GÜL GÜZELİ

27. BÖLÜM

Helloooo

Herkese yeni bölümden selam 🫡

Oy vermeyi ve satır aralarına yorum yapmayı unutmayın.

Keyifli okumalar 🫶

🌹

"Hazır mı her şey?"

"Hazır herhalde. Valizim tamam, çantam da burda. Bir şeyim de yok odada." diyerek son kez etrafına bakındı Zeynep.

Birazdan Ankara'ya dönecekti. Bir haftalık tatili son bulmuştu. Beraber eğlendiğimiz, güldüğümüz, çokça güzel vakit geçirdiğimiz anların sonuna gelmiş bulunmaktaydık.

Bugün de Zeynep gideceği için annemler de bizdeydi. Zeynep'in gitme vakti yaklaştığı için beraber, kaldığı odaya çıkmış ve son kez eşyası kalmış mı diye odaya bakınıyorduk.

"Hadi o zaman eşyaları aşağıya götürelim."

Zeynep de başını sallayarak dediğimi onayladı. "Sen taşıyamazsın, zaten eşyalar da ağır." dedi Zeynep. "Aşağıdan birisini çağıralım yardım için." diye devam etti.

"Tamam o zaman ben çağırayım." dedim ve kapıdan çıkmak için hareketlenim.

"Sen dur ben çağırırım." diyerek Zeynep beni durdurdu.

"Niye be? Ben gidip çağırsam ne olacak?" diye sordum.

"E eşyalar benim. Bir şey olmaz ben hemen gidip gelirim." diyerek yanımdan ayrıldı ve bir şey dememi beklemeden odadan çıktı.

Bir süre sonra odanın kapısı açıldı ve içeriye Zeynep, hemen arkasından da Mert girdi. Ben aşağıda kapıda duran korumalardan birisini çağıracağını düşünürken Mert ile gelmesi beni şaşırttı.

O yüzden de Zeynep'e kaş göz işareti yaparak 'Ne iş?' anlamında baktım.

Beni anlayan Zeynep de sadece omzunu kaldırıp indirdi.

"Bunlar mı?" Mert'in sorusu ile ikimiz de bakışlarımızı ayırarak Mert'e baktık.

Zeynep "Evet onlar." diyerek Mert'i onayladı.

Mert de başını sallayarak Zeynep'in valizini ve eşyalarını alarak odadan çıktı. Mert'in arkasından gidecek olan Zeynep'i durdurdum. "Mert'i neden çağırdın?" diye sordum tek kaşımı kaldırıp şüphe ile bakarak.

"Ay ben mi çağırdım sanki?" diyerek bana baktı. "Ben aşağıda gördüğüm bir adama gelip yardımcı olmasını istedim eşyalar için, işte o sırada Mert geldi 'Ne işiymiş o? Ben yardım ederim.' dedi ve adamı gönderdi."

"Hiç hoşnutsuz gibi durmuyorsun bu durumdan?" dedim tek kaşımı kaldırarak.

"Olacağına bırakmaya karar verdim. Artık kasmak da istemiyorum kendimi, kaçmak da istemiyorum. Olacaksa olur, olmazsa eyvallah derim." dedi.

Ben de dediğini başımla onayladım. "Hayırlısı olsun." dedim ve odadan beraber çıktık.

Herkes avluda oturduğu için biz de Zeynep ile tekrar oraya geçtik. Fazla zamanımız kalmadığı için Zeynep ailemle vedalaştı daha sonra da beraber kapıya çıktık. Fatih'in acil işi çıktığı için şirkete gitmişti. Gitmeden de bizi kapıdaki, ismi Selim olan adamın götürebileceğini söyledi.

Tabi bu Mert gelmeden önceydi. O yüzden bizi götürmesi icin Mert'e söyleyecektim, zaten bizi seve seve bırakırdı. Tam söylemek için ağzımı açıyordum ki benden önce "Bizi sen bırakır mısın?" diye sordu Zeynep Mert'e.