A different Pan story...

Hoofdstuk 18: terug naar huis

Peter loopt naar haar bed toe en valt erop neer. Zijn ogen vallen dicht. "Uhm... Peter?", zegt Aurora en ze legt haar warme hand op Peters rug. Peter maakt een grommend geluid. "Betekent dit dat je nu hier blijft slapen?" "Ik denk het wel, ja", antwoordt Peter met tegenzin. Hij kan zich niet meer bewegen. Zo vermoeid is hij. Aurora legt de dekens over Peter heen en gaat zelf aan de andere kant van het bed liggen. Het scheelt dat het een tweepersoonsbed is. Allebei vallen ze in slaap van vermoeidheid.

Peter schrikt wakker van een zoemend geluid. "Argh, m'n wekker", zegt Aurora en ze slaat op een wit doosje waardoor het geluid stopt. "Ik moet naar school", zegt ze. "School? Was dat niet een gebouw waar je dingen moest leren en moest werken?", denkt Peter. Hij bibbert van het idee. Een lange dag op school zitten en verplicht dingen doen. "Je kan ook gewoon niet gaan", stelt Peter voor, terwijl hij met zijn hand op zijn hoofd krabt. Zijn haar is helemaal verward en slordig van het slapen. "Peter, je haar", grinnikt Aurora. "Wat is daar mis mee?", zegt hij en stapt uit bed. Hij loopt naar de spiegel in haar kamer en kijkt erin. "Oh", is het enige wat Peter weet te zeggen over zijn haar. Hij haalt zijn vingers er een paar keer doorheen om het in stijl te brengen en daarna zit het weer goed. "Peter, kun je je even omdraaien? Ik moet me omkleden", vraagt ze en Peter gehoorzaamt haar. Peter draait zich een beetje om en ziet haar blote rug en bh. Hij draait zich snel weer om. "Klaar", zegt ze en Peter draait zich weer om. Ze heeft een geruit rokje aan en een wit T-shirt. Het ziet eruit als een uniform. Peter heeft wel eens meer meisjes met precies dezelfde kleding gezien op straat. Ze pakt haar borstel en kamt haar haren uit. Ze bindt haar lange, golvende en blonde haren bij elkaar en maakt er een hoge staart van. "Ik ga eventjes de sleutel halen van het raam. Het is te gevaarlijk om via de voordeur naar buiten te gaan", zegt ze en loopt de kamer uit. Peter gaat op het bed zitten en kijkt moeilijk. Hij heeft weer dat rare ongemakkelijke gevoel in zijn maag. "Heb 'm", zegt ze en opent het raam. "Dank je, Aurora. Het was leuk je te ontmoeten", zegt Peter en wilt uit het raam klimmen. Maar Aurora houdt hem tegen. "Kom.. Kom je terug?", vraagt ze stotterend. "Deze avond", zegt Peter en springt uit het raam. Aurora schrikt zich dood. Peter komt met beide benen op de grond en kijkt nog een keer omhoog voordat hij wegloopt. Aurora zucht opgelucht en glimlacht. Peter loopt weg en als Aurora niet meer uit het raam hangt, vliegt hij de lucht in naar huis. Dat was de raarste nacht van zijn leven.

"Pan, waar was je?", vraagt Fox. "Ja, opeens was je weg", zegt Nibs erachteraan. Peter landt op de grond en zegt: "Dat gaat jullie niet aan, maar als jullie het zo nodig moeten weten... Ik was in de mensenwereld. Ik verveelde me." "En je blijft daar zomaar de hele nacht?", vraagt Felix die uit het niks kwam. "Genoeg vragen. Het is weer een nieuwe dag. Jullie weten allemaal wat jullie te doen staat."