GÜL GÜZELİ

23. BÖLÜM

Helloooo

Herkese yeni bölümden selam 🫡

Sizden ricam oy ve yorumlarınızı eksik etmemeniz.

Yorum yaparken kitabın kurgu olduğunu unutmayın, lütfen yorumlarınızı bunu göz önünde bulundurarak yapın.

Elbette benim de yanlışlarım, gözden kaçırdıklarım olabilir. Ben de profesyonel bir yazar değilim. Yazdıkça kendimi geliştiriyor ve öğreniyorum.

Keyifli okumalar.

🌹

Bugün Fatih ile beraber bebeğimizi görmeye gidecektik. İçimde kıpırdayan bir mutluluk dalgası vardı. Fatih'in de benden eksik kalır yanı yoktu. Sürekli bana, gözlerinin içi gülerek bakıyor, en ufak hareketimde bir şey ister misin diye soruyordu.

Baba olacaktı, çok mutluydu. Anne olacaktım, çok mutluydum.

İçimde bir can taşıyordum. Bunu bilmek ve bununla yaşamak anlatılmaz, tarif edilemez bir duyguydu. Bazen daldığım zaman elimi karnımda olduğunu fark ediyor ve bu olay beni mutlu ediyordu.

"Güzelim, iyi misin?" sorusu ile camdaki bakışlarım Fatih'e döndü.

"İyiyim, sadece biraz heyecanlıyım." diyerek gülümsedim.

"Aynı durumdayız güzelim. Elim ayağım zor tutuyor. Arabayı nasıl sürdüğümü bile anlamıyorum." diyerek sol elimi tutup avucumun içine bir öpücük bıraktı ve tekrar bakışları yola döndü. Ben de gülümdeyerek Fatih'i izlemeye başladım.

Çok seviyordum vesselam...

Sabah kahvaltımızı yapmış ve beklemeden evden çıkmıştık. O kadar heyecanlıydık ki bu durumdan daha fazla dayanamamış ve muayene olmaya gidiyorduk.

Hastanenin önünde durduğumuzda ikimiz de aynı anda arabadan indik. Fatih arabayı kilitleyip yanıma geldi ve hemen elimi avucunun içine aldı. Daha sonra beklemeden içeri doğru yürümeye başladık. Her adımda kalp atışlarım biraz daha hızlanıyordu resmen. Derin bir nefes aldım ve hastanenin içerisine ilk adımımızı attık.

Gelmeden önce kadın doğum doktorumuz olan Reyyan Hanımdan randevu aldığımız için rahattık bu konuda.

Koridoru dönüp Reyyan Hanımın kapısının önünde durduk. İçeride birisinin olup olmadığını bilmediğimiz için yavaşça kapıyı çaldık. "Gir." sesi ile içeriye girdik. Ben önden Fatih de hemen arkamdan girdi.

Reyyan Hanım "Hoşgeldiniz." dedi ve gülümseyerek bizi karşısındaki koltuklara oturmamız için eliyle işaret etti.

"Hoş bulduk." dedikten sonra Fatih ile beraber karşılıklı bir şekilde oturduk. Oturur oturmaz elimi kucağımda birleştirip biraz öne doğru çıktım. Çok heyecanlıydım ve ne yapacağımı bilmiyordum.

"Nasılsın Hansa? Bir sorun var mı?" Reyyan Hanımın sorusu ile dikkatim kendisine döndü, bu sırada Fatih'in gözlerinin de üzerimde olduğunu hissediyordum.

"İyiyim, iyiyiz çok şükür." dedim. Sesimde bariz bir heyecan tınısı vardı. Daha sonra bakışlarımı Fatih'e çevirdim. Güç, destek almak istiyordum ve Fatih de bu süreçte iyi ki yanımda olacaktı. İhtiyacım vardı kendisine.

Fatih'e baktığımda o zaten bana bakıyordu. Gülümseyerek göz kırptı rahatlamam için. Daha sonra ileri uzanıp elimi tuttu ve yavaşça okşamaya başladı. Sakin ol, ben buradayım dercesine.

"Bebeğe bakmak ister miyiz?" Reyyan Hanımın sorusu ile ikimiz de başımızla onayladık.

"Çok isteriz." diyerek ayaklandık.