A different Pan story...

Hoofdstuk 49: Een appel van de liefde

Voor de eerste keer in zijn leven zet hij een voet neer op de grond van de mensenwereld. De mensenwereld is niet te vergelijken met Neverland. Neverland is alleen maar natuur en waar hij nu is, zijn alleen maar huizen en straten. Saai. De wereld is hier alleen gekleurd met bruin, zwart en een beetje groen van plantjes of bomen die geplaatst zijn om de buurt aantrekkelijker te maken. Hij zoekt naar een bordje met een straatnaam. Plots hoort hij een keihard toeterend geluid. Hook draait zich om van de schrik. Er staat een donkerblauwe machine en er zit iemand in die hem bestuurt. Dat persoon blijkt heel boos te zijn en zwaait met zijn handen in de lucht. Hook zet een paar stappen opzij en de machine kan weer doorrijden. In de verte ziet hij nog een machine aankomen, maar deze machine is in het knalrood. Hook beseft dat er een pad is naast de grote weg waar hij waarschijnlijk wel op mag lopen. Aangezien hij geen flauw idee heeft waar de school van Aurora is, besluit hij om alsmaar rechtdoor te gaan lopen. Misschien komt hij wel iets tegen. En anders vraagt hij het simpelweg aan iemand. Maar, wacht... Hij heeft natuurlijk die onzichtbaarheidsspreuk uitgesproken over zichzelf. Dat betekent naast dat niemand hem ziet ook nog dat hij op moet schieten, want de spreuk duurt maar heel kort. Zijn zoektocht naar de school begint.

"Saai!!!", roept Anna door de gang. "Ik vind Engels best leuk," zegt Wendy zachtjes en verlegen. Aurora geeft haar een schouderklopje en zegt: "Ik eigenlijk ook wel, hoor." Het is pauze en iedereen van de school staat kletsend met hun vrienden en vriendinnen in de gang. Aurora staat samen met Anna, Wendy en Michelle hun pauze te vieren. 25 minuten van roddelen en praten over meidendingen, zoals ongesteld zijn en de leukste fashion trend.

Hook loopt ondertussen de school in. Hij neemt een moment van rust, want hij heeft zich enorm gehaast om hier te komen. Hij is nu nog maar iets van 10 minuten onzichtbaar. Zo vlug als een haas zoekt hij naar Aurora die waarschijnlijk met haar vriendinnen ergens in de school staat. Hij loopt door de gangen heen en zoekt naar zijn 15-jarige dochter. Dan staat hij even stil en ziet hij Aurora lachen met een groepje vriendinnen. Hij ziet dat de tas van een meisje naast Aurora open staat en besluit om daar de vergiftigde appel in te gooien. Wat Hook niet weet, is dat het de tas van Wendy is. Snel spreekt hij een krachtige spreuk uit over haar waardoor ze alles zal doen wat hij zegt en aan zijn kant is. "Vraag aan Aurora over Peter Pan en vraag dan of je hem nog een keer mag zien," zegt Hook zachtjes en hij heeft gezegd wat hij had moeten zeggen. Hij rent daarna zo snel als hij kan het schoolgebouw weer uit en net als hij uit het zicht van de school is, wordt hij weer zichtbaar. Dat was op het nippertje. Nu moet hij hier wachten totdat het meisje en Aurora uit school komen en dan volgt de rest.

