GÜL GÜZELİ

22. BÖLÜM

Hellooo

Yeni bölümden herkese selam 🫡

Keyifli okumalar 🫶

Bu bölüm Leman Sam , Gül Güzeli şarkısı eşliğinde yazılmıştır.

🌹

1 ay sonra

Bugün de yine mide bulantımla kalktım. Yataktan nasıl çıktığımı anlamadan koşarak banyoya geçtim ve midemdekileri çıkarmaya başlamıştım.

Bu bir haftadır sabah-akşam demeden sürekli mide bulantılarım vardı. Ne yiyebiliyorum ne de bir şey içebiliyordum. Yediklerimi de kusuyordum zaten. Bu yüzden de halsizliklerim oluyordu. Ayakta durmak bile zor geliyordu bazen.

"Yine mi mide bulantın var?" diye sordu Fatih arkamdan gelerek.

Benim bu halde olmamdan en çok kendisi rahatsızdı. Sürekli bir eli bendeydi. Eve geldiğinde peşimden ayrılmıyor, benimle ilgileniyordu.

Başımı sallayarak onayladım dediğini. Ardından ayağa kalkıp elimi yüzümü yıkadım, biraz da olsa kendime gelmek için.

"İyi değilsen işe gitme bugün? Hatta istersen ben de gitmeyeyim. Yanında kalıp seninle ilgilenirim?" diye sordu. Gözlerimin içine gitme diye bakıyordu resmen.

Evde kalmak iyi hoştu ama işe de gitmem gerekiyordu. Bir mide bulantım için hastaneden izin alamazdım. Hem kötü olursam hastane gayet iyi bir yerdi.

"Olmaz... Yani gitmem gerekiyor. Bir mide bulantısıyla işimi aksatamam." diyerek tamamen Fatih'e döndüm.

"Güzelim. Ama iyi görünmüyorsun. Eğer orda da kötü olursan ne olur? Benim içimin rahat olacağını mı sanıyorsun?"

Benim için telaşlı olduğu yüzünden anlaşılıyordu.

"İyiyim kocacım, valla bak. Merak etme. Hem bir şey olmaz. Ayriyeten olsa bile orası da bir hastane. Yani için rahat olsun." dedim gülümseyerek.

Telaşlanmasına gerek yoktu.

"Kocanım değil mi?" gülerek sorduğu soruyu ilk başta anlamadım. Ama sonra kendime gelince neden dediğini anladım.

"Kocamsın tabi. Sen ne sandın ya?" dedim ben de gülerek.

"Sen de karımsın." d

Başımla onayladım "Karınım tabii ki." dedim ayriyeten de.

"Arada bana böyle seslen. Kocanım ben senin. Tamam mı?"

Sorusu ile küçük bir kahkaha attım. "Gülme! Burada ciddi bir konu konuşuyorum." dedi yalandan sinirlenerek.

"Tamam kocacım." dedim hala gülerken. Aldığı cevaptan mutlu olmuş olacak ki Fatih de bana katılıp güldü.

Tam bu sırada midemin tekrar bulanıp ağzıma gelen tat ile klozetin kapağını açıp önüne oturdum. Fatih de benimle eğilip arkamdan saçlarımı sırtıma toplayıp belimi okşamaya başladı.

Fatih sıkıntılı bir nefes verip "Olmayacak böyle. Hastaneye gitmemiz gerekiyor." dedi.

Elimi, yüzümü ve ağzımı yıkayıp dişlerimi fırçaladım. Bu sırada da Fatih yanımdaydı, gözleri de tedirginlikle üzerimdeydi.

"Tamam ama bugün değil. Yani bugün de iyi olmazsam eğer yarın gideriz." dedim.

"Neden? Sen daha önemlisin. Boşver işleri."

"Gerçekten iyiyim. İlaç içersem geçer." dedim gülümseyerek.

İyi olduğuma her ne kadar inanmasa da başını salladı.