A different Pan story...

Hoofdstuk 48: Ochtendvermaak

"Nee, natuurlijk niet," zegt Peter, "ik ken haar nog maar net en we hebben alleen nog maar gezoend." "Dat is tenminste iets," zegt Curly en zucht, omdat hij op een zoetsappig verhaal had gehoopt, maar ze hebben alleen nog maar gezoend. Teleurstellend, denkt Curly. "Jullie zijn vreselijk," zegt Peter met de bedoeling om hun te beledigen. Hij rolt zijn ogen. "Volgens mij zijn we wel uitgespeeld," zegt Felix en Tootles, Curly en Fox staan op. Tootles gooit zijn speelkaarten, die hij nog in zijn hand had, neer op de tafel en loopt dan weg. De andere twee volgen hem. Tootles en Curly gaan naar hun slaaptent, die ze samen delen en Fox gaat naar zijn eigen tent. De enigen die nog aan de tafel zitten, zijn Peter en Felix. "Dat was een... apart gesprek," zegt Felix om de stilte te doorbreken. Peter is stil en heeft geen zin om iets terug te zeggen.  "Er zijn gevoelens die ik nog nooit eerder heb gevoeld en ik weet niet wat ik ermee aanmoet," zegt Peter. Hij lijkt wanhopig en radeloos, maar tegelijkertijd is hij ook in de zevende hemel. "Ik heb dit soort gesprekken nog nooit met je gehad. En een paar weken geleden leek het erop dat dit soort gesprekken er ook nooit zouden komen. Maar hier zitten we dan. Je vertelt me altijd weinig over jezelf en al helemaal niet over je gevoelens. Ze heeft je echt veranderd." Peter durft of heeft nog steeds geen zin om iets te zeggen. Felix wacht ondertussen op een antwoord, maar die komt maar niet. Dan probeert hij het gespreksonderwerp ietsje te veranderen. "Het was leuk gisteravond. Het was raar, maar ook wel gezellig om een meisje hier in het kamp te hebben. Ze praatte aan een stuk door," zegt hij en er verschijnt een vage, maar oprechte glimlach op zijn gezicht. Peter draait zijn hoofd naar Felix en kijkt hem aan.
Glimlacht hij nou, omdat hij aan Aurora denkt? Beter heeft hij geen oogje op haar. Ze hoort bij mij en alleen bij mij. Ik maak hem af als hij iets probeert bij haar.
Peter kleurt groen van jaloezie, ook al was het maar om een onschuldige glimlach van zijn beste vriend. Hij telt tot vijf en verzint iets om te zeggen waaruit blijkt dat Aurora van hem is. Na kort denken, komt dit eruit: "Gisteravond lag ze er zo leuk bij op m'n schouder. Ze was volgens mij in slaap gevallen." Zo, nu heeft Peter ook weer even duidelijk gemaakt dat Aurora bij hem hoort. "Ik zie het aan de manier hoe ze naar je kijkt en luistert en je aan wilt raken," zegt Felix en door wat hij net zei, lijkt hij helemaal geen oogje te hebben op haar. Gelukkig, maar! "Maar jij laat precies dezelfde symptomen zien," zegt Felix knipogend. "Symptomen?" "Ja, van de liefde." "Ah." "Komt ze vandaag ook weer?"  "Ik denk het. We hadden nog niks afgesproken," zegt Peter en staat op. "De dag is nog maar net begonnen en aangezien ik tegenwoordig niet vaak aanwezig ben op het kamp vind ik het weer eens tijd om te gaan trainen." "Ik wil je niet teleurstellen, maar we hebben de afgelopen dag niet veel gedaan qua training." Peter rolt met zijn ogen en zucht. Zonder hem gebeurt er ook niks, hè. "Ik wil iedereen hier over 10 minuten hebben," beveelt Peter en Felix knikt. Hij houdt zijn handen voor zijn mond en blaast op een speciale manier door zijn vingers waardoor er een vogelgeluid uitkomt. Hij beweegt zijn vingers op en neer. Tijdens het wachten komt Fox op Peter af. "Heb je nog een paar tips voor me?" Peter kijkt Fox vragend aan. "Tips? Voor wat?" "Je weet wel. Een meisje krijgen," zegt hij, terwijl hij zich een beetje schaamt voor zijn vraag. "Welk meisje?", vraagt Peter die een beetje boos kijkt. Zijn armen zijn over elkaar heengeslagen en hij vraagt zich af of Fox verliefd is geworden. Dat kan bijna niet. Er is niemand om verliefd op te zijn. Nou, in ieder geval geen meisjes. Zouden ze met z'n allen naar de zeemeerminnen zijn geweest? Ik heb ze nog zo duidelijk gezegd dat ze daar niet naartoe mochten gaan. Ze zullen het wel stiekem gedaan hebben terwijl ik weg was. Misschien moet ik straks nog even een hartig woordje met ze gaan spreken. "Geen één, maar als ik ooit iemand tegenkom, dan weet ik tenminste wat ik moet doen," liegt hij. "Ja, daar heb je gelijk in. Ik ken meisjes niet zo heel goed eigenlijk. Het enige dat ik weet, is dat je je naar ze moet luisteren en ze aandacht moet geven." Fox knikt en gaat akkoord met Peters antwoord. Na zo'n zes minuten zijn bijna alle jongens op het kamp. Iedereen staat als streng getrainde soldaten naast elkaar op een lange rij, bang voor dat wat gaat komen (al weten ze niet wat dat precies is). Peter ijsbeert voor hun en begint na een paar secondes van stilte iets te zeggen. "Zeemeerminnen zijn gevaarlijke wezens. Ze zijn onvoorspelbaar en zijn anders dan dat ze er uit zien." Peter kijkt naar de jongens en ziet dat Nibs naar beneden kijkt. Zijn blik van spijt verraadt hem. Van binnen is hij bang dat hij niet meer zijn mooie zeemeermin zou mogen zien op wie hij al een lange tijd verliefd is na deze preek van Pan. "Ik weet dat jullie naar de zuider-zeemeerminnen zijn gegaan," zegt Peter en probeert zichzelf onder controle te houden en niet boos te worden. 

