Bordo Tabutçu

15

Mehmet Fazıl

Şirkete geleli iki saat olmuştu ve ben can sıkıntısından patlıyacağım.

Acaba hangi itin canını yakacaktık.

"Abi sen iyimisin."

"Bu kaçıncı Allah aşkına ben saymayı bıraktım."

"Bana yalan söylediğin için tekrar tekrar söylüyorum, sabah geldiğinde kahvaltıya gelmedin direk spor odasına gittin, sonra bir adam geldi geri çıkmadı."

Başına bir bela daha."o karargahtan bir askerdi biraz spor odasında konuşup odama geçtik ordanda arka kapıdan ılgaz ile  gönderdim."

Ama ne konuşma adamın burnu gitti.

"Peki senin canın neye sıkkın onu da bir zahmet söyleyiversen ha."

Resul Ali Ateşoğlu yaşıyor ve benimle oyun oynuyor.

"Toprağın biyolojik babası ile baba bir anne ayrı abisi gel-"

"Ondan haberim var senin canın başka bir şeye sıkkın hata çok ağlamısın gözlerin hâlâ kızarık."

"Zamanı geldiğinde öğrenirsin."

Çünkü ben sana bunu söyleyemem.

"Ne zamanı abi açık konuşsan."

Kalem ile oynamayı kesip koltuğa yaslandım.

"Öğrendiğinde bana kızacaksın hata sinirlenip bana kafada tutacaksın şunu unutma sen çok haklısın onları yaparken ama şimdi sırası değil abicim."

Kafası çok karışık olduğunu biliyorum bu açıklamada ama bir şey diyemem.

"Eğer gerçekten söyleyemediğin bir şey ise sana kızmam da kırırmam da."

Sesli bir şekilde nefes alıp verdim.

"Büyük konuşma abim öyle bir bağıracaksın ki içindeki sıkıntıları atmak isteyeceksin benim gibi içine dökmeyeceksin."

"Şimdiden özür dil-"

"Dileme hakkın yok çünkü ben senden özür dilerim."

"Şuan benim kafam çok karışık abi."

"Biliyorum."

Ayağa kalkarak." Ben odama geçiyim sende daha fazla sıkma canını."

Kafam ile onayladığımda çıkmıştı.
.
.
.
.
Biraz zaman geçtiğinde kapı çaldı.

Ben dosyalara bakıyordum."gel" gelen kişi kim diye kafamı kaldırdığımda karşımda Enes Ateşoğlu vardı.

"Buyurun Enes bey"

Elim ile masanın önündeki koltuğu gösterdim.

Oturduğunda yabancıyla konuşuyormuşum gibi konuşmaya çalıştım.

"Ne arzu edersiniz."

Elime şirket telefonu alıp Enes Ateşoğlu'na   baktım.