A different Pan story...

Hoofdstuk 36: vergiftigd

"Oh," zegt Peter en rolt met zijn ogen. Dat is echt weer iets wat meisjes moeten zeggen. "Hij staat je mooi," zegt Peter verlegen. "Dank je," zegt Aurora en lacht. "Het zit alleen wel een beetje strak," zegt ze en trekt met haar handen de bovenkant van haar korset omhoog. "Dat hoort bij het dragen van een korset," vertelt Peter en bijt op zijn onderlip. "Hoe kunnen mensen hier de hele tijd in rondlopen?", vraagt Aurora en vult haar wangen met lucht. "Ik ben bang dat jij dat ook moet gaan kunnen," zegt Peter en bijt op zijn tanden. Aurora gaat kaarsrecht staan, net zoals prinsessen in Disney films en zegt: "Meneer, kunt u mij onmiddelijk mijn dagelijkse diner serveren." Peter speelt mee en antwoordt: "Madame, één ogenblik. Ik..." Voordat hij zijn zin kan afmaken, wordt er een klein luik in de deur opengegooid. De achterkant van het luik klapt tegen de deur aan en maakt een hard geluid. De twee schrikken en kijken verschrikt naar de deur. Aan de andere kant van de deur staat Smee met een ijzeren dienblad. Op het dienblad ligt een stuk brood voor twee personen en er staan twee ijzeren bekers met water op. "Hier! Jullie avondeten," zegt hij en wacht totdat één van de twee naar hem toe komt lopen om het dienblad aan te nemen. Aurora loopt naar hem toe en pakt het dienblad. "Dank je," zegt Aurora vriendelijk ondanks dat dat één van de mannen was die haar had ontvoerd. Ze heeft van haar moeder geleerd dat ze manieren moet gebruiken, want in haar moeders cultuur, al weet Aurora niet wat voor één dat is, respecteren de kinderen hun ouders enorm. De ouders hebben ook de meeste wijsheid en levenservaring, volgens Aurora's moeder. Aurora zet het dienblad op het bed en Peter pakt een beker. Hij houdt 'm vlak onder zijn neus en beweegt de beker in rondjes. Hij kijkt er met een oog in als een soort detective. Net voordat Aurora een slok wil nemen van het water, houdt hij haar tegen. "Waarom deed je dat?", vraagt ze. "Er zitten slaappillen in het water opgelost." "Hoe weet je dat?" "Als je het water goed van dichtbij bekijkt en de beker een beetje beweegt, zie je nog kleine witte korreltjes erin zitten. Die zijn van die pillen en ik gok dat dat slaappillen zijn." "Maar waarom geven ze ons überhaupt water, want we hebben een badkamer met een wasbak en een kraan en dus water." "Ja, dat is eigenlijk best dom," zegt Peter en eet van het brood, waar gelukkig niks slechts in zit. Aurora pakt de bekers en loopt naar de kleine badkamer. Ze vult ze met 'schoon' water en zet ze neer in de rechthoekige wasbak. Ze kijkt in de verticaal opgehangen ovale spiegel. Ze ziet er vermoeid uit en anders dan normaal. Haar haren zitten deels in de klit en haar gezicht is een beetje witjes. De mascara die ze ophad is al bijna niet meer te zien en de helft daarvan zit onder haar ogen. Schamend voor de uitgelopen mascara wrijft ze onder haar ogen om het weg te halen. Ze klapt met beide handen op haar wangen, waardoor ze zich fitter zou moeten voelen. Maar het helpt niet veel. Ze pakt de bekers weer op en loopt terug naar Peter. Als ze terug in de kamer is, schrikt ze zo erg dat de helft van het water in de bekers eruit gaat. Peter wordt vastgehouden door een vrouw. Ze heeft een grote kap over haar hoofd waardoor haar gezicht niet zichtbaar is. De vrouw houdt een mes tegen de keel van Peter aan. "Vertel!! Waar is ze?", vraagt ze aan hem, niet wetend dat Aurora staat toe te kijken. Maar de stem herkent Aurora uit duizenden...