Hook loopt rond in de kamer waar hij Pan en Aurora had vastgehouden. Voor het liefdesdrankje dat hij gaat maken heeft hij een speciaal ingrediënt nodig. Je moet een haar, nagel, huid, bloed enzovoort hebben van het jongen of meisje waar degene die het liefdesdrankje drinkt verliefd op moet worden. Hook heeft besloten om voor een haar te gaan, maar omdat hij niet wilt dat Pan erachter komt dat hij een liefdesdrankje gaat maken, doorzoekt hij de kamer waar ze in hebben rondgelopen. Hij veegt met zijn handen over het tapijt in de kamer en bekijkt daarna zijn hand of hij een haar heeft gevonden. Het enige dat op zijn hand ligt, is stof en aarde van hun en Hooks schoenen. Hij veegt de stof en aarde van zijn hand en probeert nu het bed. Dit keer wel met resultaat. Hij gaat met zijn hand over het donzen kussen en dan vindt hij niet één, maar twee haren. Ze zijn kort en niet blond, dus deze haren kunnen niet van Aurora zijn. Hook loopt de suite uit en doet de deur op slot. Hij loopt naar zijn kajuit waar hij het liefdesdrankje gaat klaarmaken. Eenmaal in zijn kajuit, pakt hij een oud en versleten boek uit zijn grote boekenkast naast zijn bureau en opent hij het. De instructies van het maken van een liefdesdrankje staan erin. Eén voor één volgt hij de stappen. Eén van de laatste stappen is dat hij kan kiezen in wat voor een vorm hij het liefdes'drankje' wil. Hook wist niet van tevoren dat je de liefdesspreuk in verschillende dingen kon stoppen. Hij kiest voor de klassieker: de appel. Op deze manier kan hij de appel in de tas van een vriendin van Aurora doen en dan lijkt het net alsof haar moeder dat gedaan heeft. Ze neemt er een hap uit en.. Poef! Ze zal bijna nergens anders meer aan denken dan alleen Pan. Hook spreekt de liefdesspreuk uit over de appel en alles is gelukt. In hetzelfde stoffige en versleten boek staat de onzichtbaarheidsspreuk. Deze heeft hij ook nodig. Zodra de spreuk is uitgesproken zal hij 30 tot 40 minuten werken en daarna moet hij oppassen dat niemand en al helemaal niet Aurora of haar moeder hem ziet. Hook pakt snel alle spullen bij elkaar en wanneer hij klaar is om naar de mensenwereld te gaan, spreekt hij de onzichtbaarheidsspreuk uit. Snel klapt hij het boek dicht, rent hij zijn kajuit uit naar het dek van het schip. Hij gooit een kleine hoeveelheid elfenstof over zich heen en vliegt omhoog naar de mensenwereld.