Liefde op de set

Hoofdstuk 23

We kijken recht in het gezicht Clari, achter haar staan tini, lodo en cande. 'Ik vroeg iets, hoe is Sander?' Vraagt Clari na enkele minuten. Jorge kijkt me aan. 'Gaan we het zeggen?' Vraagt hij. Ik knik. De meisjes komen bij ons in de kleedkamer staan. Clari kijkt verbaasd. 'Wat is er toch?!' Vraagt ze. 'Wel Clari, diego heeft gelijk.' Zegt lodo. 'Hoezo gelijk?' Vraagt ze niet begrijpend. 'Sander heeft hem bedreigt.' Zegt cande. 'En hoe weten jullie dat zo zeker?' Vraagt ze. 'Omdat we het zelf hebben gezien.' Zegt Jorge. Het is even stil. En na een tijdje kijkt Clari me aan.

Clari POV

Waarom zegt iedereen dat Sander, diego heeft bedreigt. Maar hoe? Met wat? Ik kijk diego aan, sinds ik hier terug ben heeft hij nog niks gezegd. 'Wat bedoel je met bedreigt?' Vraag ik dan. 'Wel...' Begint diego. 'Ik moest het met je uitmaken enzo, zo dat je verdrietig was en dan kwam Sander en ging je naar hem toe, dat is wat hij wou, je terug. En als ik het niet deed ging er iets met je gebeur en dat wou ik niet, ik wou je ook niet pijn doen ofzo, ik wou dit ook niet Clari, geloof me alstublieft. Ik mis je, maar ik wil niet dat er iets met je gebeurt.' Zegt hij. Er komen tranen in men ogen. Hoe kan dit? Waarom zag ik niks vreemds ofzo. Iedereen gaat uit diego's kleedkamer behalve diego dan. 'Waarom zag ik niks.' Zeg ik zacht. Diego komt naar me toe. 'Het is niet jou schuld Clari.' Zegt hij. 'Ik geloofde je niet.' Zeg ik dan. 'Het is niks.' Zegt hij en pakt me in zijn armen. 'We helpen elkaar alle twee pijn gedaan, ik je wat meer.' Zegt hij dan. 'Maar je kon er niks aandoen, omdat je bang was. Maar ik ben zo stom want het ging net terug goed met ons en dan geloofde ik je niet.' Zeg ik door men tranen heen. 'Clari! Alstublieft steek de schuld niet op je.' Zegt hij. Hij houdt me steviger vast en ik hem ook. We blijven zo een tijdje staan. 'Wat nu?!' Vraag ik na enkele minuten. Diego heft zijn schouders op. 'Ik weet het niet, ik weet het echt niet. Als je Sander gaat dumpen zal hij vast naar me toe komen.' Zegt hij. 'Maar ik hou niet van hem en nu ik dit weet wil ik hem niet meer.' Zeg ik. 'Ik weet het, maar jij moet weten.' Zegt hij. Ik kijk hem aan, hij veegt een paar tranen weg bij me. 'We vinden samen wel een oplossing.' Zegt hij. Ik glimlach zachtjes. 'Ik hou van je.' Zeg ik. Nu moet hij ook glimlachen 'ik ook van jou.' Zegt hij en even later voel ik zijn lippen op die van mij. 'Het komt goed, geloof me.' Zegt hij. 'En deze keer doen we het samen.' Zeg ik. Hij knikt. We geven elkaar nog een kus en gaan dan terug naar de andere. Dus alles was toch waar wat diego zei, ik voel me best stom. Maar nu is het terug goed, alles moeten we nog van Sander afkomen. Hoe?! Dat weet ik nog niet, maar ik weet wel. Dat diego echt van me houdt en dat we er samen doorkomen.