Hayat Memat Meselesi (Ara Verildi)

16. bölüm

Tam altı saatir bu depodaydık.
O konuşmadan sonra patron denen adam gitmiş.
Ve canlı yayının sesi kapatılmıştı.
Onlar bizi duyuyordu bizse Allah'a emanet durumdaydık.

Bense son 6 saatir bunalıma girmiş hayatı sorguluyordum.

Zaten yapabiliceğim başka birşey yoktu.

Kolay ama tehlikeli bir plan bulmuştum.
Planı artık devreye sokmam gerekiyordu.
Çünkü saat başı korumalar değişiyor.
Yerine yeniler geliyordu.

Zamanı belirleyecek saatim olmadığı
İçin kendim sayıyordum.

Tam on dakika sonra değişim vardı.
Korumalar değişicekti.

Timle konuşmam gerekiyordu.
Ama etrafımız korumalar,
Ağzımızda kumaş parçalarıyla bağlıydı.

Bi anda bir ses duydum.
~yemek saati
Hepsi yavaş yavaş çıktı.

Dört dakika sonra yeni korumalar gelicekti.

Ve benim planım işte şimdi devreye giriyordu.

Çevik Bir hareketle ayağı kalkıp.
Bana bağlı olan sandelyeyi yere vurarak kırdım.

Omurgamı şekilden şekile sokarak
Kırılan sandalye parçalarını düsürdüm.

Artık özgürdüm.
Hemen gevşemiş ipleri çözüp ağzımı açtım..

Etrafta göz gezdirdiğimde.
Çoktan Oğuz ve Çakır 'ın beni tekrarladıgını gördüm.
Yayında ise bize gururla bakan bir albay.

Yanlarında sinir krizi geçirdiği belli olan Alp.

Alp'in yanında sakinleştirmek için konuşma yapan Yusuf burdan bile belli oluyordu.

Alp aramızda en olgun olandı.

Birazdaha gözümü gezdirdiğimde.

Dolu gözleri olan ama sanki.
Yalan gözlerle bana bakan.
Semra (öz annem)

Onun yanında ise gerçekten
Endişeli bakan bir çift göz.
Ferat(öz babam)
Duygularını saklamaya çalıştığı her yerinden belli olan.

Ama gözlerinin herşeyi anlatıyor olması.
Biraz içimi sızlattı.

Belki bende onlarla birlikte büyümüş olma hayali kapladı içimi.

Çok değişik bir histi.
Yaşadıklarım geldi.
Aklıma olanlar.

Kaç dakika kaldı bilmiyordum.
Sayamamıstım.
Kafam çok dağılmıştı.
Burda timin hayatı söz konusuydu.

Ama ekranda bı farklılık hisettim.
Bu Poyraz'dı
Ekranda bir telefon gözüktü.

Poyraz bana ne kadar zaman kaldığını gösteriyordu.

Ona içtenlikle bir gülümseme gönderdim.

Bunu neden yaptımla alakalı hiçbir fikrim yoktu ama bir kere yapmıştım.
Geri dönüşüde yoktu.

Gözlerimi hemen time çevirdim.
Hepsi çoktan çözülmüş durumdaydı.

Etrafta gözümü gezdirdiğimde;
Yeni korumaların gelmesine yirmi saniye vardı.

Hemen kapınım yanınna geçtim.
Time el işareti yapıp onlarında gelmesini sağladım.

Herkes sessiz olması gerektiğini biliyordu.
Bunu anlatmaya gerek bile duymamıştım.