Hayat Memat Meselesi (Ara Verildi)

9. bölüm

Evde kitap okumaya karar vermiştim.
Kürk mantolu Madonna okuyordum.
Ama okuyamıyordumda. Telefonuma gelen mesajlar beni bezdirmişti.
Telefonuma girdiğimde bilinmeyen numaradan atılan mesaj a girdim.
Gördüğüm manzara karşısında ne yapıcağımı bilmeden. Donmuş birşekilde sadece bakıyordum.

Gördüğüm fotoğrafta.
Poyraz ve Zümra sarılıyor ve ortalarında bir çocuk vardı.

  İşte ben bitmiştim ben onu beklerken onun hayatta olduğu bilgisini alabilmek için çırpınırken. O kızı ve karsıyla o mutluydu o benim aksine bensiz mutluydu ben se onsuz  tek kalmıs bir ruh terkedilmiş. Bir haber bile vermeden çekip giden birisi için şuan ağlıyordum.
Ben onun için ağlıyordum. Onsuz gećen günlerim için ben ağlarken o güldüğü için. Kaç saat orda öyle ağladım bilmiyorum. Ama en sonunda ayağı kalktım. Ve uçuruma gittim. İlk önce izledin etrafı düşündüm neden ben değilde o belkide şuan avazım çıktığım kadar bağırsam yada bu uçurumdan atlasam herşey düzelicekti.
  Bunları düşünürken telefonuma gelen bir  bildirimle titreyen elimle telefonu aldım. Ve aynı numaraydı o bilinmeyen numara attığı. Fotoğrafa korkarak baktım. Bu seferde parkta el ele gezen Poyraz ve en yakın arkadaşım kılığındaki Zümra'yı beklemiyordum. Yada bekliyordum ama bunu kendime yediremiyirdum.
Telefonu kapatıp cebime attım.
Ve gözümdeki yaşları umursamadan avazım çıktığı kadar bağırdım. Aynı zamandada ağlıyordum.
Ayaklarım beni tutmadı ve tam düsücekken iki el belimi sardı. Ve beni kaldırdı işte bunu hiç beklemiyordum. Bu Emir'di. Beni kendine çekip sıkıca sarıldı. O sarılınca huzura ermiştim sanki. Sonra yavaşca omuzlarımdan beni çekip iyimisin dedi. Kafamı olumsuz anlamda salladım.  Ve gözümden akan yaşları serbest bıraktım.  Beni yürütmeye başladı. Ona uydum ve evine gittik. Beni bir koltuğa oturttu. Hala kafamda o fotoğraflar dönüyordu.
Emir istersen anlatmak isterimisin dedi.
Belki sana yardımcı olurum.
Kafamı tekrar olumsuz anlamda salladım.
   Ama anlatmak istemessende ağlamak için bu omuz sana amade.

Dediği şeyle kıkırdadım.

   Gülünce çok güzelsin neden ağlıyorsunki. O güzel gözlerin kimin için yada ne için ağlıyor. Asker kız.

Emir'in kafasına başımı koydum .
Hemen elini belimi sardı.
Artık omzunda değil tam kalbininin üstündeydim. Bir elimle bende kanına sarıldım. Bu yaptığımla kasılsada hemen kendini toparladı.
O şekilde bir iki saat durduk.

İstersen şans bir birşeyler ısmarlıya bilirim. Dedi.

Çikolatalı süt olabilir.

Yüzünde bir aptal sırıtma oldu.

O zaman önden hanımlar

Teşekkürler beyfendi.

Sonunda, şimdi gözlerimizi siliyoruz ve doğru sıcak çikolata içmeye dedi.
Ve sonlarda sırıttı.

Ona uyup dediklerini yapıp ayağa kalktım. Ayakkabılarımı giyip onu takip ettim. Geldiğimiz yer çok sessiz ve huzurlu bir yerdi.

Sözle miş gibi hemen cam kenarına oturduk. Karşılıklı oturuyorduk.

Teşekkürler dedim.
Herkes aynısını yapardı.
Yapmaları önemli değil Emir teşekkürler
Her zaman , ama belki benimle bir yemek yesen daha güzel olur.
Düşünmek lazım
Öylemi asker kız
Öyle imha
İmha , güzelmiş
Çünkü ben buldum
Peki anlamı ne?
Belki bir gün  anlarsın.
Belki bir gün anlarım, ya anlamassam
Anlatırım
Dinlerim

O beni dinlicekti işte en güzelide buydu.