1.5 Yıl Sonra...
Lisa
"burayı, burayı ve burayı da imzalamanız yeterli."
titrek ellerimle masanın üstünde sabitlenmiş şekilde duran kaleme uzandım, kurum yetkilisinin gösterdiği yerlere imzamı atıp kağıdı Jennie'nin önüne uzattım.
"siz de eşinizin imzasının yanına imzanızı atabilirsiniz."
kocaman gülümsedi, parmaklarımın arasındaki kalemi çekip benimkilerin yanına imzalarını yerleştirdi. kalemi yerine koyup kağıdı yetkiliye uzattı.
"sizi bekleme odasına alayım, evlat edinmek için başvurduğunuz yavrumuzu hazırlayacağız, birkaç çalışanımız sizinle ilgilenecektir."
kafa selamı verip işaret ettiği odaya yöneldik. kalbim heyecandan ağzımın içinde atıyordu. ellerini kucağında birleştirmiş eteğiyle oynayan Jennie'ye baktım, "senin de kalbin göğüs kafesini delecekmiş gibi mi atıyor?"
kafasını sallayıp omzuma yaslandı, "bu hissi ikinci kez yaşıyorum."
"ilki neydi?"
"ilk öpücüğümüz."
saçlarından öpüp ellerini ellerimin arasına aldım.
birbirimizi sakinleştirmeye çalıştığımız sırada odanın kapısı 3 kez tıklatıldı, yavaş ve gıcırdayarak açılan kapının ardında az evvel konuştuğumuz yetkili, yanındaysa kızımız Lillian duruyordu.
buraya ilk gelişimizde aktivite odasında Lillian ile karşılaşmıştık, bize yaptığı pastel boya resmi göstermişti. çocuklarla tanışma ve vakit geçirme etkinliklerini sıklıkla yaptığımız için Lillian ile aramızdan su sızmıyordu.
yetkilinin elini bırakıp kollarını havaya kaldırdı, küçük adımlarıyla koşarak yanımıza gelince dikkatlice kucağıma alıp sarıldım.
"güzelliğim, çok özledik seni."
"ben de sizi özledim."
kısa kollarını ikimizin de boynuna sarıp sıkıca sarıldı, "sizinle gelecekmişim, Shay abla öyle dedi."
Jennie dolu gözleriyle Lillian'ın saçlarını okşayıp konuştu, "evet birtanem, bizimle geleceksin."
"Lilliancığım, arkadaşlarınla vedalaşmak ister misin?"
"bir daha onları göremeyecek miyim?"
kucağımdan indirip ellerinden tuttum, "ne zaman istersen buraya gelebiliriz, eğer izin verirlerse onlar da bize gelebilirler. anlaştık mı?"
kafasını salladı, "anlaştık!"
bayan Shay, Lillian'ın elinden tutup odadan çıkarttı.
"buradan çıkınca yapmayı planladığınız bir şey var mı?"
yetkili sorusunu doğrudan ikimize yöneltince kafamı salladım, "Lillian'ı alışverişe götürmeyi planlıyoruz, odasında bulunmasını istediği ne varsa kendi seçsin istedik."
gülümseyip kafa selamı verdi, kapıyı kapatarak odadan çıktı. on dakika kadar sonra kapı tekrar açıldı, Lillian sırtında çantasıyla yalpalayarak yanımıza geldi.
"arkadaşlarım bana hediyeler verdiler!"
elindeki iki şekeri bize uzattı, "bunlar da sizin için."
teşekkür ederek şekerleri aldık, birkaç kısa evrak işini de halledip kurumdan ayrıldık.
Lillian'ı ortamıza aldık, evimizin yakınlarındaki mağazalarda dolanıp beğendiği şeyleri aldık.
