' Zegt ruggero tegen mij en ook hij gaat weg. Alles is mijn schuld. Ik moet stoppen met te luisteren naar Sander maar het kan niet! Ik zucht. 'Het komt goed.' Zegt Jorge en geeft me een schouder klopje. Alleen hij heeft iets positiefs tegen me te zeggen. Ik wil doorlopen en dan zie ik lorena binnen komen. Ook dat nog. 'Hey lieverd.' Zegt ze en geeft me een kus. Ik haat haar zo! Ik zie Clari en rest kijken. Maar ik heb alleen oog voor Clari. Iedereen kijkt me boos aan en Clari verdrietig. Het doet me pijn haar zo te zien.

Clari POV

Ik was bijna dood! Het was best eng. Ik zag alles voorbij flitsen en toen was het zwart. Ik wou dood, dan was iedereen gelukkig. Maar diego heeft me gered. Waarom? Dat weet ik niet. Ik loop naar de kleedkamer en kleed me om. Als ik die terug uitloop. Zie ik iedereen bij elkaar staan. Cande en diego hebben ruzie, om mij. Als cande weggaat kijkt diego me aan. Ik loop naar hem toe en geef hem zijn trui. Ik loop naar de rest. Ze geven me nog eens een knuffel. Even later komt diego's vriendin weer binnen. Ze geeft hem een kus. Waarom doet hij me dit aan? Waarom liet hij me niet gewoon in het water. Diego kijkt me aan. Na een tijdje lopen ze de set af. Daarnet zei hij nog dat ik de enigste vrouw was van wie hij houdt en nu loopt hij met een ander over straat. Ik loop naar het park en ga op een bankje zitten. Ik zing een liedje en word wat rustig. Na het liedje zie ik pas dat er iemand naast me zit. 'je zingt mooi, net als jezelf. Waarom huilt zo'n pracht vrouw als jou?!' Ik herken die stem. Maar ik ben het kwijt. Ik kijk op zie en dan zie ik hem zitten, na vier jaar. Zie ik hem eindelijk weer!!! Maar ik weet niet of ik nu blij moet zijn of niet.