GELECEĞİNİ YAZMAK

1.Bölüm

Bugün herkes için normal günlerden biri olabilir ama benim için değil. Neden mi? Çünkü bugün büyük gün. Bugün hem annemle babamın intikamını alacağım hem de kayıp olan can yarımı bulacağım. Şimdi diyorsunuz sen kimsin? Ben Karmen Su Hilal yada Bozkurt veya Yıldız mı demeliyim. En iyisi o güne dönelim gerçekleri anladığım güne... Aslında kim olduğumu anladığım güne...

4Ay önce
Mesaim bitmiş ve askeriyeden çıkmak için hazırlanmıştım. Bugün de her zaman ki gibi ekip arkadaşlarımı biraz zorlamıştım. Onlar da hak etmeselermiş. Mesai içinde komutanlarına şaka yapmak nedir ya? Onlar yüzünden birde Tufan Albaya rapor yazmak zorunda kaldım. Ama seviyorum keretaları biraz salaklar ama adam gibi adamlar.

Odamdan çıkıp Tufan Albayın odasına geldim. Kapıda her zaman bekleyen Selim yoktu. Bende kapıyı çalıp gel emrini bekledim ama ses gelmedi. Kapıyı açıp içeri girdim. Gördüklerim beni dumura uğrattı. Bu odanın hali neydi böyle. Bütün dosyalar dağılmış, bazıları yerdeydi, bazıları yırtılmıştı. Gözüm kasaya kaydı önemli bilgiler olması lazımdı ne de olsa albayın odası ve odasına ondan başka biri girip bilgileri çalmış olabilirdi. Kasanın yanına gittim kapısı açıktı içine bakma gereği duydum neden yaptım bilmiyorum.

İçinde bir mektup vardı merakıma yenik düşüp aldım mektubu. Üstünde yazanı okuyunca kal geldi bir süre. Üstünde benim adım ve birinin adı yazıyordu. KARMEN SU YILDIZ - TOPRAK YILDIZ
Neydi bu şimdi? Tamam Tufan babamın öz babam olmadığını ve yetimhaneden beni evlatlık aldığını biliyordum orada bana yıldız soyadını vermişlerdi yani babam öyle demişti.

Daha fazla düşünmeden mektubu açtım. İçinde yazanlar beni tekrar şoka sokarken bir anda nefret, sevgi, mutluluk, herşeyin yalan olduğunu anladığım için de hayal kırıklığı ve intikam bütün bedenimi sarmıştı.

Merhaba Tufan bu mektup sana ulaştıysa eğer bil ki ben, can dostun şehit olmuştur. Sana herşeyi anlatacağım bu mektupta ve sonunda da senden birşey isteyeceğim tabi isteyeceğim şey o kadar kolay bişey değil yapmazsan asla kırılmam ama yaparsın biliyorum, seni iyi tanıyorum. Şimdi en başından başlıyorum...
Benim babam Harun Yıldız bilindiği gibi saygın bir iş adamı değildi. Bir teröristti hem de en başıydı. Benim bir kardeşim vardı Tuncay aynı anneden değildik ama kardeşimdi o benim. Biz annemizi tanımadık hiç bir zaman. Neyse zaman geçti biz babamla yaşıyorduk. Bazen ufak bir yanlış yapardık öyle bir kızardı ki zannedersin kendi çocuğu değiliz.

Aradan 10 sene geçti ben 12 Tuncay 10 yaşındaydı babamdan oyuncak istemek için yanına gittik. O zaman ben ortaokul 2. sınıftım. Okulda bize bazı şeyler öğretiyorlardı terörün kötü olduğu gibi şeyler. İşte kardeşimle beraber gittik babamın yanına o telefonla konuşuyordu, telefon hoparlördeydi herşeyi duyduk o zaman. Babam bir teröristmiş ve işin başı oymuş. Çocuk aklı ile kaçtık ordan biz kaçarken bir koruma görüp peşimize düşmüş. Yakalamıştı kardeşimi rehin almıştı gözümün önünde. Ama o kadar korkaktı ki eli o kadar çok titriyordu ki... Kendisi de biliyordu eğer kardeşimi öldürürse kendi de ölürdü ama kendini tutamadı korkudan sıktı kardeşime, ölürdü onu. Kendimi kurtarmak için kaçtım ordan, izimi kaybettirdim.

Sokakta yattım ama bu asker olmama engel olmadı. Zaman geçti aradan 38 yaşındaydım karım Lena hamileydi hem de ikizlere biri kız biri erkek. Benden mutlusu yoktu. Ama ben kardeşimin intikamını almadan şehit olmayacaktım. Neyse karım doğurdu. İkizlerimiz 3 yaşına girecekti ikisi de o kadar uslu o kadar güzeldi ki ikisi de kızıl ve kıvırcıktı aynı anneleri gibi...

Hiç beklemediğimiz bir zamanda evlilik yıl dönümümüzde karımla güzel bir akşam yemeği yemek için hazırlanıyorduk. Çocuklarımızı komşuya bırakmıştık aklımız onlarda kalmıyordu. Salondan sesler gelmeye başladı temkinli bir şekilde gittim içeri. Harunu bulmaya çalışırken o beni bulmuştu, evime kadar girmişti. Karşımda duruyordu silahımı ona doğrulttum aynı anda ateşledik silahı. Ben onu vuramamıştım ama o da beni vurmuştu. Şimdi nasıl kendi ağzından yazıyorsun şehitsin deme çünkü Lena yazdı son nefesimi verirken.

Lena ben herşeyi öğrendin artık Tufan herşey açığa çıktı ben yazdım mektubu Turgay'ın ölmeden önce dedikleri bunlar ama net bişey diyemem önlem olsun diye devam ediyorum Harun kocamı vurduktan sonra yarın da senin için geleceğim dedi. Bende o gelene kadar mektubun devamını yazdım. Ben ortada yoksam ölmüşümdür. Ölmemiş olsam çocuklarımı almak için her şeyi yaparım bilirsin.

Senden istediğimiz birşey var çocuklarımıza sahip çık Tufan, senden başkasına güvenemeyiz bu kadar tehlike içinde. Bu hem benim hem Turgay'ın ricası. Kendine ve ikizlerimize iyi bak kocamın can dostu...

TURGAY-LENA YILDIZ

Mektubu baştan sona kaç kere okudum bilmiyordum. Benim bir ikizim vardı babam şehit olmuştu. Daha önemlisi Harun denen şerefsiz... Seni bulacağım. İnşallah ölmemişsindir de ben seni cehennemin en dibine gönderirim.

Mektubun fotoğrafını çekip yerine koydum ve askeriyeden çıktım yarın bütün bu olanları sakin kafayla düşünmem gerekiyordu. İlk önceliğim ikizimi, Toprak'ı bulmak olacaktı bir şekilde ona ulaşmam lazımdı can yarıma...