Liefde op de set

hoofdstuk 14

~~2 dagen later~~

jorge pov

ik kan het niet meer aanzie. ik moet diego helpen, maar hoe? misschien moet ik het de meiden vertellen van wat ik heb gezien toen ik diego volgde. ik loop naar tini, alba, mechi, lodo en cande. 'Hey Jorge, is er wat?' Vraagt lodo als ze me ziet. Ik knik. 'Wat dan?' Vraagt alba. 'We moeten die twee terug bij elkaar zien te krijgen!' Zeg ik en kijk naar diego en dan naar Clara. De meiden kijken ook naar hun. 'Maar Clari is met Sander en ze zijn best leuk samen.' Zegt mechi. 'Maar hij is niet te vertrouwen!' Zeg ik. 'Hoezo?' Vraagt tini. 'Hij bedreigt diego.' Zeg ik dan. 'Wat?!' Roepen de meiden zowat te samen. Iedereen kijkt nu naar ons. 'Sssst.' Zeg ik. 'Hoe bedoel je? Hij bedreigt diego?' Vraagt cande. 'Wel, diego moest iets beginnen met lorena zodat Clari gekwetst werd en naar Sander zal gaan. En zijn plan is gelukt. Diego kan er niks aan doen want dan gebeurt er wat met Clari en dat wilt hij niet.' Zeg ik. 'Wow!' Zegt alba niet begrijpend. 'Hij leek er best vertrouwd uit maar nu je dit zegt.' Zegt mechi. 'We moeten het Clari vertellen!' Zegt tini. 'Maar hoe?' Vraag ik. 'Gewoon hoe jij het net zei.' Zegt lodo. 'Zal ze dat geloven?' Vraag ik. Ze denken even na. 'Nee.' Zeggen ze dan. We zuchten. 'Hey.' Zegt diego en komt er bij staan. We beginnen meteen een ander onderwerp. 'Was het gisteren leuk tini?' Vraag ik aan haar. Ze kijkt me raar aan maar speelt dan toch mee. 'Euh ja, het kon niet beter!' Zegt ze. We praten nog even verder. Na een tijdje komt Sander naar ons toe en vraagt aan diego of hij met hem kan praten. Diego knikt en ze lopen weg. We kijken elkaar aan en volgen hun. We zien ze praten en dan word diego geslagen. Dit is gewoon zielig.

Diego POV

De meiden en Jorge doen echt raar. Ik weet niet wat er is. Telkens als ik bij hun kom beginnen ze over iets anders. Ik sta bij hun maar ik kijk weer steeds naar Clari en zij naar mij. Na een tijdje gaat Sander weg bij Clari en komt naar me toe. 'Kunnen we even praten?' Vraagt hij. Ik knik. Ik zeg Jorge en de meiden gedag en loop met Sander naar buiten waar niemand ons kan zien. 'Wie denk je wel niet dat je bent?!' Zegt hij boos. 'Wat bedoel je?' Vraag ik. 'Nu moet je ook niet doen alsof je van niks weet he! Je zit steeds naar men vriendin te kijken!' Zegt hi en slaagt me in het gezicht. Ik proef bloed in men mond. 'Als je dat nog eens doet ga jij er niet goed van zijn en zij ook niet!' Zegt hij en slaagt me nog één keer en loopt dan weg. Ik loop snel het gebouw terug binnen naar men kleedkamer toe. Waarom moet dit toch met mij gebeuren. Ik kan het echt niet meer aan. Ik laat me vallen op een stoel. Ik kijk in de spiegel en men gezicht hangt half vol met bloed. Ik zoek een doekje. Ik heb er eindelijk één gevonden als er op de deur word geklopt. Ik antwoord eerst niet, maar dan word er weer geklopt. Ik zeg uiteindelijk toch maar 'binnen!' De deur word open gedaan. Ik kijk ernaar maar wanneer ik zie wie het is draai ik men hoofd terug om.