Başkaların istek ve şartlarını yerine getirmek zorunda olan bir kızın başına gelen olayları anlatıyor
-Bunca olandan sonra son durağım lübnan mı olacaktı yoksa daha fazla sürünecek miydim?
*o kızın gözündeki çaresizlikti insanı hüzünlendiren
KEYİFLİ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
∞ YÜZÜN GÜLSÜN DİYE UĞRAŞAN İNSAN SENİ AĞLATMASINIDA BİLİR.∞ _
______________🌕_________________
Hayat toz peybeyse, pembesi selimdi. O çok farklıydı, her erkek gibi değildi. Değer verirdi, korurdu, kollardı , seni yarı yolda değil bırakmak, yolu senle birlikte yürürdü. O selimdi ya kimseye benzemeyen selim..
"Oğlum, tek evladımdı o benim. Nazım bey ne zorluklarla büyütüp ,okutup, avukat ettiğimiz evladımız göçüp gitti bizi bırakıp gitti." Sevim teyze yere düşünce hemen yanına gidip kolunu tutup kaldırmaya çalıştım. Yüzüme baktığı an kolunu benden çekti.
"Sizin yüzünüzden oğlumu toprağa gömücez, senin ve o haysiyetsiz kocan yüzünden, ne istediniz benim günahsız evlandımdan? Onun hiçbir suçu yoktu dila"
Bende ağladığımı pürüzlenen sesimle farkettim "Sevim teyze ben.. ben çok özür dilerim böyle olsun istemedim, selim benimde canımdı Neden ona zarar vermek isteyeyim"
"Özür dileyince selimim geri gelmiyor. O hâlâ toprağın altına girecek. Onu oraya çağırmasaydın, senin o kocan da adamlığını gösterecek başka bir gösteri yapardı" Haklıydı sonuna kadar haklıydı selimi oraya çağırmasaydım bunların hiç biri olmayacaktı. Ben onu sadece kaçmam da , yardım etsin diye çağırmıştım.
"Keşke onun yerine ben ölseydim bunu hakeden o değil bendim"
"Evet sendin, sizdiniz , hepiniz hak ederdiniz ölmeyi, ama o asla hak etmezdi."
Nazım amcaya döndüm bir anlığına, yine yeri izliyordu. Nazım amca bizim gibi değildi hep içine atar düşünürdü. Ağlaması gerektiği yerde ağlar, gülmesi gerektiği yerde güler sonrasında hatırlamamaya başlar güldüğü şeye ağlar, ağladığı şeye gülerdi. Ama şuan sanki o da birşeylerin farkındaydı. Ne ağlıyor nede gülüyordu, sadece düşünüyordu. Bir süre sonra ameliyathaneden, Bir kaç hemşireyle birlikte, sedye de üzeri beyaz bir örtüyle örtülmüş can dostum çıktı.
Sevim teyze, selimin üzerini açıp yüzüne öpüp "Ölme oğlum, kalk sizi yalnız bırakıp gitmem de, Ölmedim anne şaka yaptım de, kalk selimim kalk bir şey de şu yaşlı annene."dedi .
Artık nazım amca dahil hepimiz ağlıyorduk. Onu böyle savunmasız görmek canımı yakıyordu.
Nazım amca yaklaştı bu kez sedyeye "Bunak baban ne yaptığını bilmez selimim, belki bir kaç dakika sonra gülmeye başlarsam. Affet oğlum sana gülmüyorum. Ne yaptığımı bende bilmiyorum."dedi o da selimi öperken
Bende selime yaklaşacakken , sevim teyze beni selime yaklaştırmayarak " bari cansız bedenini rahat bırak" dedi acımasızca
"Sevim teyze nolur izin ver bende veda edeyim ona"
