A different Pan story...

Hoofdstuk 23: Portland Place School

"Wel oké. Jij?", vraagt Peter en kijkt haar slaperig aan. "Goed, hoor", antwoordt ze vrolijk. Plots hoort Peter gekraak buiten Aurora's kamer en vliegt hij omhoog. Iets te snel waardoor hij zijn hoofd tegen het witte plafond stoot. Hij trekt een pijnlijk gezicht en wrijft over zijn hoofd. "Gaat het?", vraagt Aurora bezorgd met haar handen voor haar mond. Peter knikt en vliegt rustig naar de hoek dichtbij de deur. Als nu iemand de kamer binnen zou lopen zou diegene hem niet zien. En toevallig kwam de moeder van Aurora binnenlopen. "Goedemorgen. Je bent gelukkig al wakker. Had ik verteld dat ik vandaag vroeger weg moet dan normaal?" "Uhm... Nee?", zegt Aurora en kijkt haar moeder verward aan. Normaal gaat haar moeder pas rond half negen weg, maar nu dus blijkbaar niet. "Oh. Bij deze dan, ik ga nu weg. Kun je zodra ik weg ben voor jezelf zorgen?" "Tuurlijk, mam." "Oké, vergeet dan niet je mobiel, je lunch en je huissleutels om de deur mee op slot te doen." "Ja, ja. Ga nu maar!", zegt Aurora lachend en stuurt haar moeder de kamer uit. "Dag, lieverd!", roept ze nog buiten haar kamer. Aurora rolt met haar ogen en springt op haar bed. Peter landt op de houten vloer en ploft ook op het bed, maar dan met zijn gezicht vol in haar kussen. Aurora schrikt en lacht. "Ben ik grappig?", vraagt Peter terwijl hij zijn hoofd optilt. "Heel erg", antwoordt Aurora sarcastisch, maar Peter snapt haar niet. Hij legt zijn gezicht weer in het kussen en valt bijna weer in slaap. "Niet in slaap vallen, hè?", zegt Aurora en legt haar hand op Peters rug. Peter maakt een grommend geluid. "Ik ga me klaarmaken voor school", zegt Aurora en ze loopt naar haar kledingkast. Ze pakt haar schooluniform en loopt de kamer uit. Peter kijkt naar de deur en loopt naar de kamerdeur. Hij ziet dat de deur van haar kledingkast nog open staat, dus doet hij hem dicht. Peter schrikt van de klap die de deur maakte toen hij dichtviel. Hij loopt de kamer uit. Hij hoort geluiden achter een deur vandaan komen en loopt daarnaartoe. Onverwachts gaat de deur open en komt Aurora eruit lopen in haar schooluniform. Peter deinst achteruit, want hij krijgt bijna de deur tegen zijn hoofd aan. Aurora schrikt zich dood en houdt haar hand op haar borst. "Peter! Je liet me schrikken, weer", zegt ze en lacht. Ze loopt langs Peter naar beneden en Peter volgt haar. Ze gaat aan de al gedekte tafel zitten en Peter ziet een stoel naast haar en gaat daar op zitten. "Hoe heet je school?", vraagt Peter om de stilte te verbreken. "Portland Place school", antwoordt ze. "Waar is dat?" "Als ik dat vertel, zou je dan weten waar dat is?" "Ik denk het niet." Aurora moet lachen en zegt: "Een paar blokken hier vandaan. Ik ga er meestal met de fiets naartoe." Een fiets. Peter had die volgens mij wel eens gezien. Hij had vandaag toch niks te doen, dus gaat hij haar volgen naar school. Maar natuurlijk wel zo dat zij het niet merkt. Anders zou het raar zijn. Na dat Aurora gegeten heeft, poetst ze haar tanden en doet ze wat mascara en lippenstift op. De lippenstift heeft een donkerrode kleur en past bij haar blanke huidskleur. "Ik moet gaan. Moet jij niet naar school?" Peter weet niet wat hij moet reageren. Hij had haar nog niet verteld waar hij woont en dat dat een hele andere dimensie is. "Ik had vandaag vrij", liegt hij.