"Hoe heette je vriendje nou?", vraagt Wendy opeens aan Aurora. Iedereen kijkt Wendy aan alsof ze gek is. "Wow, dat is random," zegt Anna en glimlacht. "Wij hebben het over meneer Johnson en opeens begin je over Peter," zegt Michelle en kijkt haar verdacht aan. "Oh sorry, ik dacht er eigenlijk opeens aan," zegt Wendy en probeert weer een beetje verlegen te spelen. "Maar het is Peter, dus. Ik moet zeggen dat hij er niet verkeerd uitzag, hoor. Je mag blij zijn met zo'n sexy vriendje." Wendy's gedrag verandert weer en ze lijkt opeens zelfverzekerder en enthousiast. "Oké, oké. Nu ga je te ver. Is Wendy er misschien nog, want het lijkt alsof een alien haar menselijke vorm heeft overgenomen," grapt Aurora en klopt zachtjes op het voorhoofd van Wendy. "Ik ben het gewoon, hoor," zegt Wendy en slaat haar armen over elkaar. "Het is waarschijnlijk die appel daar, want die is vergiftigd," zegt Anna en lacht uitbundig. Ze wijst naar de appel in Wendy's hand waarvan al een paar happen zijn genomen en iedereen moet erom lachen, behalve Wendy. Zij rolt met haar ogen en zegt: "Ik wou alleen zeggen dat je veel geluk hebt met zo'n knap en ook nog lief vriendje." "Ja, dat weet ik wel hoor," zegt Aurora en omhelst haar kort. De rest van de pauze hebben ze het over 'goede' en 'slechte' vriendjes, terwijl ze hun lunch opeten. Dan gaat de bel en iedereen in de school loopt weer braaf naar de les. Wendy en Aurora hebben nu samen wiskunde. Aurora heeft daar best veel moeite mee, maar gelukkig is Wendy hartstikke goed in wiskunde en kan ze Aurora vaak helpen. Maar deze wiskundeles is anders dan normaal. Normaal heeft de leraar een uitleg gegeven van de stof en heeft Wendy het nog een keer duidelijk uitgelegd aan Aurora, want zoals altijd was de uitleg van de leraar nogal onduidelijk. Maar nu heeft Wendy het alleen maar over jongens en vooral over Peter. Aurora zoekt er niks achter en eigenlijk vond ze het wel leuk om het met haar over Peter te hebben. Ze wordt steeds verliefder op hem terwijl ze het over hem heeft. Wanneer hun laatste uur klaar is, lopen ze het schoolgebouw uit.

Hook zit al een tijdje op het bankje voor hun school te wachten. Hun lessen lijken eeuwig te duren. Dan hoort hij de schooldeur opengaan en hij springt van het bankje af. Hij rent uit het zicht van de leerlingen die net het schoolgebouw uit komen lopen en verstopt zich in een steegje tussen twee oude huizen. Nu is het alleen maar wachten totdat hij Aurora ziet en het andere meisje die een hap genomen had van de betoverde appel. Omdat hij een spreuk had uitgesproken over dat meisje, had hij een band met haar en kon hij in zijn hoofd contact opnemen met het betoverde meisje. Hook deed zijn ogen dicht en probeerde contact te maken met het meisje.

Wanneer Aurora en Wendy uit school zijn en over het schoolplein lopen, blijft Wendy plots staan. Aurora merkt dat en kijkt haar aan. "Is alles goed?", vraagt Aurora bezorgd, omdat het net lijkt alsof Wendy een spook ziet. Na een paar seconden schudt ze haar hoofd en beantwoordt ze Aurora: "Oh ja! Het gaat hartstikke goed. Ik besefte alleen net dat ik mijn moeder vergeten ben te vragen of ze op weg naar haar werk mijn boek bij de bieb kon inleveren, maar het is nu te laat." Aurora knikt en ze is blij dat er niet iets ernstigs was. "Ik zou

Het was Hook gelukt. Hij kon in het hoofd van het meisje kijken en heeft ervoor gezorgd dat zij zal doen wat hij haar verteld had.

"Moet jij nog veel huiswerk doen? Anders kunnen we wel samen een filmpje kijken of zo," zegt Wendy en ze knipoogt. Aurora denkt even na. Ze wou eigenlijk na school Peter weer zien en met hem mee naar Neverland, waar ze zich weer even vrij kan voelen, maar misschien kan ze ook wel mee. Wendy is tenslotte Aurora's beste vriendin en ze vertrouwt haar. Bovendien hadden Peter en Aurora niet afgesproken of ze elkaar weer zouden zien vandaag. "Ik kan wel, hoor. Zullen we naar mijn huis gaan? Mijn moeder is waarschijnlijk niet thuis," zegt Aurora. Wendy stemt ermee in en samen lopen ze naar haar huis. Hook ziet ze voorbij lopen en hij loopt ze stiekem achterna. Eenmaal aangekomen bij Aurora's huis, maakt Aurora de deur van haar huis open en ze lopen samen naar binnen, de huiskamer in. Wendy ploft op hun bank neer en maakt zichzelf comfortabel.