Liefde op de set

Hoofdstuk 21

Sander is al even weg uit het park. Ik zit nog steeds op het bankje te kijken naar de andere, vroeger zal ik naar hun hebben gestapt en mee gespeeld hebben. Maar hun blikken, als ze naar me kijken als Sander bij me is. Dan kijken ze zo boos. Ik weet niet waarom. Het is precies of ik zonet men vrienden ben verloren.
Diego kijkt soms mijn kant op maar dan draai ik men hoofd. 'Hey Clari, kom je niet meedoen?' Vraagt tini. Die naar me toe komt. 'Nee, ik weet niet.' Zeg ik. 'Wat is er met je?' Vraagt ze en komt naast me zitten. Ik hef mijn schouders op. 'Je kan het me zeggen.' Zegt ze. Ik kijk haar aan. 'Ik weet het niet, wanneer Sander bij me is kijken jullie me zo vreemd aan. Alsof ik een één of ander monster ben.' Zeg ik. 'Ik vind het gewoon raar.' Zegt ze. Ik kijk haar niet begrijpend aan. 'Jij en diego kwamen net weer zo goed overeen en dan ineens sta je weer met Sander te kussen.' Zegt ze dan. 'Diego zei dingen die niet waar waren.' Zeg ik. 'Zoals?' Vraagt ze. 'Dat Sander hem bedreigt.' Zeg ik. 'En weet je dat zeker dat het niet zo is?' Vraagt ze voorzichtig. Ik knik. 'Ik heb het hem daarnet zelf gevraagd.' Zeg ik. Tini kijkt geschrokken. 'Wat is er?' Vraag ik. 'Nee niks niks.' Antwoord ze. Het is een tijdje stil. We kijken naar de rest. Cande duwt voor de spelen Jorge omdat ze de bal niet kan pakken. Jorge valt op de grond en cande gaat lopen met de bal. Ik moet lachen. 'Kom meespelen.' Zegt tini en staat op. Ik twijfel. Ze kijkt me smekend aan. 'Oke oke, ik kom al.' Zeg ik lachend en sta op. Samen lopen we naar de rest en doen lekker mee. We zijn een lange tijd aan het spelen, diego heeft de bal. 'Clari! Pak hem!' Roept cande. Ik kijk haar aan. Waarom ik perse?! Ik loop naar diego toe en probeer de bal te pakken. Maar het lukt niet echt. 'Duw hem!' Roept lodo. Ik duw diego aan de kant, maar voordat ik de bal kan wegspelen val ik me op de grond. We schieten in de lach. 'Typisch!' Roept Jorge lachend. En hij heeft gelijk, zo gaat het nu altijd. Ik lach. Diego staat op en helpt me ook recht. 'Dankje.' Zeg ik wanneer ik recht sta. 'Is niks.' Zegt hij. Hij wilt nog iets zeggen maar ik loop terug naar de rest en speel terug mee. Diego komt er ook weer bij. Het voelt zo raar, maar ook vertrouwd.

Diego POV

Het is echt leuk! Clari speelt mee. En we zijn zonet gevallen. Het voelde weer als vroeger. Maar ik weet dat ik men gevoelens moet negeren. Ze houd niet meer van me, anders zal ze toch niet zo gereageerd hebben? We spelen nog wat verder. Na een klein halfuurtje stoppen we. We gaan op gras zitten. 'Ik ga, tot morgen.' Zegt mechi. 'Doei.' Antwoord iedereen. Tini gaat bij Peter liggen, cande bij ruggero, Stephie bij Jorge, lodo bij Thomas, alba bij facu al zijn ze nog niet samen. En Clari en ik zitten apart. Vroeger zaten we samen. Iedereen kijkt me aan en dan naar Clari. 'Ik ga ook maar eens.' Zegt Clari en staat op. 'Spijtig.' Zegt cande. 'Ik zie jullie morgen.' Zegt ze nog en loopt dan weg. Ik kijk haar achterna. 'Ze heeft aan Sander gevraagd of dat hij je bedreigd.' Zegt tini ineens. Ik schrik. 'Wat?' Zeg ik en kijk haar aan. 'Diego we weten het en we willen je ook helpen.' Zegt lodo. 'Dankje maar ik moet het alleen doen.' Zeg ik. Ze schudden hun hoofden. 'Jullie twee horen bij elkaar. Als Clari inziet hoe Sander echt is dan verlaat ze hem meteen.' Zegt tini. Ik glimlach. 'Maar nu dat Clari het aan Sander heeft gevraagd gaat het moeilijker worden, ik moest uit haar buurt blijven. Het word me allemaal te veel.' Zeg ik en men glimlach gaat weg. 'Je staat er niet alleen voor, maat.' Zegt Jorge. 'Dankje.' Antwoord ik. We praten nog wat en na een tijdje gaat iedereen naar huis. Hoe weten ze het? Niet dat ik het erg vind. Nu kan ik er tenminste met iemand over praten. En weet ik dat ik niet alleen ben. Alleen Sander gaat het het er niet bij laten, dat weet ik nu al.