A different Pan story...

Hoofdstuk 10: een elfjesgeheim

"Ik heb mijn taak volbracht, meester," zegt de kleine Schaduw naast de leider van de Schaduwen. "Heb je precies gedaan wat ik je vroeg?", vroeg de leider. "Ja, Ik heb hem gestoken met een zwaard. Maar ik moest snel weg, want zijn broer kwam eraan." "Nu zal niemand meer op zoek gaan, naar elfenstof en blijft Neverland veilig. Dat is tenslotte mijn taak, Neverland veilig houden."

3 jaar later...

Killian volgt de kaart die hij had gevonden. Hij loopt nu al anderhalf uur en hij heeft nog niks gevonden. Als hij bij een grote boom komt, zakt hij neer op de grond en leunt hij tegen de boom aan. Killian is uitgeput en heeft geen zin meer om te lopen. Dan ziet hijvoor zich iets vliegen. Het is klein en heeft vleugeltjes. Killian kijkt het schepsel aan en onderzoekt het met zijn ogen. Het is een elfje. Als hij voorzichtig met zijn hand naar het elfje gaat, vliegt het elfje weg. Hij staat op en heeft opeens weer energie. Hij rent achter het elfje aan. Maar plots staat hij stil. Hij staat aan het einde van het groene woud en als hij nog een stap zet, stapt hij in een paradijs. Overal ziet hij kleurrijke bloemen. En elfjes... Dit is het. Alatariel Séregon. Hij loopt het paradijs binnen en kijkt om zich heen. Het is hier werkelijk prachtig. Als hij doorloopt, komt hij bij een grote zilveren poel. Het water, of wat het ook is, glittert. Hij wilt er naartoe lopen, maar wordt tegengehouden door iets, hij weet niet wat. Hij valt op de grond en valt in slaap.

Tinkerbell vliegt naar Peter toe. "Peter! Er is... een indringer... in mijn stad!", zegt Tink terwijl ze hijgt. "Een indringer?" "Volgens mij is het een piraat. Hij heeft een lange jas en kort haar," zegt Tink. Peter weet gelijk wie ze bedoeld. "Leidt me naar A. Séregon," zegt Peter. Tink knikt en vliegt naar haar oude thuis.

"Tinkerbell... Jij bent verbannen. Wat is de reden dat jij je hier durft te tonen?", vraagt de leider van alle elfjes en ook Tink's vader. "Ik zag een indringer. En Peter weet volgens mij wie dat is." "Klopt dat, jongeman?", vraagt Tink's vader aan Peter. "Laatst zijn er hier mannen gearriveerd. En u heeft hun kapitein gevangen. Als u mij de gevangene laat zien, kan ik hem identificeren," zegt Peter terwijl hij met zijn hoofd naar beneden kijkt als een soort buiging. "Goed dan," antwoordt Tink's vader en ze lopen naar de kerkers. Je kan het eigenlijk niet echt kerkers noemen, want de cellen zagen er uit als prachtige kamers met één bed en versierd met grijze rozen. Peter wist niet dat die bestonden. In de cel waar ze als eerste langs lopen, zit een man met kort haar en een lange jas. Het is Killian Jones. De leider wijst naar Killian en Peter zegt: "Zo, zo... Jones. Wat doe jij hier?" "Dat gaat jou niks aan." "Fout, dat gaat mij wel aan. Ik ben tenslotte de leider van Neverland. Dus alles wat hier gebeurt gaat mij aan," zegt Peter met een grijns. "Jammer dan... Ik ga het jou niet vertellen," zegt Killian bijdehand, alsof hij een klein kind is. "Laat de gevangene vrij" beveelt Peter. Killian kijkt Peter raar aan. Hij snapt het niet. Waarom zou Peter Killian vrij laten? "Waarom? Hij heeft ingebroken!", zegt Tink's vader. "Laat hem vrij!", roept Peter en deze keer harder. Tink's vader luistert gehoorzaam en opent de cel. Peter pakt Killian bij de arm en loopt met hem naar een rustig plekje waar niemand is. "Ik weet waarom jij hier bent. Elfenstof." "Hoe weet je dat?" "Het grote oude boek. Ergens gevonden. Daar staat alles over Neverland in." Het oude boek komt Killian bekend voor. "Je zal nooit achter het geheim van de elfenstof komen. Als iemand, naast mij, het zou weten, zou Neverland in gevaar zijn. Zijn magie zou verspreid worden en Neverland zou verdwijnen," zegt Peter terwijl hij Killian aankijkt. Hoe hij dit allemaal weten? Hij heeft het oude boek helemaal doorgelezen. Hij weet nu zo'n beetje alles over Neverland. "Zo jij weet alles over Neverland..," zegt Killian tegen Peter. Peter kijkt hem verward aan. Dan voelt hij iets tegen zijn buik aangedrukt. Hij kijkt naar beneden en ziet een mes. "Dan ga jij nu het geheim van de elfenstof vertellen. Of er gebeurd dit." En Killian drukt zijn mes iets meer tegen Peters buik aan waardoor hij een beetje begint te bloeden. Peter kijkt ernstig naar zijn buik. "Oké, maar ik kan je niet de weg wijzen met een mes in mijn buik." Killian haalt zijn mes weg, maar houdt hem bij de hand. Peter was natuurlijk niet van plan hem het geheim te vertellen. Hij loopt naar een plek waar een grote boom staat met roze bloesem. Peter draait zich om en zegt heel droog: "Hier is het." "Hier is wat... Wat moet ik met een grote bloesemboom?" "Hier is de plek waar ik je vertel dat ik je nooit het geheim ga verklappen," zegt Peter bijdehand en slaat Killian in zijn buik. Killian grijpt naar zijn buik. Zo makkelijk laat hij Peter niet weggaan. Hij rent achter Peter aan. Peter kijkt achter zich en hij ziet dat Killian hem volgt. Plots voelt hij een stekende pijn in zijn rug. Hij valt op de grond en hij ziet dat er een mes in zijn rug zit. "Goed gemikt, Jones. Ja, bedankt.", zegt Killian tegen zichzelf en hij rent A. Séregon uit. Peter kan nauwelijks ademhalen, zo'n pijn doet het. Dan komt Tink aangevlogen. "Nee! Peter!!", roept ze en in het Elfs zingt ze iets. Peter begint wazig te zien. Boven hem vliegen elfjes. Maar Peter ziet ze aan voor enorme glitters. Dan sluit hij zijn ogen. Tink blijft door zingen en alle elfjes blazen een soort glitterpoeder op hem. Peter wordt zo licht als een veertje en terwijl hij buiten bewust zijn is, duwen de elfjes zijn in de lucht zwevende lichaam richting het grote zilveren meer. "Help hem!", zegt Tink met tranende ogen tegen haar familie. Voorzichtig leggen ze Peter in het water en zinkt hij naar de bodem.